ظرفیت سواحل خلیج فارس برای شهرهای جدید / امکان ساخت خانه حیاطدار برای همه مردم فراهم است
مجید گودرزی در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس اظهار داشت: موضوع آپارتماننشینی در بسیاری از شهرهای کوچک کشور هنوز جا نیفتاده است، ما زمینهای زیادی داریم و میتوانیم از این ظرفیت به نحو احسنت در راستای ساخت خانههای حیاط دار استفاده کنیم.
وی افزود: اگر فقط یک درصد از زمینهای کشور به ساخت و ساز اختصاص یابد به هر ایرانی 196 متر زمین میرسد، بخش زیادی از زمین های کشورمان بایر و بلااستفاده مانده است، کشورهایی که کمبود زمین دارند به عمودیسازی می پردازند و این کار برایشان فایده دارد، اما در کشور ما که به لحاظ زمین در مضیقه نیستیم، آپارتمان سازی ضرورتی ندارد و ما را با مشکلاتی مواجه میکند.
به گفته این کارشناس مسکن، شهرداریها بیشتر به خاطر موضوع تراکمفروشی به آپارتمان نشینی و برجسازی روی آوردهاند، سنت، فرهنگ و معماری ایرانی با ساخت خانههای یک طبقه همخوانی دارد؛ در آپارتمانها بخش مهمی از دسترسی خانوادهها به فضای باز که همان حیاط هست، حذف میشود و به نوعی یک محل نامناسب برای خانوادهها درست میکنیم.
گودرزی بیان کرد: آپارتمانشینی به مواردی همچون عدم امکان توسعهمشاغل خانگی به دلیل تزاحم برای دیگران، ایجاد چالش بین همسایگان، سخت شدن امکان ارائه خدمات به آسیب دیدگان در زمان بروز بلایای طبیعی و مشکلات دیگر منجر می شود، از طرف دیگر، در آپارتمانها فضای بازی کودکان را از بین میبریم و متاسفانه در حال حاضر بسیاری از مدارس هم در فضای آپارتمانی تأسیس شدهاند که اثرات مخربی به لحاظ روحی بر دانش آموزان خواهد داشت.
وی تصریح کرد: برای جلوگیری از بروز چنین مسائلی، چارهای نداریم جز اینکه به توسعه افقی شهرها و ساخت خانههای تک طبقه و حیاطدار روی بیاوریم.
* به ساخت شهرهای جدید نیاز مبرم داریم
این کارشناس مسکن اظهار داشت: ما به ساخت شهرهای جدید نیاز مبرم داریم، به طور مثال در نوار ساحلی خلیج فارس عملاً هیچ شهر جدیدی نداریم اما میتوانیم از این ظرفیت برای ساخت و ساز بهره ببریم، در حال حاضر بیشتر شهرهای جدید در مرکز کشور و در مناطق کویری طراحی میشوند که مشکلاتی را برای مردم و محیط زیست ایجاد میکند، باید در این زمینه دقت لازم را داشته باشیم و از ظرفیتهای موجود به نحو احسنت بهره ببریم؛ جای خالی شهرهای جدید در نوار ساحلی کشور به شدت احساس میشود.
گودرزی اضافه کرد: آپارتمان نشینی بر اثر اضطرار در کشورمان توسعه یافته و مشکلات فراونی را برای ما به وجود آورده است، در این روش که با سبک زندگی ایران در تعارض است، امکان توسعه مشاغل خانگی به دلیل تزاحم برای سایر همسایگان بسیار محدود است، در صورتی که بتوان خانه های یک طبقه حیاط دار در اختیار مردم قرار داد، امکان راهاندازی کسب و کارهای خانگی و خرد به راحتی به وجود می آید و خانوارها میتوانند از مزیتهای اقتصادی آن بهره ببرند.
در حال حاضر، به دلیل اینکه پروژهها به صورت متراکم ساخته میشود، حجم تزاحمات بالاست و طبیعی است که به مرور زمان، ساختمانها نیاز به بازسازی یا نوسازی دارند، با توجه به تنوع انسانها، امکان توافق بین آنها بسیار سخت خواهد بود. در حالی که در واحدهای یک طبقه به راحتی قابلیت بازسازی و نوسازی دارند.
یکی از دلایلی که مخالفین ساخت مسکن های یک طبقه مطرح می کنند، این است که میزان زمین مورد نیاز برای ساخت این واحدها افزایش جدی پیدا خواهد کرد و زمین کافی برای این کار در اختیار نداریم، در حالی که آمارها نشان می دهد ما در کشورمان به لحاظ دسترسی به زمین مشکلی نداریم و تنها در 10 درصد از زمین های موجود ساخت و ساز انجام داده ایم.
با توجه به محاسبات انجام شده، زمین خالص مورد نیاز برای ساخت یک میلیون واحد مسکونی در هر سال 27 هزار و 500 هکتار است. میزان زمین مذکور به طور خالص برای ساخت مسکن مورد نیاز است و نسبت مساحت معابر و مکانهای عمومی مطابق با ضوابط شهرسازی باید به میزان زمین تامین شده اضافه شود. در همین راستا با نگاه حداقلی نسبت مساحت واحدهای مسکونی به معابر باید معادل 40 تا 55 درصد در نظر گرفته شود.
در چنین شرایطی نهضت ملی مسکن در هر سال با هدفگیری ساخت یک میلیون واحد مسکونی به حداقل 50 هزار هکتار زمین نیاز دارد که قابل دسترسی است.
پایان پیام /