ملتی برای «خاتون»

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ امروز درست یک هفته ای از پایان سریال «خاتون» در شبکه نمایش خانگی می گذرد و پس از گذران این یک هفته شاید بتوان اندکی با تامل تر و به دور از هیجانات پخش قسمت آخر، درباره «خاتون» نوشت.

سریال «خاتون» ملودرامی تاریخی به نویسندگی و کارگردانی تینا پاکروان در 23 قسمت از شبکه نمایش خانگی پخش شد و توانست برخلاف سایر مجموعه های نمایشی موجود در پلتفرم ها، نظر مثبت اکثر منتقدان، اهالی رسانه و مخاطبان این سریال را به خود جلب کند.

تینا پاکروان که معمولا علاوه بر کارگردانی، نویسندگی و تهیه کنندگی آثار خود را برعهده دارد و این را در فیلم هایی مانند «خانوم» و «لس آنجلس تهران» از او دیده بودیم، این بار و در پروژه «خاتون» مسئولیت تهیه کنندگی را به همسرش علی اسدزاده محول کرده بود تا بر روی نویسندگی و کارگردانی تمرکز بیشتری داشته باشد. اسدزاده پیش از «خاتون» به عنوان مجری طرح در مجموعه سریال «شهرزاد» حضور داشت و بعد از آن سریال «قورباغه» را برای نماوا تهیه کرده بود و حالا به «خاتون» رسیده است.

شاید پیش از «خاتون» اثری جدی، قابل نقد و ماندگاری از تینا پاکروان در کارنامه کاری او به چشم نیاید و همین باعث شده بود تا این سریال در قسمت های نخست خود از طرف اهالی رسانه و منتقدین خیلی جدی گرفته نشود؛ و شاید شروع کش دار و به نسبت ضعیف این سریال در دو سه قسمت ابتدایی، این باور را بیشتر به یقین تبدیل می کرد که این بار هم قرار است شاهد سریالی صرفا عاشقانه و تجاری باشیم.

اما پاکروان در کنار خود گروهی حرفه ای را دست چین کرده بود که هر کدام از آنها در عالم سینما برای خود نام و نشانی به همراه داشتند و حضورشان در یک مجموعه نمایشی ضامن موفقیت به حساب می آید؛ هومن بهمنش به عنوان مدیر فیلمبرداری که برنده دو سیمرغ جشنواره فجر برای فیلم های «دربند» و «تابستان داغ» است و بارها نامزد سیمرغ فجر شده و جوایز بین المللی فراوانی در کارنامه دارد؛ محمد نجاریان به عنوان تدویگر «خاتون» که او نیز سیمرغ دار فجر برای «عرق سرد» و بارها نامزد فجر برای فیلم هایی مانند ماجرای نیمروز، درخت گردو و پوست شده است؛ استاد کیهان کلهر در مقام سازنده موسیقی سریال که شهرت و عظمت آثار او نیازی به تعریف و تمجید و گزافه گویی نمی گذارد و در کنار همه این ها حضور بازیگران حرفه ای همچون نگار جواهریان، اشکان خطیبی، بابک حمیدیان، پانته آ پناهی ها و مهران مدیری، فضا را برای خلق اثری ماندگار کاملا مهیا کرده بود.

میرسعید مولویان پس از سال ها بازی در صحنه تئاتر و کسب تجربه و دیده شدن بازی او در فیلم متفاوت «تومان» در جشنواره فیلم فجر سال 98 که نامزدی نقش اول مرد را برای او به همراه داشت، با کوله باری از تجربه، حضور درخشانی در «خاتون» تجربه کرد تا پله و نردبانی برای موفقیت و چهره شدن او باشد.

یکی از نکات مثبت سریال «خاتون» فیلمنامه این کار است که در کنار تصویربرداری، موسیقی و بازی های استاندارد این پروژه نمایشی، نه اصلا؛ اما کمترین باگ و حفره را داشت و توانست در یک انسجامی مخاطب را قسمت به قسمت با خود همراه کند؛ یک همراهی از سر رضایت که تماشاگر را مدام به انتظار دیدن قسمت بعد می کشاند. فیلمنامه ای که فراموش نکرده این سریال در چه دوران و زمانه تاریخی در حال روایت شدن است و نمی گذارد داستان عاشقانه «خاتون»، سوار بر حرف های مهم قصه شود و مخاطب در مست دیدن یک عاشقانه، فراموش کند که چه بلایی بر سر این مملکت در برهه ای از تاریخ آمده است.

حضور دو قدرت روس و انگلیس در آن زمانه تاریخی، خسارت های جبران ناپذیری بر مردم ایران وارد کرد که حتی با خروج این کشورهای بیگانه از مملکت، تا سال ها آثار این ویرانی به وضوح قابل مشاهده بود. هرچند گماشتگان و سرسپردگان به این اجنبی ها، تا سالیان سال دل از تملق گویی، چاپلوسی و در خدمت گذاری به آنها چیزی کم نگذاشتند.

قسمت پایانی سریال «خاتون» را می شود تکه پایانی و تکمیل کننده این پازل داستانی تعریف کرد؛ جایی که دیگر شیرزاد با نیروهایش در کنار رضا فخار و نه در مقابل او مردانه می ایستند تا از جان و ناموس خود در برابر بیگانه دفاع کنند و سکانسی تماشایی از وحدت می آفرینند؛ وحدتی که هر وقت به موقع شکل گرفته باعث شده تا ایرانی خون را برای حفظ این آب و خاک و در دفاع از ناموس، شجاعانه نثار کند تا تن به خفت و خواری ندهد.

در قسمت پایانی به واقع «خاتون» نمادی می شود از ایران و ناموس این وطن که همه حاضراند خود را فدای او کنند تا این مام میهن استوار باقی بماند تا در ادامه روایتگر این مردانگی ها باشد.

انتهای پیام /