منوچهر اسماعیلی، صدای جاودانه سینمای ایران از مادر تا جوکر

یک سال از درگذشت چهره مطرح عرصه دوبله کشور، منوچهر اسماعیلی می‌گذرد. هنرمندی که در سال 1318 کرمانشاه متولد شد و در دهه 30 به دلیل علاقه وافری که به هنر داشت وارد عرصه تئاتر و سینما شد و در سال 1336 بود که از طریق یک آگهی تبلیغاتی متوجه آزمون دوبلاژ موسسه‌ای شد که از میان پذیرفته شدگان خود فقط یک دوبلور مرد را می‌خواست و توانست موفق شود از میان هزاران شرکت کننده پذیرفته شود و نتیجه آزمون، راهی برای ورودش به عرصه دوبله بود.

منوچهر اسماعیلی در اواخر دهه 30 در آثار مختلفی به دوبله پرداخت و در سال 1338 در فیلمی با عنوان «دروازه‌های پاریس» که مدیریت دوبلاژ آن را علی کسمایی برعهده داشت خوش درخشید و این هنرمند فقید در بخشی از صحبت‌های خود، ضمن این که موفقیت هایش را مدیون کسمایی بود گفت: من شاگرد استاد کسمایی هستم و ایشان هنر من را در فیلم دروازه‌های پاریس کشف نمودند. من بخش کوچکی از حاصل عمر علی کسمایی هستم. درود می‌فرستم به تمام هنرمندان که سرمایه‌گذار سینما بودند از عبدالله محمدی، اصغر تفکری، ژاله کاظمی، منوچهر نوذری عبدالله بوتیمار و حسین سرشار و پاواروتی جهان که درگذشتشان همه را داغدار کرد. سلام به هنرمندان زنده و آن‌ها که پایه‌های سینما بر دوششان است. کسمایی حاصل عمرش، آبرو و حیثیت دوبلاژ ایران است.

نقطه عطف هنر دوبله منوچهر اسماعیلی فیلم «بن هور» بود که مدیریت آن را احمد رسول زاده برعهده داشت و اغلب مخاطبان، صدای این هنرمند را در فیلم «رسالت» که به جای آنتونی کوئین در نقش حمزه صحبت می‌کرد را فراموش نمی‌کنند.

منوچهر اسماعیلی در دوبله به تیپ گویی شهرت داشت؛ یعنی توانایی کاری اش به حدی بالا بود که می‌توانست به جای چند شخصیت فیلم صحبت کند آن هم با صدا‌های مختلف که از جمله آثار این چنینی او می‌توان به فیلم به یادماندنی «هزاردستان» ساخته مرحوم علی حاتمی اشاره کرد که او به جای محمدعلی کشاورز در نقش شعبان استخوانی، رضا تفنگچی با بازی جمشید مشایخی و عزت الله انتظامی و جمشید لایق دوبله کرد.

مرحوم منوچهر اسماعیلی در کارنامه هنری خود آثار ارزشمند فراوانی دارد و بدون شک، در زمره یکی از بهترین دوبلور‌های ایران به شمار می‌آید که صدایش همیشه در ذهن مخاطبان و علاقه مندانش ماندگار است. این هنرمند فقید بعد از ابتلا به بیماری کرونا و عوارض ناشی از آن، در 31 امردادماه سال 1402 دارفانی را وداع گفت و سرانجام، در بهشت سکینه کرج به خاک سپرده شد.