موفقیت‌ها در سایه کوچ تکواندوکاران / خوش اقبالی در کسب سهمیه‌ها

تکواندو ایران سال 98 را در حالی به پایان برد که کسب انبوهی از مدال‌ها و عناوین با ارزش در میادین مختلف در سایه کوچ تکواندوکاران مطرح به فراموشی سپرده شد.

به گزارش خبرنگار مهر، برای بررسی عملکرد تکواندو ایران می‌بایست به چند مورد با اهمیت اشاره کرد که شاید از دید خیلی از کارشناسان پنهان مانده باشد، ولی نگاه دقیق‌تر به آن وضعیت کلی این رشته المپیکی را به تصویر خواهد کشید. ا

سال پرمدال تکواندو

در بخش مدال آوری تیم‌های اعزامی ایران به رقابتهای بین المللی عملکرد قابل قبولی داشتند و یکی از ساله‌های پرمدال و عنوان خود را پشت سر گذاشتند. تکواندوکاران ایران در دو بخش دختران و پسران با حضور در رقابتهایی چون قهرمانی نوجوانان آسیا، نونهالان آسیا و جهان، المپیک نظامیان و یونیورسیاد دانشجویان، پاراتکواندو قهرمانی آسیا و از همه مهمتر قهرمانی جهان، تیمی جهان، چهار مرحله گرندپری، المپیک هنرهای رزمی و تورنمنت‌های مختلف موفق به کسب 6 عنوان قهرمانی، 3 نایب قهرمانی، 160 مدال طلا، نقره و برنز شدند.

عملکرد ضعیف سازمان تیم‌های ملی

اما اغلب این عناوین در رقابتهای رده سنی پایه اخذ شد و تیم ملی بزرگسالان که در واقع ویترین تکواندو یک کشور است، در مسابقات قهرمانی جهان که به میزبانی انگلستان درمنچستر برگزار شد، ضعیف‌ترین نتایج 20 سال اخیر خود را به ثبت رساند. تیمی که با ترکیبی از جوانی و تجربه تمرینات سختی را پشت سر گذاشته بود، آماده بود تا در منچستر همانند یک تیم مدعی ظاهر شه و چون گذشته برگ سبزی دیگر بر افتخارات تکواندو این کشور اضافه کند که متأسفانه با عملکرد ضعیف سازمان تیم‌های در کسب روادید باعث شد تا میرهاشم حسینی و عرفان ناظمی دو عضو مؤثر تیم، موفق به حضور در این مسابقات نشوند و سایر نفرات نیز با اما و اگر و البته روحیه از دست رفته به مصاف رقبا رفت و در نهایت با نقره سروش احمدی و برنز آرمین هادی پور به کار خود پایان داد.

بانوان نیازمند تفکری جدید

در تیم بانوان نیز شاهد مبارزات ضعیف تکواندوکاران کشورمان روی «شیهاپ چانگ» جهانی بودیم که تنها مهلا مؤمن زاده با نشان ایستادن روی سکوی نایب قهرمانی و کسب نشان نقره و تاحدودی کیمیا همتی نمره قبولی گرفتند و سایر نفرات تیم تقریبا حرفی برای گفتن نداشتند. در بخش بانوان چند سالی است که تیم‌های رده سنی پایه کشورمان نتایج خوبی در مسابقات نونهالان و نوجوانان جهان و آسیا کسب می‌کنند، ولی نبود یک مربی با قابلیت‌های فنی و مدیریتی در اندازه‌های سرمربی به این تیم لطمه وارد کرده است.

البته هستند چنین مربیانی در داخل کشور که بتوانند تیم را با وجود دختران شایسته و با آتیه به جایگاه خوبی در آسیا و جهان برسانند، ولی اینکه چرا انتخاب نمی‌شوند را باید در تفکرات نایب رئیس بانوان جستجو کرد. انتخاب‌های بحث برانگیز و آسیب‌های پرتعداد به معزلی برای این تیم تبدیل شده است. اخیرا هم که سرمربی تیم اعلام کرده در شرایط «کرونا» یی قرار است تیم را به صورت مجازی تمرین دهد. به گواه اغلب کارشناسان در این بخش تکواندو ایران به جد نیازمند تفکری جدید است که امید می‌رود زهرا سروی بیش از گذشته در این خصوص به نظر کارشناسان اهمیت داده و برخی با تجربه‌ها را به مشورت دعوت کند.

