هزینه سیاست «کربن‌صفر» کشتیرانی

به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ تصویب سیاست «کربن صفر» کشتیرانی می‌تواند طی یک دهه، هزینه 300 میلیارد دلاری بابت به‌روزرسانی فناوری ناوگان کشتیرانی به فعالان این صنعت تحمیل کند.

نمایندگان شرکت‌های کشتیرانی اعلام کرده‌اند دستیابی به هدف «کربن صفر» تا سال 2035 می‌تواند بیش از 300 میلیارد دلار هزینه در پی داشته باشد. سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) هدف «خالص صفر درصد کربن» را تعیین کرده و ماه آینده قصد دارد رسماً طرحی را به رای بگذارد که بر اساس آن، کشتی‌ها ملزم به پرداخت عوارض برای انتشار برخی گازهای گلخانه‌ای خواهند شد.

با وجود انتقاد ایالات متحده از چارچوب سازمان بین‌المللی دریانوردی و مطرح کردن «مالیات جهانی کربن»، اکثر کشورها و اتاق بین‌المللی کشتیرانی که بیش از 80 درصد ناوگان تجاری جهان را نمایندگی می‌کند، از این پیشنهاد حمایت کرده‌اند.

شرکت‌های کشتیرانی اعلام کرده‌اند که تا سال 2030 هزینه‌های سالانه این بخش بین 20 تا 30 میلیارد دلار خواهد بود و در صورت تحقق تنها 10 درصد از اهداف، تا سال 2035 این هزینه‌ها می‌تواند از 300 میلیارد دلار فراتر رود.

در عین حال هشت تولیدکننده بزرگ نفت و گاز جهان از جمله ایران، عربستان سعودی، امارات، بحرین، عراق، کویت، یمن و ونزوئلا، در نامه‌ای به سازمان دریانوردی سازمان ملل هشدار داده‌اند که تصویب چارچوب خالص انتشار صفر (Net Zero) در نشست اکتبر این سازمان «زودهنگام» است و هزینه‌های سنگینی برای مالکان کشتی در پی دارد.

به باور آن‌ها، مقررات جدید می‌تواند انگیزه استفاده از سوخت‌های گذار مانند ال‌ان‌جی و سوخت‌های زیستی را کاهش دهد و فشار اقتصادی بر بخش کشتیرانی ایجاد کند.

در حال حاضر صنعت کشتیرانی حدود 2 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان را به خود اختصاص می‌دهد. بر اساس اهداف سازمان بین‌المللی دریانوردی، همه کشتی‌های بزرگ موظف به رعایت کاهش انتشار هستند و در صورت عدم انطباق، جریمه‌های مالی خواهند پرداخت.

درآمد حاصل از این جریمه‌ها برای تشویق استفاده از سوخت‌های پاک، حمایت از کارگران در گذار سبز و جبران خسارت کشورهای فقیر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مخالفان، اهداف سازمان بین‌المللی دریانوردی را بلندپروازانه می‌دانند و برآورد کرده‌اند که میزان پرداختی مالکان کشتی تا سال 2040 می‌تواند به 59 تا 161 میلیارد دلار در سال برسد. کارشناسان حامی توافق، از جمله «ِاما فِنتون» از گروه Opportunity Green، معتقدند این برآوردها اغراق‌آمیز است و بررسی‌های دانشگاه کالج لندن هزینه اجرای طرح تا سال 2030 را حدود 11 میلیارد دلار در سال نشان می‌دهد.

کشورهای مخالف، هشدار داده‌اند که الزامات سخت و پیش‌رونده چارچوب سازمان بین‌المللی دریانوردی می‌تواند انگیزه استفاده از سوخت‌های کم‌کربن گذار مانند LNG و سوخت‌های زیستی را کاهش دهد و کارایی آنها محدود شده و ظهور خواهد شد.

همچنین، این کشورها نسبت به ایجاد «مزیت ناعادلانه» برای بنادر مجهز به زیرساخت سوخت‌های سبز هشدار داده و آن را عاملی برای تضعیف عدالت و یکپارچگی زیست‌محیطی چارچوب دانسته‌اند.

گروهی از شرکت‌های کشتیرانی شامل Stolt Tankers، Frontline Plc و Bahri عربستان سعودی تأکید کرده‌اند که اقدامات سازمان بین المللی دریانوردی باید به گونه‌ای طراحی شود که از تحمیل بار مالی اضافی و فشار تورمی بر مصرف‌کننده نهایی جلوگیری شود و مسیر واقع‌بینانه‌ای برای کربن‌زدایی کشتیرانی فراهم کند.