مسیح علی‌نژاد در مسیر خیانت ونزوئلایی!
مسیح علی‌نژاد از تجربه اپوزیسیون ونزوئلا درس خیانت گرفته و آشکارا خواستار دخالت نظامی دشمنان ایران شده این اقدام در اوج انسجام ملی و ایستادگی ایران، عمق خیانت اپوزیسیون را نشان می‌دهد و بدون شک اپوزیسیون ایرانی روزی خواهند مرد، اما جمهوری اسلامی ایران باقی خواهد ماند.
به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو، اپوزیسیون ایرانی که هنوز عقده‌های ده‌ها ساله‌شان التیام‌نیافته و حتی بر اثر شکست اسرائیل از ایران در جنگ 12 روزه و عدم موفقیت پروژه براندازی در این جنگ نیز جنونشان افزایش یافته است، این روز‌ها چهره‌ای دیگر از اوج دیوانگی و بلاهت خود را آشکار ساخته‌اند.
این عمله‌های فارسی‌زبانِ اسرائیل و آمریکا که پیش‌تر سعی در ارائه تصویری موجه و مستقل را داشته‌اند، اکنون از ملت ایران ناامید و علنا خواهان تهاجم خارجی به ایران شده و اشخاصی مانند مسیح علی‌نژاد به آن اذعان هم کرده‌اند. حتی این بی‌بهرگان از هوش و فراست روابط پیش‌تر پنهان خود را با تل‌آویو آشکار ساخته و اکنون چشم به تصمیمات مقامات رژیم کودک‌کش نیز دوخته‌اند. با این وجود سرگذشت «منافقین» و حافظه تاریخی ایرانیان از «عملیات مرصاد» اثبات‌گر آن است که خائنینی که بوسیدن چکمه‌های دشمن را بر دفاع از دین و میهن خویش ترجیح داده‌اند، حتی اگر نامشان در تاریخ بماند هیچ‌گاه به نیکی از ایشان یاد نخواهد شد.
قدرت‌طلبی به قیمت جان مردم!
همزمان با اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی و انتشار تصاویر تکان‌دهنده از کودکان شهید زیر آوار، همسر رضا پهلوی با انتشار هشتگ «اسرائیل بزن» از این اقدامات حمایت کرد. به دنبال آن، دیگر اعضای خانواده پهلوی از جمله شخص خود رضا پهلوی نیز در همراهی با این جنایات، از اقدامات رژیم صهیونیستی پشتیبانی کردند.
رضا ربع پهلوی که پیش‌تر تنها سفرش به منطقه، سفر به سرزمین‌های اشغالی بوده است، در صفحات مجازی خود ایران را آغازگر این درگیری معرفی کرد و در اظهاراتی ضدایرانی خود را شریک اسرائیل دانست و گفت: «ما همه در این مبارزه با هم هستیم و پیروز خواهیم شد.» آقای «حسرت‌السلطنه» همچنین در مصاحبه‌ای بیان کرد: «قلب من با قربانیان غیرنظامی این درگیری هم در ایران و هم در اسرائیل است.» از سوی دیگر، الباقی اپوزیسیون ایرانی نیز ابایی از آشکارگی چهره حقیقی و خیانتکارانه خود نداشته و از اسرائیل در برابر ایران حمایت کردند.
بلاهت زدگان زمانه
مریم رجوی، رهبر گروه تروریستی منافقین، در پارلمان اروپا اظهار داشت: «این جنگ، آغاز فصل جدیدی است.» عوامل میدانی منافقین در داخل کشور نیز حداکثر همکاری را با رژیم صهیونیستی انجام دادند، ازجمله فعالیت‌های جاسوسی، خرابکاری و عملیات تخلیه تلفنی از مردم عادی برای ارائه اطلاعات دقیق به اسرائیل جهت بمباران‌های بیشتر.
علی کریمی نیز در ایام جنگ، با انتشار پستی گستاخانه نوشت: «بزن بی‌بی که داری خوب می‌زنی.» وی پس از واکنش منفی مردم ادعا کرد که این پست قدیمی است و منظور بمباران غزه بوده، اما این توجیه نیز نشان‌دهنده عمق تفکر ضدانسانی اپوزیسیون است.
از سوی دیگر حتی منشه امیر، تحلیلگر شبکه ایران اینترنشنال آشکارا به عنوان نماینده فارسی‌زبان اسرائیل نمود یافت و اعلام کرد که مامور شده تا از سوی موساد پیامی را به ملت ایران برساند! ماجرایی که عمق اسرائیلیزه‌شدن اپوزیسیون ایرانی را آشکار ساخت.
به ایران حمله کنید!
پوریا زراعتی، مجری ایران اینترنشنال با اشاره به طرح اسرائیل و آمریکا در منطقه و پیمان ابراهیم و همچنین ترغیب مردم به آشوب وقیحانه اظهارداشت: «اینجا همان نقطه مشترک منافع ما و اسرائیل است که به خود مردم بستگی دارد که چطور از فرصت دوباره استفاده کنند. گزینه مطلوب همه ما این است که در دور بعدی حملات موج اعتراض و انقلاب واقعی شروع بشود و تحولاتی شکل بگیرد که با حملات هوایی اسرائیل کار جمهوری اسلامی را یکسره کند.» در واقع وی صراحتا از همسویی با رژیم صهونیستی پرده برداشته و حتی معتقد است موشک‌هایی که توسط اسرائیل بر سر مردم فرود می‌آید و جان ایشان را می‌ستاند، «فرصتی دوباره» برای مردم است!
از طرفی مسیح علی‌نژاد عمله ضدانقلاب، دیگر اپوزیسیون فارسی‌زبان نیز که از ابتدا خواستار حمله به ایران بود، پس از شکست اقدام اسرائیل، نه برای مرزبندی با جنایت، بلکه برای فاصله گرفتن از شکست، اعتراض کرد که چرا اسرائیل منتظر نمانده تا او و دیگران تنور آشوب را گرم کنند!
حال اکنون نیز وی اوج بلاهت و خیانتکار بودن خود را آشکار ساخته و حتی واضحا ابراز کرده که می‌بایست از اپوزیسیون ونزوئلا درس خیانت را یاد گرفت! در گفتگو با شبکه رژیم صهیونیستی گستاخانه اظهارداشت: «ونزوئلا متحدترین اپوزیسیون را دارد و حتی استقبال می‌کنند از دولت آمریکا که عملیات نظامی انجام بدهد و مادورو را بردارد. از کشور‌های دیگر می‌توانیم یاد بگیریم که مردم با دست خالی پیروز نمی‌شوند؛ اگر اپوزیسیون متحد نداشته باشند و اگر اپوزیسیون‌شان نگران این باشد که مبادا با کشور خارجی همکاری بکنند.»