هنوز چیزی از لانگیا نمی دانیم مردم چرا پریشان شده اند؟/ در LayV امکان سرایت انسان به انسان محتمل است؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با تغییر رفتارهای ویروس کرونا و تغییر علائم بیماری که مهمترین آن افت اکسیژن خون و تنگی نفس و سرفه های منحصر به فرد بود، شهروندان با شیوع هر بیماری ویروسی که عموما در فصول سرد سال بسط و گسترش پیدا می کنند، نگران این نکته می شوند که مبادا بیماری آنها یا نزدیکانشان در واقع ابتلا به یکی از زیرگونه های بیماری آنفلوآنزا باشد. کما اینکه بارها متخصصان بیماری‌های عفونی و گرمسیری اعلام کردند که شیوع بیماری‌هایی مانند آبله میمونی و لانگیا هیچ نسب و نسبت و ارتباطی به ویروس کووید -19 و بیماری کرونا با تمام واریانت‌های این بیماری ندارد؛ اما هنوز گروهی از مردم با تشکیک و تردید به این زنجیره نگاه می کنند.

یکی از مهمترین انگاره هایی که در روزهای اخیر و با خبر انتشار بیماری لانگیا در برخی از کشورها گروهی از هموطنان ما را نگران و مستاصل کرده که همواره در مقابل بیماری ها واکنش نشان می دهند، شیوع بیماری لانگیا در یکی از استان های شرق چین است. این بیماری تعدادی از اهالی یکی از روستاهای این کشور را درگیر کرده و متولیان بهداشت این کشور نیز مطابق وظیفه‌ای که برعهده دارند اقدام به اطلاع‌رسانی و هشدار به مردمی کرده که ممکن است در مجاورت بیماران این استان قرار بگیرند؛ لذا با اعلام این خبر سعی داشته اند انتقال زنجیره بیماری گسترده‌تر نشود. بنابراین انتشار این اخبار نباید به ایجاد نگرانی در جامعه ختم شود. اما عجیب است که هنوز لانگیا و واژه های مربوط به این بیماری برای هموطنان ما به یکی از کلید واژه های جستجو در اینترنت مبدل شده است!

گرچه این بیماری در صورت فراگیر شدن می تواند با مخاطراتی همچون کرونا جامعه را درگیر کند. نگاهی اجمالی به نتیجه تحقیقی پس از شناسایی ویروس در سال 2018 حاکی از آن است که ویروس لانگیا از زیرمجموعه ویروس های خانواده نیپا و هندرا است که ویروس هایی بسیار کشنده هستند که سازمان جهانی بهداشت نیز به نوعی براین مدعا صحه گذاشته است.

مینو محرز متخصص بیماری‌های عفونی و گرمسیری در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در تشریح بیماری لانگیا گفت: در مورد بیماری «لانگیا» هنوز هیچ چیز مشخص نیست و آنگونه که مسئولان بهداشت و درمان کشور چین اعلام کرده اند این بیماری در چین کشف شده؛ اما هنوز مقامات کشور چین در این خصوص اطلاعات دقیقی به جامعه جهانی ارائه نکرده اند.

وی در ادامه اضافه کرد: ضمن آنکه در سایر نقاط جهان و سایر کشورها هم گزارشی از بروز و ظهور این بیماری دریافت نشده است؛ اما مهمتر از همه این است که سازمان جهانی بهداشت هم در رابطه با لانگیا هیچ اظهار نظری نکرده است در حالی که مرجع اصلی و موثق بیماری ها در جهان سازمان جهانی بهداشت است که اگر بروز و ظهور بیماری لانگیا را در چین یا هر کشور دیگری اعلام کند، باید سایر کشورها اقدامات لازم را در رابطه با جلوگیری از ابتلای شهروندانشان به بیماری هایی که این سازمان اعلام می کند را به عمل بیاورند؛ این در حالی است که تاکنون هرچه که در مورد این بیماری گفته شده متقن و موثق نیست و تنها این اطلاعات در دسترس است که لانگیا 35 شهروند چینی را درگیر کرده است.

