وقتی ایران، ایران نبود

مهری رنجبر: تیم ملی والیبال دیروز لیگ ملتها را بد شروع کرد. با باخت، آن هم مقابل حریف آسیایی اش؛ ژاپن. تیمی که از حالا برای درخشش در المپیک به میزبانی کشورش آماده می شود. به همین دلیل همه ستاره های قدیمی اش را به صف کرده تا به قول کارشناسان والیبال، تیم مسنی است که بازیکنانش این چندسال روی دست هم تمرین می کنند. والیبال ایران اما حکایت دیگری داشت؛ تیم ملی ایران اما بعداز شیوع کرونا و لغو رقابت های بین المللی نه اردویی داشت و نه تمرینی. بازیکنان هم در لیگ ایران و اروپا بازی می کردند. دو سال دوری آنها را از هم دور کرد و ناهماهنگ. قصه قطع همکاری با کولاکوویچ و امضای قرارداد با ولادیمیر آلکنو بعد از چند ماه را هم باید به این قصه اضافه کرد و البته شروع بکار مرد روسی یک ماه و نیم مانده به شروع لیگ ملتها.

درست است که با آمدن سرمربی روسی و اضافه شدن لژیونرها تمرین تیم ملی جدی شد، اما کرونا، اجازه نداد هیچ بازی تدارکاتی انجام دهد. آلکنو برای آمادگی بازیکنانش تنها یک راه داشت، تمرین مسابقه ای. مشکل تنها نبود بازی تدارکاتی نبود، برگزاری 8 مسابقه، آن هم صبح کار را سخت تر کرد. اتفاقی که تا به حال پیش نیامده بود، اعتراض هم برای تغییر برنامه کار ساز نبود و به همین خاطر مرد روسی یک هفته آخر مانده به پرواز به ایتالیا، تیمش را صبح ها تمرین داد. انگار این تازه شروع دردسر آلکنو و سربازانش بود. او با انتخاب ترکیب 17 نفره تیمش، وقتی فکر می کرد همه چیز مرتب است، اما دو روز بعد بالاجبار جای مرتضی شریفی را با محمد جواد معنوی نژاد به دلیل مصدومیت عوض کرد.

دومین بدشانسی تیم در فرودگاه امام خمینی (ره) رقم خورد، وقتی تیم ملی قرار بود به دوحه پرواز کند تا از آنجا به ایتالیا برود، اما همراهی 165 هزار یورو، امیر خوش خبر سرپرست تیم ملی را بازداشت کرد. شاید اگر میثم جعفری مدیر تشریفات فدراسیون، خودش را به فوردگاه نمی رساند و به جای سرپرست تیم بازداشت نمی شد، حالا تیم سرپرست هم در ریمینی نداشت. چرا که لیگ ملتها حبابی است و اگر کسی در موعد مقرر به ایتالیا نمی رسید، دیگر ورودش محال بود. با اینکه خوش خبر دقیقه 90 به تیم رسید اما با دست خالی نرفت، بدون یوروها. تیم ملی به ریمینی رسید و با منفی شدن تست کرونای ورود به ایتالیا در هتل محل اقامت اسکان پیدا کرد.

اما این بار اتاق های کوچک، تخت هایی که به اندازه قد و قامت بازیکنان نیستند و اسکان دو تیم ایران و لهستان در یک طبقه دردسر ساز شد. چالشی که حتی ولادیمیر آلکنو را هم شاکی کرد. اما نتیجه ای نداشت. تنها ایرانی ها امیدوار شدند که طبقه اشان در هتل تغییر کند. همان موقع ویتالی هینن سرمربی پرحاشیه تیم ملی لهستان جنگ روانی را به راه انداخت. مثل همیشه. برخلاف او مرد روسی که می خواهد تیمش را برای المپیک محک بزند تا آخرین حضور وسوسه انگیز در توکیو را با خاطره خوش تمام کند، می خواست بازیکنانش فقط روی تمرین تمرکز کنند، بدون توجه به حاشیه ها.

ظاهرا همه چیز خوب پیش می رفت تا درست یک روز قبل از شروع مسابقات که سعید معروف، کاپیتان و پاسور اول تیم ملی با بدن درد و بدون تب، تست آنتی ژن داد اما منفی شد و حتی تست pcr او هم منفی بود اما پنج شنبه شب حالش بدتر شد و بدن درد شدید و تب داشت اما دیروز علائمش کم شد. بیماری باعث شد تا کاپیتان سعید معروف غایب بازی اول باشد و ماموریت بازیسازی تیم به محمدطاهر وادی سپرده شود. پاسوری که خیلی با بازیکنان هماهنگ نبود و همین مساله هم بلای جان تیم شد. البته آلکنو کاپیتانی تیم را هم به میلاد عبادی پور دریافت کننده لژیونر ایران در پلاس لیگا سپرد. در روزی که تیم ملی والیبال ایران در حد تیم درجه سوم آسیا بازی می کرد، نه ایرانی که تیم هشتم رنکینگ جهانی است.

تیم ملی والیبال ایران در روز بدش با نتیجه 3- صفر باخت. بابت همین میلاد عبادی پور که در غیبت سعید معروف کاپیتان تیم ملی، بازوبند کاپیتانی را داشت، با اعتراف از بازی بد تیم از ژاپن این طور تمجید می کند:«ژاپن فوق العاده بازی کرد. در ست اول واقعا بد بازی کردیم و بعد خوب شدیم اما آنها از ما بهتر بودند. در سراسر جهان ژاپن به سبک بازی شگفت انگیز خود معروف است. آنها در دفاع و اسپک عالی هستند.»

ملی پوش والیبال ایران ادامه داد:«ژاپنی ها در بازی به هم کمک می کنند. باید بگویم آنها الگوی خوبی برای تیم های دیگر به خصوص در والیبال هستند؛ چرا که ملی پوشان آنها از هم در زمین حمایت می کنند.»

بیشتر بخوانید:

هشدار فیفا به ایران و اسکوچیچ

انصراف کره‌شمالی به ضرر ایران؛ باید هر 4 بازی را ببریم / عکس

از پارتی‌بازی در فوتبال ایران تا اختلاف سپاهان و پرسپولیس و تیم حکومتی!

251256