قیمت خانه در جنوب تهران (23 دی 1403) + جدول
بررسیها حاکی از آن است که مناطق 15 تا 20 تهران از جمله مناطق با نیاز به بودجه کمتر در مقایسه با سایر نقاط شهر هستند. برای خرید یک واحد مسکونی قابل سکونت که مناسب خانوادهای دو نفره باشد، حداقل بودجهای در بازه 1.8 تا 2.2 میلیارد تومان لازم است.
تحقیقات اخیر نشان میدهد که مناطق 15 تا 20 تهران همچنان بهعنوان گزینههایی با هزینه کمتر برای خرید خانه شناخته میشوند. این مناطق، که عمدتاً در جنوب و جنوبشرقی پایتخت واقع شدهاند، بافت مسکونی متراکمی دارند و نسبت به محلههای شمالی و مرکزی شهر، قیمتهای مقرونبهصرفهتری را ارائه میدهند.
یکی از اصلیترین دلایل توجه به این مناطق، امکان خرید واحدهای مسکونی با بودجه کمتر است. در حالی که قیمتها در مناطق لوکس به دهها میلیارد تومان میرسد، در این محلهها هنوز میتوان با حدود 2 میلیارد تومان یک واحد مسکونی مناسب تهیه کرد.
با افزایش قیمت مسکن در سالهای اخیر، مناطق اقتصادیتر مانند 15 تا 20 به یکی از مقاصد اصلی خریداران تبدیل شدهاند. انتظار میرود تقاضا برای این مناطق همچنان رو به رشد باشد، چراکه بسیاری از خانوادهها توان مالی خرید ملک در مناطق گرانتر را ندارند.
حداقل بودجه موردنیاز برای خرید یک واحد مسکونی در تهران چقدر است و این واحدها بیشتر در کدام مناطق قرار دارند؟ بر اساس آمارهای بانک مرکزی، پهنههای جنوبی تهران بیشترین تعداد واحدهای مسکونی با قیمت کمتر از میانگین را در خود جای دادهاند.
بررسیها نشان میدهد مناطق 15 تا 20 تهران از جمله مناطقی هستند که به بودجه کمتری نسبت به سایر مناطق نیاز دارند. حداقل بودجه لازم برای خرید یک واحد مسکونی قابل سکونت برای یک خانواده دو نفره در این مناطق، بین 1 میلیارد و 800 میلیون تومان تا 2 میلیارد و 200 میلیون تومان برآورد شده است.
این واحدها معمولاً متراژی کمتر از 50 مترمربع دارند، هرچند در برخی موارد، واحدهایی با متراژ بالاتر نیز یافت میشود. اغلب این آپارتمانها فاقد امکاناتی نظیر پارکینگ، آسانسور و انباری هستند و سن بنای آنها معمولاً بیش از 15 سال است. برخی از این واحدها با اسناد قولنامهای معامله میشوند و بیشتر در طبقات زیرهمکف یا طبقات سوم و چهارم قرار دارند.
روند کاهش قدرت خرید متقاضیان و تمایل اجباری به سمت آپارتمانهای قدیمیتر، موضوعی است که مسئولان اتحادیه مشاوران املاک تهران نیز به آن اشاره کردهاند. کاهش قدرت خرید خریداران باعث شده معیارهای انتخاب آنها محدودتر شود و حق انتخابشان به میزان قابل توجهی کاهش یابد.