هشدار مصرف آب / پیامدهای خشکسالی چیست؟
باتوجه به وضعیت بارش ها و کمبود آب در کشور، بسیاری از واحد های کشت و صنعت، همچنان مصرف خارج از الگو را دارند.
وضعیت بارش ها و همچنین سدهای آب، نشان می دهد که بحران آب بیش از گذشته جدی شده و نیاز است بسیاری از واحدهای کشت و صنعت، در مصرف آب صرفه جویی کنند.
دبیر ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان آب، اقلیم و محیط زیست با تاکید بر ضرورت هوشمندسازی توزیع آب شهری، گفت: با حمایت ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان آب، اقلیم و محیط زیست، کنسرسیومی از شرکت‌های دانش‌بنیان تشکیل شده است که تجهیزات سخت‌افزای و نرم‌افزاری و ارتباطی هوشمندسازی توزیع آب را تأمین کرده و سپس در شبکه‌های توزیع آب شرب شهری پیاده‌سازی می‌کنند.
سید محمدمهدی نوربخش با اشاره به رویکردها و برنامه‌های این ستاد و شرکت‌های دانش‌بنیان این حوزه در زمینه مدیریت آب، مقابله با خشکسالی، بارورسازی ابرها و...، درباره خشکسالی گفت: وقتی از خشکسالی و پیامدهای آن سخن می‌گوییم، باید دو جنبه را مد داشته باشیم؛ نخست تغییراتی است که خشکسالی به واسطه تغییرات اقلیمی و میزان بارش روی حوزه تأمین و به عبارت دیگر روی کمیت آب در دسترس ما می‌گذارد و جنبه دوم تسری این کم‌بارشی به سایر حوزه‌های ذیربط مرتبط با مصرف آب است. خشکسالی از کم‌بارشی، آغاز می‌شود و در صورت تداوم ابتدا رواناب‌ها و حجم ذخیره آب در مخازن، دریاچه‌ها و منابع آب زیرزمینی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در گام بعد تأثیرات خود را در حوزه محیط‌زیست، کشاورزی و سپس صنعت آشکار می‌کند و در ادامه حوزه اقتصاد و نهایتاً امنیت و اجتماع را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
وی ادامه داد: در بخش اول یعنی کاهش منابع آب در دسترس با دو پدیده اقلیمی که یکی طبیعی و دیگری انسان‌ساخت است، مواجه هستیم؛ پدیده اول، خشکسالی و دوم، پدیده تغییر اقلیم است. خشکسالی را اغلب بر مبنای نوسانات در بازه‌های زمانی سه تا هفت ساله تحلیل می‌کنند؛ اما تغییر اقلیم، تغییر در متوسط شرایط آب و هوایی در بازه‌های بلندمدت‌تر است. در مقابل خشکسالی که یک تغییر برگشت‌پذیر و نوسانی است، تغییر اقلیم، دارای یک نرخ رشد صعودی با مقدار کم اما ماندگار است و شرایط آب و هوایی در طول زمان تغییرات پایداری پیدا می‌کند.
نوربخش افزود: بر اساس نتایج مطالعات گسترده صورت گرفته در این حوزه و اعلام نهاد بین‌الدولتی تغییر اقلیم (IPCC) این پدیده دو اثر عمده بر وضعیت آب و هوایی کشورها دارد؛ نخست آنکه تغییر اقلیم باعث می‌شود وقایع حدی اعم از خشکسالی و سیلاب تشدید شود؛ یعنی اگر قبلا سیلابی با پیک 3000 متر مکعب در ثانیه در یک رودخانه رخ می‌داد، باید انتظار سیلاب‌های با پیک بالاتر را داشته باشیم. از طرف دیگر، خشکسالی‌ها هم شدیدتر خواهد شد و شاخص‌های مختلف خشکسالی مثلا SPI بالاتری را تجربه خواهیم کرد.
