میزان رعایت ایمنی در واحدهای تصویربرداری بیمارستان‌ها
تصویربرداری، بخشی ویژه در سیستم سلامت است که انجام دقیق و باکیفیت آن برای بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است. محققان کشورمان با توجه به اهمیت بالای این موضوع، کیفیت این فرایند را در بیمارستان‌ها بررسی کرده‌اند.
به گزارش ایسنا، مأموریت اصلی بیمارستان در نظام سلامت، تأمین مراقبت باکیفیت برای بیماران و برآوردن نیازها و انتظارات آن‌هاست. ازآنجاکه کیفیت، مهم‌ترین شاخص عملکردی نظام سلامت است، به‌کارگیری خدمات باکیفیت موجب صرفه‌جویی در هزینه‌ها و ایجاد یک محیط رضایت‌بخش می‌شود. دستیابی به کیفیت مناسب، موجب رضایت بیماران و اثربخشی تخصصی ارائه‌دهندگان خدمات می‌گردد. خدمات کیفی بهداشتی و درمانی، وقتی با دقت و درستی ارائه شوند منجر به رضایت بیماران، افزایش روحیه کارکنان و کاهش هزینه‌های ارائه خدمات بهداشتی و درمانی می‌شوند.
یکی از واحدهای بیمارستان‌ها که تشخیص و ادامه درمان بیماران را مورد پشتیبانی قرار می‌دهد واحد رادیولوژی است که با تأمین خدمات تصویربرداری، به بهبود بیماران کمک می‌کند و درواقع یکی از مجموعه‌های تشخیصی به‌حساب می‌آید که بخشی از سرمایه‌های ثابت و نیروی انسانی بیمارستان در آن متمرکز گردیده است. آمارها نشان می‌دهند بیش از 80 درصد مراجعین بیمارستان نیاز به‌نوعی پرتونگاری دارند. رعایت استاندارد در مراکز تصویربرداری باعث کاهش دوز دریافتی بیمار و بالا رفتن کیفیت تصویر می‌گردد و همچنین شناسایی استانداردها و تعیین فاصله امکانات خود با آن‌ها برای استانداردسازی مراکز فوق یک ضرورت است.
در این رابطه، مطالعه‌ای پژوهشی توسط محققانی از دانشگاه علوم پزشکی تبریز و دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده که در آن وضعیت ایمنی واحد تصویربرداری در بیمارستان‌ها مورد ارزیابی واقع شده است.
این مطالعه توصیفی - تحلیلی بر روی هفت بیمارستان دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز و شش بیمارستان خصوصی این شهر انجام شده است.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که ارتقای ایمنی در بخش تصویربرداری باید به‌عنوان یکی از موضوعات اولویت‌دار در تمام بیمارستان‌ها مورد مطالعه جدی قرار گیرد.
به گفته جواد سجادی خسرقی، محقق مرکز تحقیقات مدیریت خدمات بهداشتی درمانی تبریز پژوهشکده مدیریت سلامت و ارتقای ایمنی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و همکارانش، «طبق یافته‌های ما، حیطه ایمنی کارکنان، کمترین امتیاز را به خود اختصاص داده است و به همین دلیل، نیاز است استراتژی‌های ارتقای ایمنی کارکنان اعم از تأمین لباس‌های حفاظتی مناسب، توزیع روزانه شیر بین کارکنان و اقدامات جبران خدمت مانند پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه، کاهش ساعات کار و افزایش مرخصی سالانه براساس قوانین موجود اجرا گردد».
آن‌ها اضافه کرده‌اند: «میانگین نمرات ایمنی در بیمارستان‌های دولتی و خصوصی تقریبا مشابه بود. اما در حیطه ایمنی اشعه، بیشترین نمره توسط بیمارستان‌های خصوصی کسب شد. همچنین کمترین میزان رعایت استانداردها در بیمارستان‌های دولتی، مربوط به حیطه ایمنی الکتریکی بود».
به‌علاوه بر اساس این نتایج، در بیمارستان‌های خصوصی، ایمنی کارکنان، کمترین نمره را به خود اختصاص داد و بین میانگین نمره ایمنی کارکنان با نوع مالکیت بیمارستان (دولتی و خصوصی) تفاوت معناداری مشاهده گردید.
سجادی خسرقی و همکارانش اعتقاد دارند، «به‌طور کلی، نتایج مطالعه ما نشان می‌دهد میزان رعایت استانداردهای ایمنی در واحد تصویربرداری بیمارستان‌های تبریز در سطح نسبتا قابل قبولی است، اما نیاز به بهبود برخی موارد و در راستای آن دستیابی به بالاترین سطح استانداردها وجود دارد».
آن‌ها همچنین اشاره کرده‌اند که «در خصوص تمهید استانداردهای مربوط به ایمنی آتش‌سوزی نیز نقایصی مشاهده شد که لازم است اقداماتی نظیر استقرار کپسول‌های اطفای حریق به تعداد مناسب و تجهیز بخش به سیستم کشف و اعلام خودکار حریق انجام شود».
بنا بر نتایج اعلام‌شده در این تحقیق که در فصل‌نامه «تصویر سلامت» متعلق به دانشگاه علوم پزشکی تبریز منتشر شده‌اند، ضرورت دارد ضمن شناسایی و اولویت‌بندی مشکلات موجود، سیاست‌های مناسبی برای ارتقای ایمنی در این بخش‌ها اتخاذ گردیده و با استفاده از چک‌لیست طراحی‌شده در این مطالعه به‌صورت سالانه وضعیت ایمنی این بخش‌ها ارزیابی گردد.
انتهای پیام