صعود جانبازان نابینا به قله دماوند

به گزارش خبرگزاری تسنیم و به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای اخلاق، 26 مرداد ماه و همزمان با سالروز بازگشت آزادگان سرافراز به کشورمان، جمعی از جانبازان نابینا در اقدامی متفاوت تصمیم گرفتند تا قله دماوند را فتح کنند و رکوردی ماندگار را به ثبت برسانند؛ اقدامی متفاوت که بازتاب‌های زیادی را به همراه داشت و به دلیل شرایط خاص جانبازان شرکت‌کننده و پشتکار آنان در فتح دماوند، تحسین بسیاری را برانگیخت.

این جانبازان پرافتخار که نابینایی را از هشت سال دفاع مقدس با خود به یادگار دارند، در قالب یک گروه چند نفره برای فتح قله دماوند اقدام کرده و سفر خود را برای فتح بلندترین قله ایران آغاز کردند. حضور آنها در این میدان سخت کوه‌نوردی بار دیگر اراده و همت والای جانبازان پرافتخار کشورمان را به رخ کشید.

سید کاظم شمس مفرحه جانباز نابینا 70 درصد و دکتری فلسفه تعلیم و تربیت که دبیر کانون جنت فرهنگسرای اخلاق را نیز برعهده دارد، درباره صعود جانبازان به قله دماوند گفت: صعود به قله دماوند از مدت‌ها پیش در نظرمان بود و می‌خواستیم یک اتفاق مهم را عملیاتی کنیم. با توجه به سالروز ورود اسرا به کشورمان که همه ساله گرامی داشته می شود و همچنین شرایط جوی، 26 مردادماه را به عنوان روز صعود خود درنظر گرفتیم.

وی عنوان کرد: برهمین اساس صعود خود را آغاز کردیم. در ابتدا قصد داشتیم تیم‌مان کاملا متشکل از بچه‌های جانباز باشد، اما با توجه به اینکه همه گروه توانمندی‌های لازم برای صعود را نداشتند، نتوانستیم در خدمت همه جانبازان عزیز باشیم. بنابراین گروه ما از چند جانباز نابینا و عادی و 8 نفر همنورد تشکیل شد. ما روز 24 مرداد از تهران حرکت کردیم و به کمپ اول دماوند رفتیم. 25 مرداد مسیری 5، 6 ساعته را پیاده‌روی کردیم و خود را به بارگاه سوم دماوند رساندیم. صبح روز 26 مردادماه نیز صعود خود را آغاز کردیم. با توجه به شرایط خاص بچه‌های جانباز و نابینا که همراه ما بودند، محدودیت‌هایی برای کوه‌نوردی داشتیم، اما مسیر را طی 8 ساعت طی کردیم. پس از صعود به قله مسیر برگشت را طی کردیم و خود را به بارگاه سوم رساندیم و روز جمعه نیز به تهران برگشتیم.

شمس با اشاره به اثرات بسیار مثبت حضور جانبازان در صعود به قله دماوند گفت: نکته مهمی که باید اشاره کنم، این است که برنامه ما به واسطه حضور بچه‌های جانباز و نابینا اثرات میدانی بسیار خوبی داشت و بارها ثمرات ناشی از حضور آنان را مشاهده کردیم. وقتی به گروه‌های صعودکننده به قله دقت می‌کردیم، متوجه می‌شدیم که با دیدن این جانبازان هم شگفت‌زده می‌شدند و هم برایشان جالب بود که یک فرد با معلولیت نابینایی و یا دو دست قطع چگونه می‌تواند کوه‌نوردی حرفه‌ای داشته باشد؟ اثر میدانی حضور جانبازان در چنین میدانی وصف‌ناپذیر است. این اتفاق در حالی است که عده‌ای از مسئولین فکر می‌کنند جانباز نمی‌تواند کاری بکند. به نظرم بیان خیلی از ارزش‌های دینی و انقلابی با وجود جانباز نیاز به گفتن نداشته باشد؛ چرا که او تابلوی گویای همه ارزش‌هایی است که ما درصدد حفظ آن هستیم. بنابراین درخواست من از دوستان این است که این موضوع را درنظر بگیرند.

وی تاکید کرد: رهبری فرمودند باید ارزش‌های خدادادی را حفظ کنیم و جانبازی ارزش خدادادی است. باید برای حفظ این ارزش‌ها تلاش کنیم و فقط قدردانی از جانباز کفایت نمی‌کند.

این جانباز هشت سال سال دفاع مقدس درباره فعالیت کانون جنت (کانون جانبازان نابینای تهران) توضیح داد و گفت: این کانون با امکانات بسیار ناچیزی این برنامه را برگزار کرد. البته دوستان ما در هیئت ورزش‌های نابینایان و کم‌بینایان استان تهران بسیار کمک کردند و همه هزینه‌ها را تامین کردند. با این حال باید این سوال را پرسید که چرا متولیان فرهنگی برای این قشر کاری نمی‌کنند؟ متاسفانه حمایتی صورت نمی‌گیرد. بدون شک ارتباط بین این جانبازان با نسل‌های نوجوان می‌تواند پلی برای گفتمان جدید انقلاب اسلامی باشد. چه قدر خوب است که جانبازان کانون جنت را به مدارس بفرستیم تا با نوجوانان ارتباط برقرار کنند و پیام آور فرهنگ ارزش‌های انقلابی باشند.

وی درباره برنامه‌های آینده این کانون نیز توضیح داد و گفت: کوه‌نوردی ما ادامه خواهد داشت و قصد داریم سال آینده برای صعود به دماوند جانبازان بیشتری بیایند. البته لازم است که هر ماه یک برنامه کوه‌نوردی برای بچه‌ها تدارک ببینیم تا آنها آمادگی جسمانی خود را از دست ندهند. بنابراین نیازمند حمایت دستگاه‌ها و متولیان هستیم. برنامه «پیام آوران ایثار» نیز ویژه دهه فجر برگزار می‌شود. همچنین کانون جنت قصد دارد به مناسبت میلاد حضرت ابواالفضل (ع) جشنی را برای جانبازان نابینا در تهران بگیرد. برنامه دیگری که کانون جنت قصد برگزاری آن را دارد، تجلیل از همسران جانباز نابینا در قالب برنامه همسفران صبور به مناسبت روز پرستار و ولادت حضرت زینب (سلام الله علیها)؛ کسانی که شانه به شانه جانباز زندگی کردند و مشکلات زندگی با او را تحمل کردند.

شمس مفرحه در پایان عنوان کرد: همه اینها نیازمند حمایت شهرداری است. جانبازان نیازمند این نیستند که به آنها پول داده شود. همین که آنها را مورد توجه قرار بدهند و قدردانشان باشند، کافی است.