وی خاطرنشان کرد: اثر دوم نامطلوب خشکسالی خصوصاً برای مناطقی خشک و نیمه‌خشک مانند ایران، نرخ نزولی بارش‌ها و کمتر شدن متوسط بارش در این مناطق است؛ در عین حال این شرایط برای مناطق پرباران کاملاً معکوس است؛ به عبارت دیگر اگر تا پیش از این گفته می‌شد متوسط بارندگی در کشور ایران 250 میلی‌متر است (بر مبنای متوسط پنجاه سال گذشته)، در اثر پدیده تغییر اقلیم این متوسط‌ها به مرور زمان کاسته می‌شود. باید توجه کرد که سیستم اقلیم جهانی، محصول تعادل طبیعت طی میلیون‌ها سال تعامل میان مؤلفه‌های اقلیمی شامل اتمسفر، هیدروسفر، کرایوسفر، لیتوسفر و بایوسفر است و تغییر اقلیم در واقع واکنش طبیعت به فعالیت بشر برای بازگشت به نقطه‌ی تعادل است، لذا تداوم عوامل محرک و تشدیدکننده تغییر اقلیم، منجر به تشدید تبعات آن خواهد شد.
نوربخش اظهار کرد: در کنار تشدید وقایع حدی در اثر نوسات اقلیمی و تداوم پدیده تغییر اقلیم، باید توجه داشت که متأسفانه تغییر الگوی مکانی و زمانی بارش نیز به سود ما نیست، یعنی مساله تنها کم‌بارشی نیست، بلکه با تشدید وقایع حدی، میزان بارشی که تا پیش از این با تعداد رخدادهای بارش بیشتر در دسترس ما قرار می‌گرفت، اکنون به صورت یکباره نازل می‌شود و فرصت ذخیره آن در آبخوان و کنترل و انجام کشت دیم کمتر می‌شود. همچنین بارش برف که دارای ارزش و اهمیت بالایی برای تغذیه آبخوان‌ها و چشمه‌ها در فصول گرم‌تر هستند، با افزایش دما و تغییر الگوی مکانی و زمانی بارش، کمتر خواهد شد.
دبیر ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان آب، اقلیم و محیط زیست در مورد برنامه‌های در دستور ستاد درباره خشکسالی، گفت: ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان آب، اقلیم و محیط‌زیست در زمره ستادهایی است که در دوره جدید فعالیت معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری، مأموریت جدیدتری تحت عنوان توسعه بازار شرکت‌های دانش‌بنیان و فناور در این حوزه را بر عهده دارد. به عبارت دیگر، رسالت این ستاد، تلاش برای بکارگیری فناوری‌های دارای سطح بلوغ بالا و تجاری‌سازی آنها در راستای ارتقای بهره‌وری و حل مسائل مختلف بخش آب و آبفا و حوزه محیط‌زیست است. این مأموریت در قالب شناسایی، معرفی، همرسانی، تکمیل زنجیره ارزش و تأمین، تشکیل کنسریوم‌های دانش‌بنیان و فناور و اتصال شرکت‌های کوچک به صنایع بزرگ و دانش‌بنیان کردن فعالیت‌های صنایع و توسعه صادرات انجام می‌شود. به منظور انجام این مأموریت، ابزارهای مختلف مالی، اعتباری و حمایتی در اختیار ستاد قرار دارد.
نوربخش ادامه داد: برنامه‌های ستاد را در دو حوزه تأمین و مصرف می‌توان طبقه‌بندی کرد. این برنامه‌ها عمدتاً مسأله‌محور در تعامل با ذینفعان اصلی یعنی وزارت نیرو، وزارت کشور، سازمان حفاظت محیط‌زیست و سایر نهادهای متولی تدوین شده‌اند. در بخش تأمین، فناوری‌های استحصال و شیرین‌سازی آب دریا، کاهش تبخیر و تلفات از مخازن و دریاچه‌ها، فناوری‌های باروری‌سازی ابرها و یونیزاسیون، استحصال آب از رطوبت هوا، فناوری‌های شناسایی منابع آب زیرزمینی در دستور کار قرار دارند. در عین حال باید توجه داشت که در بخش استحصال منابع، محدودیت‌ها و عدم قطعیت‌های زیادی وجود دارند و تمرکز بر موضوع سازگاری با کم‌آبی و فناوری‌های مرتبط با مصرف بهینه آب در بخش‌های مختلف از اهمیت بیشتری برخوردار است. برنامه‌های ستاد در بخش بهینه‌سازی مصرف آب و سازگاری با کم آبی، دارای گستردگی بیشتری بوده و حوزه‌های تصفیه، توزیع، بهینه‌سازی و بازچرخانی را شامل می‌شود. در کنار این برنامه، ستاد پذیرای پیشنهادهای اساتید، متخصصان و فناوران و شرکت‌های فناور و دانش‌بنیان است.
