فیلم‌های ایرانی با وجود کسب افتخارات هنری، چرا به معضل اکران جهانی می‌خورند؟

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از روابط عمومی هشتمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران، هشتمین نشست ارائه یافته‌های پژوهشی سازمان سینمایی به همت معاونت توسعه فناوری و مطالعات سازمان سینمایی با عنوان «راهکارهای جذب مخاطب برای فیلم‌های ایرانی در خارج از کشور، حال و آینده» در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران عصر روز یکشنبه دوم آذر برگزار شد.

در ابتدای این برنامه حسین یزدانشناس مدیرکل دفتر مطالعات و دانش سینمایی سازمان سینمایی پس از تشکر از شرکت‌کنندگان در این نشست گفت: ما در سینمای ایران به جهات مختلف دستاوردهای خوبی داشته‌ایم و در سال‌های اخیر می‌توان گفت که بزرگترین بازار سینما در سطح منطقه بوده‌ایم.

در ادامه محمد کمالی‌زاده پژوهشگر و مجری طرح این پژوهش در سخنرانی خود گفت: این طرح پژوهشی 2 سال قبل به سفارش سازمان سینمایی انجام شد و در واقع جزء اولویت های این سازمان و به دنبال پاسخگویی به یک دغدغه مهم بود.

وی ادامه داد: دغدغه اهالی سینما و برخی مسئولان سینمایی مبنی براینکه چرا علی‌رغم تمام افتخارات سینمای ایران در جشنواره‌های هنری دارد، در هنگام مواجهه با مخاطب عمومی در سایر کشورها دچار بحران هستیم، موضوع این پژوهش بوده است. موضوعی که از یک چالش هم فراتر رفته چون ما هیچ فیلم سینمایی که امکان اکران عمومی و گسترده داشته باشد، نداشته‌ایم با وجود اینکه در چند دهه اخیر افتخاری نبوده که سینمای ایران بدان دست نیافته باشد. در حالی که بسیاری کشورهای دیگر مانند کره جنوبی و چین حتی بدون این همه شهرت و افتخار، در زمینه اکران فیلم‌هایشان در کشورهای دیگر بعضا موفق‌تر عمل کرده‌اند.

کمالی‌زاده در ادامه، استفاده از الگوهای بازاریابی را به عنوان اولین راهکار مطرح کرد و افزود: فیلم‌های ایرانی برای ورود به بازار جهانی می‌توانند از مؤلفه‌های متمایز بومی و سرزمینی، ایده‌های ناب و خلاقانه و وجه هنری آثار سینمای ایران بهره بگیرند.

در ادامه محمد اطبایی کارشناس امور بین‌الملل، پخش‌کننده بین‌المللی، نویسنده و محقق سینما با اشاره به نقش کمرنگ دیپلماسی در زمینه حضور بین‌المللی سینمای ایران گفت: در سال‌های اول انقلاب دیپلمات‌های ما آشنایی چندانی با مسائل بین‌المللی نداشتند و پس از آن نیز نگاه ایدئولوژیک بر این عرصه حاکم بوده است. درحالی که سینما تنها مقوله‌ای بوده که در این سال‌ها توانسته در عرصه‌های بین‌المللی یک هویت ملی برای سینمای ایران ایجاد کند؛ یعنی سینما به تنهایی توانسته در دیپلماسی فرهنگی پیش برود و چهره موجه‌تری از کشور ایران به دنیا نشان دهد.

وی با بیان اینکه سینمای ما اطلاع چندانی از عرصه و بازارهای بین‌الملل ندارد، بیان کرد: متاسفانه همچنان این اعتقاد وجود دارد که فیلمساز باید خود عرضه و پخش بین‌المللی فیلمش را به عهده بگیرد. در حالی که به هیچ وجه اینگونه نیست و عرضه‌کننده و پخش‌کننده بین‌المللی در واقع معادل همان عامل فروش (sales agent) است که این عامل فروش باید ویژگی‌ها و تخصص‌های زیادی داشته باشد تا بتواند از عهده کارش به خوبی برآید.

این محقق عرصه سینمای بین‌الملل با اشاره به تولیدات مشترک به عنوان یکی از راهکارهای اکران عمومی و فروش در خارج از کشور گفت: متاسفانه رایزنی فرهنگی در ایران یک شغل تخصصی نیست و برخی رایزن‌های فرهنگی هیچ آشنایی با سینما، فرهنگ و حتی با ایران ندارند. در حالی که مثلاً کشور فرانسه در کشورهای مختلف نه تنها رایزن فرهنگی بلکه رایزن سینمایی نیز دارد تا سینمای خودش را در جای جای دنیا معرفی کند.

اطبایی عنوان کرد: تولید مشترک بر اساس توافقنامه‌های رسمی شکل می‌گیرد و زمانی معنا می‌یابد که رئیس‌جمهور 2 کشور یا حداقل وزیر فرهنگ 2 کشور پای آن قرارداد را امضا کرده باشند و آنچه ما امروز می‌بینیم بیشتر سرمایه‌گذاری مشترک است تا تولید مشترک، در واقع سرمایه‌گذاری‌های مشترکی که بر اساس تلاش‌های فردی بخش خصوصی بوده است.

مجموعه نشست های ارائه یافته‌های پژوهشی در قالب برنامه‌های جایزه پژوهش سینمایی برگزار می‌شود.

هشتمین دوره جایزه پژوهش سال سینمایی به دبیری علیرضا اسماعیلی نیمه دوم آذر همزمان با هفته پژوهش برگزار خواهد شد.

242242