پاسخ کلوخ اندازی منفعت طلبانه روسیه در مورد جزایر سه گانه پاداش سنگ ایرانی است؟
اواخر تیر سال 1402، دقیقا 6ماه گذشته بود که در پرده اول مقارن پایان نشست مشترک کشور روسیه و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، بیانیه ای توسط شرکت کنندگان امضا که در آن وقیحانه روسیه بعد از قراردادهای ننگین گلستان و ترکمانجای و... از تلاشهای امارات عربی متحده از طرق مسالمتآمیز به منظور حل مسأله جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی ایران از طریق گفتوگوهای دوجانبه و یا مجامع...
شاید آن روز مقامات عالی کشورمان از سفیر ایران گرفته در روسیه تا کبیر وزیر امور خارجه و نهایتا دولت آقای رییسی موضوع را جدی نگرفته و در نهایت بجای توسل به ضمانت اجرای های قانونی در حقوق بین الملل و پاسخگویی فوری قاطع به آن از طریق "یک عمل قانونی که در واکنش به عمل خلاف طرف دیگر اتخاذ میشود" و "یک عمل غیر قانونی که به سبب عمل غیر قانونی طرف دیگر قابل توجیه می باشد. عملی که به منظور انصراف طرف دیگر از نقض مقررات صورت میگرد" به دید و بازدید از آن کشور بجای قطع موقت آن و کمک به آن کشور در جنگ با اوکراین پرداخته اند.
حال روس ها بار دیگر پا را از گلیم خود فراتر گذاشته و در پرده دوم از نمایش مضحک معنی دار خویش در نشست مجمع همکاری کشورهای عربی و روسیه که در چند روز اخیرا دقیقا چهارشنبه 29 آذر ماه سال جاری به ریاست وزیر خارجه مراکش و با حضور سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه و وزرای خارجه کشورهای عربی در مراکش برگزار شد مجددا بمنظور مهیا نمودن موجبات بهتر بهره برداری "سیاست مدارنه و منفعت طلبانه و... خود و الیگارشی های فراری خویش از غرب "اروپا و آمریکا" عالم و رانده شده و پناهنده به شرق "امارات" علی الظاهر خواستار ارجاع پرونده جزایر سه گانه ایران به محاکم قضایی بین المللی و حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات در اجرای مواد 2و 34منشور ملل متحد که مطابق آن طرق حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات به دو دسته1) سیاسی که همانا "مذاکره، مساعی جمیله، تحقیق، میانجیگری، سازش" باشد و 2) قضایی که داوری و دیوان بین الملل دادگستری "است، شده اند.
صرفنظر از رد و تکذیب اظهارات مداخله جویانه و غیر قانونی ومن غیر حق دولت روسیه که در تعارض با اصول آمره و جهانشمول متعدد حقوق بین الملل بوده و می باشد، سوال نگارنده از دولت روسیه این است که آیا وقتی کشور روسیه در سال 2007 و 2008 به کشورهای گرجستان و استونی بصورت سایبری و نظامی حمله نموده، دولت ایران در مورد منع توسل به زور روسیه به کشورهای فوق لام تا کام بیانی یا کامی در نکوهش اقدام روسیه داشته است.!
آیا وقتی این کشور در سال 2014 بی چک و چونه شبه جزیره کریمه را اشغال و به خاک خود ضمیمه کرده دولت ایران این اقدام زورمدارانه روسیه را تقبیح و در نشستهای ملی یا منطقه ای یا جهانی نظری بر خلاف مصالح و منافع آن کشور ابراز و تصمیمی بر خلاف آن اتخاذ داشته؟
آیا دولت ایران در تمامی این سالها بجز رعایت احسن حسن همجواری و حسن نیت و کمک به روسیه در زمان جنگ و صلح و تحریم و... داشته و دارد؟
پس با این وصف آیا پاداش این روابط دوستانه شاید یک طرفه به قول ضرب المثل ایرانی "کلوخ انداز را پاداش سنگ است"می توان نامید چرا مقابله به مثل و دفاع قانونی از مرز پر گوهر خود و کشور اصطلاحا در مقابل کلوخ اندازه نباشد و نمی باشد!
آیا مدیران و مقامات عالی رتبه و ائمه جمعه و جماعات اهالی رادیو و تلویزیون نمی توانند در یک اقدام مدبرانه و منفعت طلبانه برای ایران جان یک دست و یک صدا اعمال و رفتار و گفتار مقامات تالی و عالی روسیه راجع به جزایر سه گانه ایرانی را یکبار و برای همیشه محکم محکوم نمایند تا فردا کشورهای میکرو ذره ای حوزه خلیج فارس از آن درس عبرتی گرفته و دیگر ادعای من غیر حق خویش را تکرار ننمایند.
به تاسی از مفهوم حقوق طبیعی که پس از جنگ جهانی دوم و در دادگاه نورمبرگ مورد استناد قرارگرفت، دولت روسیه باید صرفنظر از مقررات و اصول آمره بین المللی بداند و متوجه باشد که برخی از کارهای مزورانه آنها در قبال دولت و ملت ایران ذاتا وفطرتا مردود و جدا باید از آنها پرهیز کند.
نه اینکه تلاش نماید بمنظور جلب عوامفریبانه نظر سردمداران امارات به مانند دوستی خاله خرسه به دولت آنها در نشستی پیشنهاد این چنینی مطرح و از آنها پشتیبانی نماید تا در اجرای مواد 33و 37 فصل ششم منشور مبنی بر اینکه "در صورتی که طرفین دعوی نتوانند اختلافی از آن گونه که در ماده 33 بدان اشاره شده است، به وسایل مذکور در ماده مزبور حل و فصل کنند باید آن را به شورای امنیت ارجاع نمایند" دعوی نزد آن سازمان مطرح و در نهایت بعنوان عضوی از اعضای سازمان ملل توجه شورای امنیت یا مجمع عمومی را به اختلاف جلب و از تبعات قطعنامههای محتمل آن در مجالس و محافل بین المللی استفاده نماید.
در مقام نتیجه باید گفت؛ گفتن، تکرار ادعاهای مغرضانه کشورهای میکرو ذره ای حوزه خلیج همیشه فارس چیز جز آتش به خرمن دوست انداختن از طریق کشور روسیه برای ایران نبوده و مجازات و مکافات این اقدام روسیه اقدام مقابل به مثل سنگزدن در پاسخ کلوخ نبوده و نمی باشد.
بقول حضرت سعدی شاعر بلند آوازه ایران زمین
رضینا مِن نوالِکَ بالرَحیلِ.
امیدوار بوَد آدمی به خیر کسان
مرا به خیر ِتو امید نیست، شر مرسان
*حقوقدان و دکتری حقوق بین الملل عمومی
233233
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1852183