قطعنامه ای برای پایان تحریم‌ها صادر نمی شود؟!

این قطعنامه بلافاصله از سوی عراق پذیرفته شد، ولی دو روز مانده به سالروز صدور آن در 27 تیر 1367 از سوی ایران پذیرفته شد و امام خمینی در 29 تیر 1367 پیامی درباره پذیرش قطعنامه منتشر کرد که به «نوشیدن جام زهر» معروف شد.

بخشی از این پیام به شرح زیر است:

«... و اما در مورد قبول قطعنامه که حقیقتاً مسئله بسیار تلخ و ناگواری برای همه و خصوصاً برای من بود، این است که من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و کشور و انقلاب را در اجرای آن می‌دیدم؛ ولی به واسطه حوادث و عواملی که از ذکر آن فعلًا خودداری می‌کنم، و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شد و با توجه به نظر تمامی کارشناسان سیاسی و نظامی سطح بالای کشور، که من به تعهد و دلسوزی و صداقت آنان اعتماد دارم، با قبول قطعنامه و آتش‌بس موافقت نمودم... خداوندا، این دفتر و کتاب شهادت را همچنان به روی مشتاقان باز، و ما را هم از وصول به آن محروم مکن. خداوندا، کشور ما و ملت ما هنوز در آغاز راه مبارزه‌اند و نیازمند به مشعل شهادت؛ تو خود این چراغ پر فروغ را حافظ و نگهبان باش. خوشا به حال شما ملت، خوشا به حال شما زنان و مردان، خوشا به حال جانبازان و اسرا و مفقودین و خانواده‌های معظم شهدا، و بدا به حال من که هنوز مانده‌ام و جام زهرآلود قبول قطعنامه را سر کشیده‌ام، و در برابر عظمت و فداکاری این ملت بزرگ احساس شرمساری می‌کنم...»

پذیرش این قطعنامه هرچند به معنای پذیرش آتش‌بس از سوی ایران بود، ولی عراق به حملات خود ادامه داد و مجدداً داخل خاک ایران شد تا نقاط مهمی از جمله خرمشهر را به دست بیاورد اما موفقیتی بدست نیاورد و نهایتاً جنگ در 29 مرداد 1367 پایان یافت.

پس از قطعنامه های متعددی که صادر می شد، قطعنامه 598 از نظر جمهوری اسلامی ایران از قبلی ها منطقی تر و کامل تر بود و به دنبال پایان جنگ میان ایران و عراق بود و با وجود ایراداتی که به آن وارد بود اما معقول تر از قطعنامه های دیگر به نظر می آمد!

گرچه شواهد و قرائن نشان دهنده عدم رضایت قلبی امام خمینی برای قبول این قطعنامه است اما به منظور مصلحت کشور و مردم، در نهایت قطعنامه 598 شورای امنیت از سوی امام پذیرفته شد و جنگ 8 ساله ایران و عراق پایان یافت تا این اولین بار در تاریخ کشورمان باشد که دشمن نتوانست حتی وجبی از خاک کشور را تصرف کند.

کشورمان پس از انقلاب همیشه در صحنه جنگ بوده است. با وجود پایان جنگ تحمیلی عراق در سال 1367 ایران هنوز هم در حال دفاع از کشور است. نوع جنگ دشمن تغییر کرده و تحریم هایی که بر علیه کشورمان صورت گرفته کم از جنگ ندارد اما قطعنامه ای برای پایان آن صادر نمی شود! منبع: روزنامه روزگارما