هفتاد هزار فرشته هنگام نزول این سوره همراه پیامبر (ص) بودند + صوت آیات

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره مائده پنجمین سوره قرآن است و در جزء ششم و هفتم آن قرار دارد.

این سوره از مائده آسمانی و نزول آن به درخواست حواریون حضرت عیسی (ع) سخن گفته است.

در سوره مائده احکام بسیاری از جمله درباره مسئله ولایت در اسلام، تثلیث در مسیحیت، قیامت و معاد، وفای به عهد، عدالت اجتماعی، عدالت شاهد، حرمت کشتن انسان‌ها، احکام غذا‌های حلال، احکام وضو و تیمم بیان شده است.

آیه اکمال و آیه تبلیغ از آیات مشهور این سوره است؛ بنا بر نظر شیعه، آیه اکمال دین به واقعه غدیر و اعلام جانشینی امام علی (ع) مربوط است. آیه ولایت هم بنا بر نظر شیعه و سنی در شأن امام علی (ع) نازل شده است.

پیامبر (ص) درباه فضیلت سوره مائده می‌فرماید: هر کس سوره مائده را قرائت کند، به تعداد همه یهودیان و مسیحیان که در این دنیا نفس کشیده‌اند ده حسنه به او داده می‌شود و ده گناه از گناهان او پاک می‌شود و ده درجه به درجاتش افزوده می‌شود.

ابوحمزه ثمالی نیز از امام صادق (ع) روایت کرده است؛ سوره مائده یک‌باره بر پیامبر (ص) نازل شد و هفتاد هزار فرشته هنگام نزول آن را همراهی می‌کردند.

فایل صوتی تلاوت آیات 1 تا 23 سوره مائده با صدای شهریار پرهیزگار

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن آیاتی از سوره مائده همراه با ترجمه_س*

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

یا أیها الذین آمنوا أوفوا بالعقود أحلت لکم بهیم الأنعام الا ما یتلی علیکم غیر محلی الصید و أنتم حرم ان الله یحکم ما یرید 1

ای کسانی که ایمان آورده‌اید به قرارداد‌های خود وفا کنیدبرای شما گوشت چارپایان حلال گردیده جز آنچه حکمشبر شما خوانده می‌شود در حالی که نباید شکار را در حال احرام حلال بشمرید خدا هر چه بخواهد فرمان می‌دهد (1)

یا أیها الذین آمنوا لا تحلوا شعائر الله و لا الشهر الحرام و لا الهدی و لا القلائد و لا آمین البیت الحرام یبتغون فضلا من ربهم و رضوانا و اذا حللتم فاصطادوا و لا یجرمنکم شنآن قوم أن صدوکم عن المسجد الحرام أن تعتدوا و تعاونوا علی البر و التقوی و لا تعاونوا علی الاثم و العدوان و اتقوا الله ان الله شدید العقاب 2

ای کسانی که ایمان آورده‌اید حرمت شعایر خدا و ماه حرام و قربانی بی‌نشان و قربانیهای گردن‌بنددار و راهیان بیت الحرام را که فضل و خشنودی پروردگار خود را می‌طلبند نگه دارید و چون از احرام بیرون آمدید می‌توانید شکار کنید و البته نباید کینه‌توزی گروهی که شما را از مسجد الحرام باز داشتند شما را به تعدی وا دارد و در نیکوکاری و پرهیزگاری با یکدیگر همکاری کنید و در گناه و تعدی دستیار هم نشوید و از خدا پروا کنید که خدا سخت‌کیفر است (2)

حرمت علیکم المیت و الدم و لحم الخنزیر و ما أهل لغیر الله به و المنخنق و الموقوذ و المتردی و النطیح و ما أکل السبع الا ما ذکیتم و ما ذبح علی النصب و أن تستقسموا بالأزلام ذلکم فسق الیوم یئس الذین کفروا من دینکم فلا تخشوهم واخشون الیوم أکملت لکم دینکم و أتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا فمن اضطر فی مخمص غیر متجانف لاثم فان الله غفور رحیم 3