دبیر ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان آب، اقلیم و محیط زیست در ادامه درباره مصرف آب در حوزه‌های مختلف در مقایسه با بارش‌ها، گفت: بر اساس آمارهای منتشر شده توسط سازمان هواشناسی که متولی پیش‌بینی و پایش وضعیت اقلیمی در کشور است، متوسط تجمعی بارش یک ساله در کشور ایران، حدود 230 میلی‌متر است. این میزان در سال گذشته به عدد 200 میلی‌متر کاهش یافت و امسال نیز تا دهه اول بهمن ماه، در مقایسه با متوسط بلند با 48 میلی‌متر کاهش مواجه هستیم. با تبدیل ارتفاع بارش 230 میلی‌متر به حجم بارش به عدد حدود 380 میلیارد مترمکعب خواهیم رسید که باید دقت شود بر اساس مراجع مهندسی و سنجش‌های صورت گرفته، تنها حدود 30 درصد از این بارش‌ها یعنی 113 میلیارد متر مکعب به صورت رواناب و منابع آب تجدیدپذیر در دسترس ما قرار می‌گیرند. متأسفانه در کشور ایران، دو برابر نرم‌های جهانی یعنی حدود 90 درصد از این منابع در چرخه مصرف قرار می‌گیرند. هر چند آمار مصرف آب در بخش‌های مختلف اعم از کشاورزی، شرب و صنعت در سال‌های مختلف متفاوت بوده و برآورد دقیق آن به سادگی امکان‌پذیر نیست، اما در یک تصویر کلان، حدود 85 تا 90 درصد از این آب در بخش کشاورزی، 6 تا 8 درصد در بخش شرب و 2 تا 3 درصد در بخش صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرد. نکته قابل تأمل آنجاست که برخی از واحدهای کشت و صنعت در کشور، به تنهایی معادل تمامی آب مورد استفاده در صنعت کشور، دارای مصرف هستند و همین نکته اهمیت ارتقای بهره‌وری در این بخش را مشخص می‌کند.
وی درباره اقدامات ستاد در مدیریت مصرف بخش کشاورزی، یادآور شد: ستاد آب، اقلیم و محیط‌زیست در مشارکت با سایر واحدهای متولی در معاونت علمی از جمله ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان غذا و کشاورزی، برنامه ملی توسعه شهرک‌های گلخانه‌ای و شیلاتی، مرکز توسعه فناوری‌های راهبردی و مرکز طرح‌های کلان و پیشران، برنامه‌ها و اقدامات متعددی را انجام داده و می‌دهند. این برنامه‌ها شامل اصلاح روش‌های آبیاری از جمله آبیاری زیرسطحی، آبیاری هوشمند، کشت هیدروپونیک، اصلاح بذر، کشت محصولات دارای ارزش اقتصادی بالاتر، افزایش نرخ تولید محصول با کودهای طبیعی و مقابله با آفات به روش‌های بیولوژیکی است. نکته مهم آن است که فناوری‌های اثبات شده برای کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی در عین ارتقای کمیت و کیفیت محصولات و ارزش اقتصادی کم نیستند، اما مساله به‌کارگیری این فناوری‌ها است و اتفاقا از همین دیدگاه هم بوده که ستادهای توسعه اقتصاد دانش‌بنیان شکل گرفته‌اند. بنابراین، مأموریت امروز ستاد آب، اقلیم و محیط‌زیست و سایر ستادهای متناظر آن است که با ابزارهای تسهیلگری و حمایت، سمت تقاضا را تحریک‌کنیم و فناوری‌ها را به میدان عمل وارد کنیم.