عیدی شاگردان قلعه نویی، صعود بی دردسر / میزبانی در آزادی ناقص، یک آبروریزی بزرگ!
اگر همه ارکان برگزاری به اندازه ملی پوشان و کادرفنی وظیفه خود را به خوبی انجام می دادند شیرینی پیروزی 30 اسفند 1403 بیشتر می شد.
به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی فوتبال کشورمان با اینکه صعودش به جام جهانی 2026 روی کاغذ هنوز کاملا قطعی نشده اما قطعا این اتفاق دیر یا زود خواهد افتاد. با این حال نمی توان جدال حساس و حتی به نوعی حیثیتی مقابل ازبکستان را دستکم گرفت و باید با قدرت به مصاف این تیم رفت و با اقتدار کامل جشن صعود برپا کرد.
ازبکستان تیمی است که انگیزه های بسیار زیادی برای اولین صعود خود به جام جهانی فوتبال دارد. آنها با سرمایه گذاری گسترده و اتخاذ تدابیر لازم پای به تهران خواهند گذاشت. به همین علت جدی ترین محک قلعه نویی و شاگردانش را رقم خواهند زد و آنها اگر می خواهند از تیغ تیز انتقادات در امان بمانند باید این جدال فینال گونه را با جدیت و قدرت به پایان برسانند.
چیزی که در دیدار امشب نیز مشهود بود. درواقع فاکتور مهم تیم ملی برابر امارات این بود که باوجود خاموشی ناگهانی پروژکتورهای ورزشگاه آزادی، تمام 120 دقیقه (!) آرامش و آمادگی خود را حفظ کرد. درحالی که در چنین شرایطی، تمرکز و میل به پیروزی ممکن بود تحت تاثیر قرار گیرد.
البته اینکه تیم ملی مقابل امارات بجز روی اشتباهات فردی موقعیت گلزنی به حریف نداد نیز بسیار حائز اهمیت است. هم به این دلیل که قدرت و فاصله خود را نسبت به رقیب رتبه سومی به رخ کشید و هم ازین جهت که ملی پوشان بدانند اگر در چنین مسابقاتی بازی را با اشتباهات فردی برای خود سخت نکنند، رقبا راهی به دروازه بیرانوند پیدا نخواهند کرد.
حالا و با کسب این برتری، نوبت به بازیکنان نیمکت نشین است که با جنگندگی و روحیه بالا و انگیزه مضاعف کار را بر نفرات باسابقه و ثابت سخت کنند. آنها نه تنها برای انگیزه های شخصی و قرار گرفتن در ترکیب بلکه برای ارتقای کیفیت تیم و بالا بردن روحیه رقابت، باید کاری کنند که خیال سرمربی تیم از بازی دادن به آنها آسوده شود. پوشیدن لباس تیم ملی چیزی نیست که به بازیکنی اهدا شود و این بازیکن است که با عملکردش می تواند خود را به ترکیب تحمیل می کند.
قطعا قلعه نویی نیز با توجه به مدت زمان 15 ماهه تا آغاز جام جهانی 2026، کاهش میانگین سنی و استفاده از نفرات جدید و جوان را دنبال می کند. چرا که اصلی ترین انتقاد از او همین مساله است که البته بیراه هم نیست.
همچنین اتفاق تاسف بار خرابی پروژکتورهای ورزشگاه آزادی که به تازگی با هزینه های هنگفت بازسازی شده نشان داد وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال نیز باید پس از پیگیری علل آن و جلوگیری از تکرارش، به دنبال بهره گرفتن از امکانات سایر شهرها بروند. همان طور که مدام به سرمربی تیم ملی توصیه می شود در انتخاب نفرات، نوراللهی و رضائیان و بقیه بازیکنانی که مدعی پوشیدن پیراهن تیم ملی هستند را نیز ببیند، بهتر است مدیران ورزشی هم چنین رویکردی داشته باشند.
یادمان نرود رقابت های ملی و به ویژه بازی های انتخابی جام جهانی از آنجا که مهم و جنبه ی بین المللی دارد، اخبار آن در صدر خبرگزاری هاست. پس می توان اگر ورزشگاه آزادی هنوز آمادگی کامل میزبانی از چنین رویدادهایی ندارد، به میزبانی در ورزشگاه امام رضای مشهد، فولاد اهواز و حتی یادگار تبریز با جدیت بیشتری فکر کرد.
مهدی بشکنی