بازگشت ملی پوشان به مسیر کسب سهمیه

اما تیمی که با آن شرایط مسابقات قهرمانی جهان را پشت سر گذاشته بود، با هدایت و درایت کادر فنی و البته همراهی روانشناس مورد اعتماد سرمربی، به خوبی احیا شد و در مسابقات گرندپری نتایج مطلوبی کسب کرد تا در نهایت به دو سهمیه المپیک دست پیدا کند. میرهاشم حسینی که با ناامیدی از غیبت در مسابقات جهانی قصد ترک تکواندو را داشت، با کسب مدال طلا در رقابتهای گرندپری رم آن هم به فاصله اندک از مسابقات منچستر با قدرت به میدان بازگشت و با ادامه این روند رو به رشد و ایستادن روی رتبه ششم و البته با خوش اقبالی به دلیل آسیب دیدگی و غیبت تکواندوکار اردنی در مرحله نهایی گرندپری در مسکو، جواز سفر به توکیو را کسب کرد. در کنار او اما آرمین هادی پور با یک روند مشخص و رو به جلو با شرایط بهتر سهمیه خود را تثبیت کرد و و متأسفانه سجاد مردانی با چند امتیاز اختلاف از حضور در توکیو بازماند. چند امتیازی که به راحتی با حضور در یک تورنمنت بین المللی در یک سال گذشته قابل جبران بود.

تداوم موفقیت‌های پاراتکواندو

تیم ملی پاراتکواندو در پنجمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا که به میزبانی اردن در شهر امان برگزار شد، عنوان قهرمانی را با کسب 4 مدال طلا، 2 نقره و 34 امتیاز را به نام خود ثبت کرد تا پنجمین کاپ قهرمانی قاره کهن در دستان پاراتکواندوکاران ایرانی جای بگیرد. عملکرد خوب این تیم با هدایت پیام خانلرخانی و مهدی احمدی به کسب دو سهمیه حضور در پارالمپیک هم انجامید. این رشته که برای اولین بار در بازی‌های پارالمپیک قرار گرفته با مهدی پوررهنما و اصغر عزیزی به توکیو 2021 خواهد رفت.

رفتن کیمیا و تبعات آن

نکته مهم دیگری که فعالیت‌های تکواندو در سال 98 را تحت شعاع قرار داد، اوجگیری کوچ قهرمانان به کشورهای دیگر بود. مهدی خدابخشی که می‌توانست یکی از بهترین سنگین وزن‌های ایران باشد، بعد از شکست در ریو 2016، رفته رفته از تکواندو ایران محو شد و در نهایت تصمیم به زندگی در صربستان گرفت و فدراسیون رضایت نامه او را برای فدراسیون این کشور صادر کرد.

کیمیا علیزاده دیگر سرشناس سفر کرده تکواندو ایران بود. بانویی که فدراسیون تکواندو کشورمان در طول چهار، پنج سال گذشته سرمایه گذاری مادی معنوی زیادی روی او انجام داده بود، ولی به یکباره سر از اروپا در آورد و ترک دیار کرد. کوچ کیمیا زمین لرزه‌ای به قدرت 10 ریشتر در تکواندو بود و فدراسیون هر چه تلاش کرد نتوانست فدراسیون را از زیر بار مسئولیت رفتن کیمیا نجات پیدا کند.

لغو مسابقات قهرمانی آسیا و تغییر برنامه‌های تیم ملی

شیوع بیماری کرونا و همه گیر شدن آن در دنیا اول مسابقات قهرمانی آسیا، سپس رقابتهای کسب سهمیه در قاره کهن و در نهایت المپیک را به تعویق انداخت تا کادر فنی تیم ملی که ترکیب تیم را برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا پس از چند مرحله رقابت انتخابی مشخص و اردوی آماده سازی را آغاز کرده بود، دست از تمرین شده و به استراحت نوروزی برود. هر چند فدراسیون جهانی تکواندو در آخرین به روزسانی تقویم سال 2020 تاریخ جدید مسابقات قهرمانی آسیا را 24 تا 27 اردیبهشت ماه اعلام کرده، ولی با توجه به شرایط پیش رو به نظر می‌رسد این مسابقات بازهم به تعویق خواهد افتاد.

