روایت امیر پوردستان از رهگیری دقیق موشک‌های ایرانی و رشادت‌های جوانان هوافضا + فیلم

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، امیر پوردستان، در جمع دانشجویان حاضر در نشست سالیانه اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل سراسر کشور گفت: من از بچه‌های عزیز هوافضا خواهش می‌کنم اگر فرصت دارند بیایند و بگویند چه اعجازی کردند. زمانی که موشک‌ها از لانچر خارج می‌شدند، هدایت و تعیین مقصد انجام می‌شد؛ ماهواره‌ها و سامانه‌ها مشخص می‌کردند در چه نقطه‌ای باید اصابت کنند: در منطقه کرمانشاه، در اهواز، در اراک و...

وی ادامه داد: چه جوانان رعنایی که پرپر شدند و تکه‌تکه شدند، اما مأموریت‌شان را به‌خوبی انجام دادند. وقتی موشک بلند می‌شد، بلافاصله از زمین فاصله می‌گرفت و رادار‌های ستاد مرکزی (سنت‌کام) در پایگاه‌های منطقه از جمله در قطر وضعیت را رصد می‌کردند. آنها مسیر پروازی موشک را تعیین و نقطه احتمالی اصابت را تحلیل می‌کردند و سریعاً به طرف‌های دیگر اطلاع می‌دادند؛ مثلاً به اسرائیل می‌گفتند «این موشک مسیر پروازی‌اش این است و ممکن است این‌جا بخورد». مردم‌شان هم براساس همان هشدار‌ها به مناطق امن می‌رفتند؛ اگر تلفات رخ می‌داد، بخشی از علت همین هشدار‌ها و واکنش‌ها بود.

امیر پوردستان افزود: همین‌طور که موشک ارتفاع بیشتری می‌گرفت، پایگاه‌های آمریکایی در بحرین، امارات، عربستان، اردن و ناوگان‌هایی که در مدیترانه و دریای سیاه فعال بودند، موشک‌ها و پهپاد‌ها را رصد می‌کردند و با استفاده از سامانه‌ها و تحلیل‌های مبتنی بر هوش‌مصنوعی می‌گفتند «این را با فلان سامانه بزنید، آن را با فلان سامانه بزنید».

وی گفت: موشک‌ها و پهپاد‌های ما باید از چندین لایه پدافندی عبور می‌کردند تا به هدف برسند: ابتدا سامانه‌های منطقه‌ای رصد، بعد سامانه‌های میانی و سپس به سامانه‌هایی مثل گنبد آهنین، «فلاخن» و سامانه‌های آرایه‌ای مثل داوود، آر - وی 2 و آر - وی 3 می‌رسیدند.

رئیس مرکز مطالعات و تحقیقات راهبردی ارتش گفت: ببینید چه مسیر طولانی و پیچیده‌ای را این موشک‌ها و پهپاد‌های «زبان‌بسته» ما طی می‌کردند تا هدف را بزنند. انصافاً باید برای بچه‌های هوافضا و برای همه آنهایی که در این راه فدا شدند دست بزنیم.