بر شما حرام شده است: مردار و خون و گوشت خوک و آنچه به نام غیر خدا کشته شده باشد و حیوان حلال گوشت خفه شده و به چوب مرده و از بلندی افتاده و به ضرب شاخ مرده و آنچه درنده از آن خورده باشد مگر آنچه را که زنده دریافته و خود سر ببرید و همچنین آنچه برای بتان سربریده شده و نیز قسمت کردن شما چیزی را به وسیله تیرهای قرعه؛ این کار‌ها همه نافرمانی خداست امروز کسانی که کافر شده‌اند از کارشکنی در دین شما نومید گردیده‌اند پس از ایشان مترسید و از من بترسید امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم و اسلام را برای شما به عنوان آیینی برگزیدم و هر کس دچار گرسنگی شود بی‌آنکه به گناه متمایل باشد اگر از آنچه منع شده است بخورد بی تردید خدا آمرزنده مهربان است (3)

یسألونک ماذا أحل لهم قل أحل لکم الطیبات و ما علمتم من الجوارح مکلبین تعلمونهن مما علمکم الله فکلوا مما أمسکن علیکم واذکروا اسم الله علیه و اتقوا الله ان الله سریع الحساب 4

از تو می‌پرسند: چه چیزی برای آنان حلال شده است؟ بگو: چیزهای پاکیزه برای شما حلال گردیده و نیز صید حیوانات شکارگر که شما بعنوان مربیان سگهای شکاری از آنچه خدایتان آموخته به آن‌ها تعلیم داده‌اید برای شما حلال شده است پس از آنچه آن‌ها برای شما گرفته و نگاه داشته‌اند بخورید و نام خدا را بر آن ببرید و پروای خدا بدارید که خدا زودشمار است (4)

الیوم أحل لکم الطیبات و طعام الذین أوتوا الکتاب حل لکم و طعامکم حل لهم و المحصنات من المؤمنات و المحصنات من الذین أوتوا الکتاب من قبلکم اذا آتیتموهن أجورهن محصنین غیر مسافحین و لا متخذی أخدان و من یکفر بالایمان فقد حبط عمله و هو فی الآخر من الخاسرین 5

امروز چیزهای پاکیزه برای شما حلال شده و طعام کسانی که اهل کتابند برای شما حلال و طعام شما برای آنان حلال است و بر شما حلال است ازدواج با زنان پاکدامن از مسلمان و زنان پاکدامن از کسانی که پیش از شما کتاب آسمانی به آنان داده شده به شرط آنکه مهرهایشان را به ایشان بدهید در حالی که خود پاکدامن باشید نه زناکار و نه آنکه زنان را در پنهانی دوست خود بگیرید و هر کس در ایمان خود شک کند قطعا عملش تباه شده و در آخرت از زیانکاران است (5)

یا أیها الذین آمنوا اذا قمتم الی الصلا فاغسلوا وجوهکم و أیدیکم الی المرافق و امسحوا برءوسکم و أرجلکم الی الکعبین و ان کنتم جنبا فاطهروا و ان کنتم مرضی أو علی سفر أو جاء أحد منکم من الغائط أو لامستم النساء فلم تجدوا ماء فتیمموا صعیدا طیبا فامسحوا بوجوهکم و أیدیکم منه ما یرید الله لیجعل علیکم من حرج ولکن یرید لیطهرکم ولیتم نعمته علیکم لعلکم تشکرون 6

ای کسانی که ایمان آورده‌اید چون به عزم نماز برخیزید صورت و دستهایتان را تا آرنج بشویید و سر و پاهای خودتان را تا برآمدگی پیشین هر دو پا مسح کنید و اگر جنب‌اید خود را پاک کنید غسل نمایید و اگر بیمار یا در سفر بودید یا یکی از شما از قضای حاجت آمد یا با زنان نزدیکی کرده‌اید و آبی نیافتید پس با خاک پاک تیمم کنید و از آن به صورت و دستهایتان بکشید خدا نمی‌خواهد بر شما تنگ بگیرد لیکن می‌خواهد شما را پاک و نعمتش را بر شما تمام گرداند باشد که سپاس او بدارید (6)

و اذکروا نعم الله علیکم و میثاقه الذی و اثقکم به اذ قلتم سمعنا و أطعنا و اتقوا الله ان الله علیم بذات الصدور 7

و نعمتی را که خدا بر شما ارزانی داشته و نیز پیمانی را که شما را به انجام آن متعهد گردانیده به یاد آورید آنگاه که گفتید: شنیدیم و اطاعت کردیم و از خدا پروا دارید که خدا به راز دل‌ها آگاه است (7)

