نگاهی به گفته‌های عجیب معاون اول / دستان خالی و کیسه‌ای پر از ادعا
یکسالی می‌شود که نفر دوم دولت بهمراه سایر دولتمردان برای توجیه عملکرد دولت تدبیر به گونه‌ای سخن می‌گویند که از سویی اعجاب ناظران سیاسی و در دیگر سو انتقادات جامعه را برانگیخته است.
یکسالی می‌شود که نفر دوم دولت بهمراه سایر دولتمردان برای توجیه عملکرد دولت تدبیر به گونه‌ای سخن می‌گویند که از سویی اعجاب ناظران سیاسی و در دیگر سو انتقادات جامعه را برانگیخته است.
خبرگزاری مهر، گروه سیاست - طیبه بیات؛ حالا که عمر دولت دوازدهم قطره چکانی رو به پایان است و حالا که هیچ شعبده‌ای نمی‌تواند دستان خالی دولت را پر نشان دهد و از دولت جز بازی گل یا پوچی که صرفا حکم نمایشی دارد که با دو دست خالی دارند به بازی ادامه می‌دهند، چیزی باقی نمانده است؛ اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس‌جمهور در دولت دوازدهم بار دیگر مانند سال 96 در قالب فردی «پوششی» برای ماله کشی روی عملکرد و کارنامه ناموفق دولت وارد عمل شده است.
از ویژگی بارز دولتمردان دولت یازدهم و دوازدهم این بوده و هست که با اعتماد به نفسی فرای واقعیت، مدعی می‌شوند که بی آنها زندگی مردم بیش از این با مشکل مواجه می‌شد. مردم هنوز صحبت‌های عباس آخوندی وزیر پیشین راه و شهرسازی که گفته بود: «اگر ما نبودیم قحطی می شد» را فراموش نکرده بودند که از سال قبل جهانگیری وارد میدان شد و حرف‌هایی مشابه آنچه آخوندی گفته بود بر زبان آورد.
عباس آخوندی وزیر مسکن پیشین دولت روحانی در همین راستا گفته بود: «ما سال 92 را یادمان نرود. اگر روند سال 92 ادامه پیدا کرده بود، الان قحطی تمام ایران را فراگرفته بود. ما دچار انواع منازعات فراوان بودیم یعنی وضعمان به مراتب بدتر از این بود.»
از دیگر دولتمردانی که مشابه این اظهارات را مطرح کردند می‌توان از عبدالناصر همتی رئیس کل بانک مرکزی نام برد که گفت بود: «اگر اقدامات بانک مرکزی نبود دلار 50 هزار تومان و تورم 150 درصد بود.»
حتی علی ربیعی سخنگوی دولت نیز جایی در دفاع از عملکرد دولت با ادبیاتی مشابه گفته بود: «من ادعا نمی‌کنم امروز جامعه خوشحال از زندگی خود است اما علتش را هم بگویید که اگر این دولت نبود، وضع صد برابر خراب‌تر می‌شد.»
دفاعیات جهانگیری: مردم از دولت رضایت دارند!
اما 24 خرداد ماه 99 بود که جهانگیری، در حالی که مردم در سخت‌ترین فشارها امرار معاش می‌کردند، مدعی شد که «نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که میزان رضایتمندی مردم نسبت به عملکرد دولت بالا رفته و عدم رضایتمندی آنها نسبت به اسفند سال 98 کاهش یافته است.»
اظهارات جهانگیری معطوف به همین چند خط نمی‌شود بلکه تا جایی پیش می‌رود که وی 18 دی ماه 99 که به سیستان و بلوچستان سفر کرده بود، مدعی شد: «خیلی‌ها به ناحق دولت را به ناکارآمدی متهم می‌کنند اما اگر به جای این دولت گروهی دیگر بود، امکان داشت در برابر این جنگ جمهوری اسلامی ایران را که هیچ حتی ایران را از دست بدهند. کار دولت را سلب می‌کنند و زندگی مردم را گروگان می‌گیرند بعد مدعی هستند چرا دولت کار نمی‌کند. چرا زیاده خواهی می‌کنیم؟»
در ادامه این اظهارنظرها، اینکه معاون اول رئیس‌جمهور ادعا می‌کند با وجود فشارهای سنگین وارد شده در زمان جنگ اقتصادی، دولت به خوبی عمل کرده و اجازه نداده است اقتصاد کشور متلاشی شود جای بسی تأمل دارد اما ادامه این ادعا وقتی رنگ و بوی طعنه و کنایه به منتقدین عملکرد دولت می‌گیرد؛ بیشتر باعث القای حس منفی در جامعه می‌شود.
جهانگیری در یکی دیگر از دفاعیات خود می‌گوید که «عده‌ای به گونه‌ای به دولت اتهام ناکارآمدی می‌زنند که گویا عملکرد آنها در زمان مسئولیت یک دستگاه و سازمان فراموش شده است. این در حالی است که بدترین نوع اداره و بالاترین فساد، اقدامات خلاف قانون و گران اجرا شدن طرح‌ها در زمان مدیریت آنان اتفاق افتاد. عده‌ای می‌گویند دولت خسته و تنبل است اما شما که خسته و تنبل نیستید در یک دوره دو ساله چند تصمیم گرفتید که گره از زندگی مردم باز کرده است؟»
کارهای بد دیگران را به نام دولت می‌نویسند!
آخرین اظهار نظر تدافعی جهانگیری مربوط به صحبت‌های 5 اردیبهشت 1400 در جلسه تنظیم بازار می‌شود که می‌گوید: «متأسفانه برخی رسانه‌ها به جای قدردانی از عملکرد دستگاه‌های ذیربط در تأمین و توزیع مناسب میوه در ایام پایانی سال و شب عید، اقدامات نادرست دیگران را به نام دولت ثبت می‌کنند. دولت نه تنها از نقدهای سازنده ناراحت نمی‌شود بلکه از آن استقبال می‌کند اما بدنام کردن و زیر سوال بردن اقدامات مثبت به خاطر اقدامات غلط افرادی خارج از دولت، کاری نادرست است.»
دولتمردان به جای اینکه برای یکبار هم که شده پای ضعف عملکرد خود در مدیریت کشور بایستند و در مقام پاسخگویی به مردم برآیند، همچنان از موضع طلبکارانه سعی در زیر سوال بردن و کتمان حقیقتی که این سال‌ها بر کشور گذشت دارند. این صحبت‌ها در حالی مطرح می‌شود که امروز مردم بیشترین وقت خود را برای خرید مرغ در صف‌های طولانی سپری می‌کنند و در تأمین مایحتاج اولیه زندگی خود با مشکل روبرو هستند و چرخ معیشت مردم و اقتصاد فردی و اجتماعی به سختی می چرخد و در مقابل تنها عایدی این روزهای این مردم، نگاهی طلبکارانه و فاخر از سوی دولتمردان در ازای هیچ است.