کسب سهمیه بانوان

فدراسیون جهانی تکواندو میزبانی رقابتهای کسب سهمیه قاره‌ای را از چین گرفت و به اردن واگذار کرد و بعد از آن تاریخ جدید رقابتها را نیز 16 تا 18 خردادماه اعلام کرد. تکواندو ایران که دو سهمیه در بخش مردان کسب کرده باید در بخش بانوان دو نماینده خود را برای حضور در این مسابقات اعلام کند. اگر مسابقات قهرمانی آسیا برگزار شود، بدون شک کادر فنی بانوان با توجه به عملکرد ملی پوشان در این رقابتها، دو نماینده اصلی را برای سفر به اردن انتخاب خواهد کرد.

حضور هادی ساعی در رأس امور فنی

یکی از مهمترین اتفاقات برای تکواندو ایران در سال 98 که البته از سوی روابط عمومی فدراسیون در گزارش سالیانه به صورت کاملا مشهود نادیده گرفته شد، حضور دوباره هادی ساعی در رأس تیم‌های ملی بود. ساعی که با فدراسیون اختلاف داشت، با هدف موفقیت تیم ملی در بازی‌های المپیک این اختلافات را کنار گذاشت و پس از چند جلسه با پولادگر به عنوان مدیرفنی تیم ملی کار خود را آغاز کرد. تعویق یک ساله بازی‌های المپیک این فرصت را به ساعی و کادر فنی خواهد داد تا دو نماینده المپیکی ایران را برای موفقیت در توکیو به خوبی آماده کنند. البته که فاصله زیاد تا برگزاری المپیک چالش‌های زیادی را نه تنها برای تکواندوکاران ایران که پیش روی همه تکواندوکارانی که سهمیه کسب کرده‌اند قرار خواهد داد. البته این به شرط آن است که سیاست‌های WT در خصوص سهمیه‌ها تغییر نکند.

خلاقیت پرمعنا در دوران کرونایی!

اما فدراسیون تکواندو در روزهایی پایانی سال ابتکار و خلاقیت را به خوبی معنا کرد. در روزهایی که شیوع بیماری «کرونا» همه رویدادهای ورزشی ایران، آسیا و جهان را به تعویق انداخت، فدراسیون ابتدا تصمیم گرفت آزمون ارتقا کمربند و سپس کلاس هماهنگی داوران را غیر حضوری برگزار کند. آزمونی که با 16000 هزار ثبت نام کننده چیزی نزدیک به ده میلیارد ریال واریزی برای فدراسیون به همراه داشت. بر اساس نظر کارشناسان اصولا در زمان برگزاری آزمون نحوه اجرای فرم و حتی تکنیک‌های «پالچاگی» و... باید از سوی ممتحتن مشاهده و امتیاز داده شود که غیر حضوری آن و تنها با ارسال فیلم نمی‌توان در خصوص آن به درستی تصمیم گرفت. اما متولیان این طرح ابتکاری با وجود اعتراض مربیان این برنامه را عملی کردند. عملی شدن همین برنامه باعث شد تا دوره هماهنگی مربیان نیز غیر حضوری انجام شود.

دوره‌ای که به گواه همه مربیان، حضوری آن چیزی برای ارائه نداشت و فقط هدف رفع تکلیف و اخذ هزینه حضور در دوره بود و حالا فقط هزینه را برای صدور مجوز فعالیت یک ساله اخذ می‌کنند و یک آزمون آن هم غیر حضوری انجام می‌شود. کسی هم در فدراسیون پاسخگوی اعتراضات مربیان نیست و مانند هنرجویان که بالاجبار فیلم‌های خود را ارسال کردند مربیان هم باید با در دوران تعطیلی کلاسهای آموزشی و نداشتن درآمد باید با پرداخت هزینه در این دوره ثبت نام کنند تا مجوز فعالیت آنها صادر شود. سوال اصلی اینجاست که اگر مجوز فعالیت مربیان را بدون دریافت هزینه یک سال تمدید و برگزاری آزمونی که هزینه آن واریز شده را به بعد از عادی شدن شرایط کشور موکول می‌کردند، اتفاق خاصی رخ می‌داد؟