مبهم‌ترین عملیات استشهادی 42 سال بعد!/ هنوز کسی نام مجری آن را نمی‌داند

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ساعت 6 صبح جمعه، 4 نوامبر 1983، دومین مقر فرماندار نظامی اسرائیل در صور هدف یک بمب‌گذاری با کامیون سبز رنگی قرار گرفت. این عملیات استشهادی تنها یک سال پس از آن رخ داد که اولین مقر اسرائیل در جل البحر در عملیاتی مشابه به نام «خیبر» که توسط شهید احمد قصیر انجام شد، هدف قرار گرفت.

مانند مقر اول، مقر جدید نیز محل یک مرکز اطلاعاتی صهیونیستی بود که در آن بازجویی و شکنجه زندانیان انجام می‌شد. این مرکز در مدرسه الشجره تحت مدیریت آژانس امداد و کار سازمان ملل متحد (UNRWA) در صور واقع شده بود که توسط نیروهای اشغالگر تصرف شده و به عنوان جایگزین مقر تخریب شده یک سال قبل مورد استفاده قرار گرفته بود.

ساعاتی بعد از این عملیات نیروهای اشغالگر به کشف اجساد 30 سرباز اسرائیلی که در داخل مدرسه الشجره بودند، اعتراف کردند. آنها تأیید کردند که عملیات جستجو و بازیابی ادامه دارد و بعداً به این نتیجه رسیدند که 50 سرباز اسرائیلی به درک واصل شدند.

سه ساعت بعد، سازمان جهاد اسلامی در بیانیه‌ای به خبرگزاری فرانسه و رویترز در بیروت، مسئولیت این حمله را بر عهده گرفت. سخنگوی این سازمان آمادگی خود را برای اعزام 3000 مجاهد به جنوب لبنان اعلام کرد تا بروند و در کنار دیگر مجاهدان این منطقه را از اشغال صهیونیست ها نجات دهند.

در بخشی از این بیانیه آمده بود: «ما سربازان خدا هستیم، نه ایرانی، سوری یا فلسطینی. ما مسلمانان لبنانی هستیم که طبق آموزه‌های قرآن زندگی می‌کنیم. ما کسی را در لبنان نمی‌خواهیم. ما یک جمهوری اسلامی می‌خواهیم، حتی اگر لازم به مبارزه باشد و این روش (عملیات استشهادی) روش ما باقی خواهد ماند.»

آنچه جالب توجه است جزئیات مربوط به مجری این عملیات است. یکی از فرماندهان جهاد که شهید را تا لحظه آخر همراهی می کرده چند سال قبل در خصوص این شهید عزیز تنها به نام «الحسینی» اشاره می کند و می گوید هویت قهرمان عملیات، 39 سال است که پنهان مانده. این فرمانده همچنین اشاره کرد که قهرمان عملیات شخصاً محل را بررسی کرده و از گزینه شهادت بسیار خوشحال و هیجن زده بود. شهید «الحسینی» با سری که هنوز از وضویی که قبلاً گرفته بود خیس بود، راه افتاد و از خشک کردن موهایش خودداری کرد.

سید نواف الموسوی، نماینده سابق مجلس، مدتی پیش در مصاحبه‌ای با تلویزیون المنار به همین حادثه اشاره کرد و به نقشی که حزب‌الله در این عملیات ایفا کرده بود، پس از آنکه سازمان جهاد اسلامی، که به خاطر عملیات‌های شهادت‌طلبانه‌اش علیه نیروهای چندملیتی در لبنان شناخته می‌شود، مسئولیت آن را بر عهده گرفت، اشاره کرد. عملیات‌های این سازمان، تفنگداران دریایی و پادگان دارکار در بیروت را هدف قرار داد.

همچنین در بخشی از کتاب «رزمندگان خدا؛ حزب الله از درون؛ 30 سال نبرد ضد اسرائیل»، نوشته نیکلاس بلانفورد، در توضیح مختصری از این عملیات آمده است: «در روز 4 نوامبر [13 آبان 62]، یک کامیون سبز رنگ با شکستن درب مقر حاکم نظامی اسرائیل (که در ساختمان مدرسه‌ای در جاده ی ساحلی در جنوب صور قرار داشت) وارد آن شد. گرچه محافظین اسرائیلی، چند گلوله به سمت راننده شلیک کردند و دستکم یکی از آنها به او برخورد کرد اما کامیون به مسیر خود ادامه داد تا آنکه با رسیدن به ساختمان، منفجر شد. این انفجار عظیم که طبق برآوردها ناشی از منفجر شدن چیزی حدود 180 کیلو مواد منفجره بود، موجب تخریب کامل ساختمان و کشته شدن 29 اسرائیلی شد که اکثرشان از نیروهای گارد امنیت مرزی بودند. این حمله ی مهلک، فقط با حمله ی احمد قصیر در حدود یک سال قبل شباهت نداشت، بلکه با دو انفجار انتحاری [استشهادی] ویرانگر دیگر هم شبیه بود که حدود دو هفته قبل در 23 اکتبر رخ داده بودند: حمله به سربازخانه ی نظامیان نیروی دریایی آمریکا در فرودگاه بیروت و حمله به مقر فرماندهی چتربازان فرانسوی در بیروت جنوبی. این حملات موجب کشته شدن 241 نظامی آمریکایی و 58 نظامی فرانسوی شد. رقم تلفات وارد شده به نیروی دریایی آمریکا در این حمله، بیشترین تلفات در یک روز از زمان واقعه‌ی ایوجیما در جنگ جهانی دوم تا آن زمان بود. بار دیگر، سازمان ناشناس جهاد اسلامی مسئولیت این دو حمله و همچنین حمله اخیر به مقر فرماندهی اسرائیل در صور را به عهده گرفت...»

.