ناگفته‌هایی از سلوک شخصی مرحوم آیت‌الله ری‌شهری
به گزارش مشرق، موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی نوشت:
یکی از نزدیکان و همکاران علمی و سیاسی آیت‌الله ری‌شهری به مناسبت فوت ایشان نوشت:
محبت او به اهل بیت و بخصوص امام حسین (ع) فوق العاده بود. مقید بود عرفه و نیمه شعبان به زیارت کربلا برود.
اوایل وزارتش روزهای عاشورا در منزلش، مجلسی طلبگی می‌گرفت و مرحوم سیبویه را دعوت میکرد و او به سبک عراقی روضه میخواند. آقای ری‌شهری هم مثل بقیه لخت میشد هروله میکرد و سینه میزد. بعدها این مجلس گسترده و رسمی و هر ساله شد.
سال 64 در مشهد خدمت مرحوم آمیرزا جواد تهرانی که از نوادر روزگار بود رفتیم. ایشان خیلی به آقای ری‌شهری احترام کرد و حتی کفشهایش را جفت کرد
حافظ قرآن بود. وقتی برای معرفی من از تهران به یکی از استان‌ها می‌رفتیم، از وقت استفاده کرد و از حفظ میخواند و من هم از روی متن کنترل میکردم.
نظم آهنینی داشت، در بحرانی ترین شرایط نه از خواب بعد از ظهر غفلت میکرد نه از فعالیت علمی. یکبار ساعتی در پاویون فرودگاه نجف معطل شدیم، بلافاصله بساط نوشتن را پهن کرد. حتی در حج هم بخشی از وقتش صرف نوشتن و کار علمی بود. راز موفقیتش نظم آهنینش بود. در دوران وزارتش، روزهای پنجشنبه و جمعه ها جمع ده نفره‌ای از طلاب از قم به منزلش می‌رفتند و از صبح تا غروب مشغول تکمیل میزان الحکمه بودند. نتیجه‌اش ارتقاءاین کتاب از ده جلد به پانزده جلد بود. خانم مرحومه اش غذاهای ساده ولی خوشمزه ای برای ده پانزده طلبه درست میکرد و معلوم بود همپای همسر است. خدایش رحمت کند.
پس از او آقای ری‌شهری هر جا یادش میکرد، نمی‌توانست جلوی گریه‌اش را بگیرد، دختر آیه الله مشکینی (ره) بود و خیلی ساده زیست.
او در مسائل امنیتی از سران سه قوه هم به امام نزدیک‌تر بود، شاید هم امام میخواست آن ها به امر جنگ و کشور مشغول باشند. حاج احمدآقا هیچ چیزی را از او پنهان نمی‌کرد. روش مدیریت ایشان سپردن کامل امور به دیگران و نظارت عالیه بود. از همه طیفهاو گرایشها هم استفاده میکرد و فراجناحی بود و مدیریتش اخلاقی بود.
اگر او نبود غائله منتظری را امام نمی‌توانستند جمع کنند. واقعا مثل امامِ معصوم به امام (ره) معتقد و متعبد بود و متقابلاً امام هم فوق العاده به او اعتماد داشت و کیس منتظری را از آغاز تا انجام با او بست. میگفت اگر سید مهدی جلوی آقای منتظری لواط هم کند، ایشان آن را حمل به صحت می‌کند.
در اوج تولی نسبت به امام و رهبری بود و شدیداً به آقا دلبسته بود. میگفت در تصمیمات او هوای نفس نمی‌بینم. میگفت من در هر سحر به امام زمان (عج) متوسل میشوم و برای رهبری با چشم تر دعا می‌کنم. در تبری هم فوق العاده بود. در تنبیه آقای شریعتمداری و منتظری و عوامل کودتا و تروریستها. چه منافقین داعش صفت و چه جریان سید مهدی هاشمی آدمکش و هم استکبار و صهیونیسم.