یا أیها الذین آمنوا کونوا قوامین لله شهداء بالقسط و لا یجرمنکم شنآن قوم علی ألا تعدلوا اعدلوا هو أقرب للتقوی و اتقوا الله ان الله خبیر بما تعملون 8

ای کسانی که ایمان آورده‌اید برای خدا به داد برخیزید و به عدالت شهادت دهید و البته نباید دشمنی گروهی شما را بر آن دارد که عدالت نکنید عدالت کنید که آن به تقوا نزدیکتر است و از خدا پروا دارید که خدا به آنچه انجام می‌دهید آگاه است (8)

و عد الله الذین آمنوا و عملوا الصالحات لهم مغفر و أجر عظیم 9

خدا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده‌اند به آمرزش و پاداشی بزرگ وعده داده است (9)

والذین کفروا و کذبوا بآیاتنا أولئک أصحاب الجحیم 10

و کسانی که کفر ورزیدند و آیات ما را دروغ انگاشتند آنان اهل دوزخند (10)

یا أیها الذین آمنوا اذکروا نعمت الله علیکم اذ هم قوم أن یبسطوا الیکم أیدیهم فکف أیدیهم عنکم و اتقوا الله و علی الله فلیتوکل المؤمنون 11

ای کسانی که ایمان آورده‌اید نعمت خدا را بر خود یاد کنید: آنگاه که قومی آهنگ آن داشتند که بر شما دست یازند و خدا دستشان را از شما کوتاه داشت و از خدا پروا دارید و مومنان باید تنها بر خدا توکل کنند (11)

و لقد أخذ الله میثاق بنی اسرائیل و بعثنا منهم اثنی عشر نقیبا و قال الله انی معکم لئن أقمتم الصلا و آتیتم الزکا و آمنتم برسلی و عزرتموهم و أقرضتم الله قرضا حسنا لأکفرن عنکم سیئاتکم ولأدخلنکم جنات تجری من تحتها الأنهار فمن کفر بعد ذلک منکم فقد ضل سواء السبیل 12

در حقیقت خدا از فرزندان اسرائیل پیمان گرفت و از آنان دوازده سرکرده برانگیختیم و خدا فرمود: من با شما هستم اگر نماز برپا دارید و زکات بدهید و به فرستادگانم ایمان بیاورید و یاریشان کنید و وام نیکویی به خدا بدهید قطعا گناهانتان را از شما می‌زدایم و شما را به باغهایی که از زیر درختان آن نهر‌ها روان است در می‌آورم پس هر کس از شما بعد از این کفر ورزد در حقیقت از راه راست گمراه شده است (12)

فبما نقضهم میثاقهم لعناهم و جعلنا قلوبهم قاسی یحرفون الکلم عن مواضعه و نسوا حظا مما ذکروا به و لا تزال تطلع علی خائن منهم الا قلیلا منهم فاعف عنهم و اصفح ان الله یحب المحسنین 13

پس به سزای پیمان شکستنشان لعنتشان کردیم و دلهایشان را سخت گردانیدیم به طوری که کلمات را از مواضع خود تحریف می‌کنند و بخشی از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند به فراموشی سپردند و تو همواره بر خیانتی از آنان آگاه می‌شوی مگر شماری اندک از ایشان که خیانتکار نیستند پس از آنان درگذر و چشم پوشی کن که خدا نیکوکاران را دوست می‌دارد (13)

و من الذین قالوا انا نصاری أخذنا میثاقهم فنسوا حظا مما ذکروا به فأغرینا بینهم العداو و البغضاء الی یوم القیام و سوف ینبئهم الله بما کانوا یصنعون 14

و از کسانی که گفتند: ما نصرانی هستیم از ایشان نیز پیمان گرفتیم ولی بخشی از آنچه را بدان اندرز داده شده بودند فراموش کردند و ما هم تا روز قیامت میانشان دشمنی و کینه افکندیم و به زودی خدا آنان را از آنچه می‌کرده‌اند و می‌ساخته‌اند خبر می‌دهد (14)

یا أهل الکتاب قد جاءکم رسولنا یبین لکم کثیرا مما کنتم تخفون من الکتاب و یعفو عن کثیر قد جاءکم من الله نور و کتاب مبین 15