عضو کمیته علمی ستاد مقابله با کرونا در تشریح پیشینه این ویروس گفت: آنگونه که در پیشینه این ویروس موجود است ویروس لانگیا (LayV)، ویروسی است که مشخصا از حیوانات منتقل می شود؛ اما نگرانی دانشمندان آسیایی هم از این بابت است؛ چرا که سابقه ابتلای این بیماری از حیوان به انسان است همانطور که کرونا نیز براساس سابقه ای که در شناسنامه خود دارد از خفاش میوه خوار به انسان بوده است.

محرز در ادامه خاطر نشان کرد: خوشبختانه از میان مبتلایان چینی هنوز مرگی گزارش نشده و این میتواند نشانه خوبی باشد؛ ضمن آنکه میزان ابتلا هم از زمان گزارش آن که حدود یک ماه است بیشتر نشده که این نکته هم موجب امیدواری است اما آنچه که سبب نگرانی است انتقال بیماری از حیوانات به انسان هاست که در لانگیا این بیماری از موش به انسان منتقل شده است.

نوعی موش پوزه دراز که ناقل اصلی ویروس لانگیا به انسان است

وی با اشاره به اینکه تحقیقات دانشمندان علوم آزمایشگاهی باید در نهایت پاسخ یک سوال مهم را بدهد، گفت: آن سوال که از زمان گزارش لانگیا ذهن مردم را درگیر کرده این است که آیا ویروس لانگیا که از حیوان با انسانی منتقل شده، قابلیت سرایت از یک انسان به انسان دیگر را دارد یا خیر؟

محرز در تکمیل اظهاراتش متذکر شد: یکی از احتمالاتی که به ذهن متبادر می شود این است که 35 مبتلای چینی به واسطه ارتباط شخصی با حیوانات ناقل مبتلا شده اند. در واقع یکی از مهمترین احتمالاتی که سبب سکون لانگیا بوده و شمار مبتلایان رشد چشمگیری نداشته به این خاطر است. چرا که اگر این بیماری امکان سرایت از انسان به انسان دیگری را داشت؛ یعنی یک بیمار مبتلا به لانگیا می‌توانست افراد دیگر را مبتلا کند بی‌تردید این بیماری در زمان محدودی شمار بسیار زیادی از هموطنان را درگیر می کرد.

متخصص بیماری های عفونی و گرمسیری عنوان کرد: با این وجود باید بگوییم که این نگرانی به هیچ عنوان در کشور ما مطرح نیست؛ چرا که با مراقبت هایی که از زمان پاندمی کرونا از مرزها و ورود مسافران خارجی در فرودگاه های و پایانه های مرزی میشود، بسیاری از بیماریها قابل کنترل هستند.

محرز در خاتمه اظهاراتش تصریح کرد: از شواهد موجود برمی آید که پای لانگیا به ایران نمی‌رسد. با این وجود مردم اگر به این باور برسند که برای کنترل و ریشه کنی بیماری های ویروسی و تنفسی که خطرناکترین آنها کرونا است، با استفاده از ماسک و الکل و رعایت فواصل اجتماعی می‌توانند به این اطمینان برسند که از بیماری‌های ویروسی دور خواهند بود. بنابراین بهتر است در یک وفاق جمعی رعایت پروتکل های بهداشتی را تا مدتی دیگر ادامه دهیم تا سلامت به این واسطه به جامعه برگردد. در واقع بهترین راه مقابله و پیشگیری از بیماری رعایت الزامات بهداشتی است.

بیشتر بخوانید:

خطر لانگیا؛ الزام اطلاع‌رسانی یا تهدید امنیت روانی؟!

آبله میمونی وارد کشور شد!/ آبله میمونی خطر کشندگی بالایی ندارد