ای اهل کتاب، پیامبر ما به سوی شما آمده است که بسیاری از چیزهایی از کتاب آسمانی خود را که پوشیده می‌داشتید برای شما بیان می‌کند و از بسیاری [خطاهای شما درمی‌گذرد قطعا برای شما از جانب خدا روشنایی و کتابی روشنگر آمده است (15)

یهدی به الله من اتبع رضوانه سبل السلام و یخرجهم من الظلمات الی النور باذنه و یهدیهم الی صراط مستقیم 16

خدا هر که را از خشنودی او پیروی کند به وسیله آن کتاب به راه‌های سلامت رهنمون می‌شود و به توفیق خویش آنان را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون می‌برد و به راهی راست هدایتشان می‌کند (16)

لقد کفر الذین قالوا ان الله هو المسیح ابن مریم قل فمن یملک من الله شیئا ان أراد أن یهلک المسیح ابن مریم و أمه و من فی الأرض جمیعا و لله ملک السماوات و الأرض و ما بینهما یخلق ما یشاء و الله علی کل شیء قدیر 17

کسانی که گفتند: خدا همان مسیح پسر مریم است مسلما کافر شده‌اند بگو: اگر خدا اراده کند که مسیح پسر مریم و مادرش و هر که را که در زمین است جملگی به هلاکت رساند چه کسی در مقابل خدا اختیاری دارد؟ فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است از آن خداست هر چه بخواهد می‌آفریند و خدا بر هر چیزی تواناست (17)

و قالت الیهود و النصاری نحن أبناء الله و أحباؤه قل فلم یعذبکم بذنوبکم بل أنتم بشر ممن خلق یغفر لمن یشاء و یعذب من یشاء و لله ملک السماوات و الأرض و ما بینهما و الیه المصیر 18

و یهودان و ترسایان گفتند: ما پسران خدا و دوستان او هستیم بگو: پس چرا شما را به کیفر گناهانتان عذاب می‌کند؟ عنه بلکه شما هم بشرید از جمله کسانی که آفریده است هر که را بخواهد می‌آمرزد و هر که را بخواهد عذاب می‌کند و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو می‌باشد از آن خداست و بازگشت همه به سوی اوست (18)

یا أهل الکتاب قد جاءکم رسولنا یبین لکم علی فتر من الرسل أن تقولوا ما جاءنا من بشیر و لا نذیر فقد جاءکم بشیر و نذیر و الله علی کل شیء قدیر 19

ای اهل کتاب، پیامبر ما به سوی شما آمده که در دوران فترت رسولان حقایق را برای شما بیان می‌کند تا مبادا روز قیامت بگویید: برای ما بشارتگر و هشداردهنده‌ای نیامد پس قطعا برای شما بشارتگر و هشداردهنده‌ای آمده است و خدا بر هر چیزی تواناست (19)

و اذ قال موسی لقومه یا قوم اذکروا نعم الله علیکم اذ جعل فیکم أنبیاء و جعلکم ملوکا و آتاکم ما لم یؤت أحدا من العالمین 20

و یاد کن زمانی را که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من، نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که در میان شما پیامبرانی قرار داد و شما را پادشاهانی ساخت و آنچه را که به هیچ کس از جهانیان نداده بود به شما داد (20)

یا قوم ادخلوا الأرض المقدس التی کتب الله لکم ولا ترتدوا علی أدبارکم فتنقلبوا خاسرین 21

ای قوم من، به سرزمین مقدسی که خداوند برای شما مقرر داشته است درآیید و به عقب بازنگردید که زیانکار خواهید شد (21)

قالوا یا موسی ان فیها قوما جبارین و انا لن ندخلها حتی یخرجوا منها فان یخرجوا منها فانا داخلون 22

گفتند: ای موسی، در آنجا مردمی زورمندند و تا آنان از آنجا بیرون نروند ما هرگز وارد آن نمی‌شویم پس اگر از آنجا بیرون بروند ما وارد خواهیم شد (22)

قال رجلان من الذین یخافون أنعم الله علیهما ادخلوا علیهم الباب فاذا دخلتموه فانکم غالبون و علی الله فتوکلوا ان کنتم مؤمنین 23

دو مرد از زمره کسانی که از خدا می‌ترسیدند و خدا به آنان نعمت داده بود گفتند: از آن دروازه بر ایشان بتازید و وارد شوید که اگر از آن درآمدید قطعا پیروز خواهید شد و اگر مومنید به خدا توکل کنید (23)

انتهای پیام /