پناهیان: انتخابات از دو قطبی بودن احزاب خارج شد / نامزد انتخاباتی که برنامه ارائه نمی‌دهد وارد مجلس نشود

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت‌الاسلام پناهیان در برنامه «جریان» که از شبکه یک سیما با موضوع «انتخابات» پخش شد، مسیر انتخابات در کشور را به سوی هوشمندانه‌تر شدن دانست و گفت: یکی از دلایلش این است که احزاب رنگ و اثر کمتری پیدا می‌کنند. این امر ممکن است ابهام را برای اینکه «به چه کسانی رأی بدهیم» بیشتر کند؛ اما گفت‌وگوها نیز به همان نسبت افزایش یافته است. مطالبات هم افزایش یافته که بخشی از آنها منطقی است، اما بخشی نه. خیلی دشمنان سعی می‌کنند مطالبات را دائماً افزایش دهند؛ زیرا توقعات که بیشتر شود، منفی‌بافی نیز بیشتر خواهد شد. اما در کل، مطالبات که افزایش یابد، به نفع مملکت است و نمایندگانی که این بار انتخاب شوند، مسئولیتشان بیشتر از هر دفعه دیگری است و مردم آنها را بیشتر از دفعات قبل مورد سؤال قرار خواهند داد و بار مسئولیتی سنگین‌تری بر عهده دارند.

وی افزود: در این 40 سال هیچ وقت حساسیت وضعیتمان کاهش پیدا نکرده است، منتها وقتی می خواهیم درباره انتخابات و فضای جامعه صحبت کنیم، همیشه باید بخشی از نگاهمان به تأثیرگذاری دشمنان‌مان باشد. بعید می‌دانم که انتخابات هیچ کشوری به این اندازه مورد رصد و حسد بیگانگان نباشد؛ زیرا با وجود تمام آسیب‌هایی که است، حقیقی‌ترین انتخابات را داریم. من خودم ممکن است خیلی انتقاد داشته باشم. بعضی از نمایندگان با کارهای پوپولیستی رأی می‌آورند و برخی قومیتی رأی می‌آورند و بعضی از نمایندگان با وعده‌های توخالی ممکن است رأی بیاورند. احزاب نقش خود را خوب ایفا نمی‌کنند، یعنی مسئولیت لیست خود را نمی‌پذیرند و بیشتر دنبال این هستند که این لیست به هر صورتی شده رأی بیاورند. این آسیب‌ها در انتخابات ما است، اما به مرور این آسیب‌ها کمتر می‌شود.

مردم هوشمندانه‌تر برخورد می‌کنند

پناهیان گفت: دشمنانان ما می‌دانند اگر بتوانند روی افکار عمومی تأثیر بگذارند، روی آراء تأثیر گذاشتند، روی تضعیف مملکت تأثیر گذاشتند و به این ترتیب، کارهای بعدی آنها برای ضربه زدن راحت‌تر می‌شود. غیر از مقوله دشمن که خیلی مداخله دارد، در مجموع، در میان مردم ما حساسیت نسبت به انتخابات بالاست و هوشمندانه‌تر برخورد می‌کنند و ان‌شاءالله این هوشمندی در همین انتخابات به اوج بلوغ خود برسد.

دیکتاتوری دو قطبی سیاسی از عوامل عدم تمایل به مشارکت در انتخابات است

وی در پاسخ به این سؤال که صداهایی در کشور وجود دارد حاکی از عدم تمایل به حضور در انتخابات و این امر چگونه با هوشمندی مردم قابل جمع است، گفت: ما سابقه‌ای در انتخابات کشور داریم که جریان منحوس دو قطبی شدنِ جریان‌های سیاسی است که دروغ محض و خیانت بزرگ سیاسی بوده و است. می‌دانید یکی از آثارش کمبود مشارکت است؟ در زمانی که مردم می‌گویند دو قطب بیشتر نیستند؛ نه آنها توانستند خدمت ایده‌آل را بکنند و نه آن یکی، پس ما شرکت نمی‌کنیم. در انتخابات دفعه قبل در شهرهای بزرگی مثل تهران، مشارکت کمتر شده بود. چون دو قطبی بودن سبب شده بود یک قطب را نفی کنند. آن گروهی هم که رأی گرفتند، مردم را نا امید کردند و مردم گفتند چرا شرکت کنیم. در حالی که جریان‌های متعددی در کشور هستند. خفقان روانی که دیکتاتوری دو قطبی ایجاد می‌کند. این داغ شدن دو قطبی سبب شد مردم را به مرز یأس بکشانند. ما باید به مردم‌مان اطلاع دهیم که واقعاً تنوع افکار و سلایق و شخصیت‌ها و تنوع نگاه‌ها در کشورمان بیشتر از آن دو قطبی است که توهم می شود. اگر اینطور شود، مردم می‌گویند من به نفر اول رأی دادم و نتیجه نگرفتم. نفر دوم هم نتیجه نگرفتم، بنابراین به نفر سوم رأی می‌دهم. بنابراین دو قطبی‌سازی نفرت ایجاد می‌کند. یک عامل درباره ناامیدی نسبت به صندوق رأی است.

پناهیان عامل دوم در عدم مشارکت در انتخابات را عدم اطلاع‌رسانی قوانین مثبت در جامعه معرفی کرد و گفت: البته دشمنان ما سعی می‌کنند مشکلات موجود را علامت بن‌بست و ناکارآمدی بدانند. ما نیز در زمینه تبلیغات ضعیف بودیم. همین مجلس قبل در جهت تبلیغات خیلی ضعیف بود. بعضی از اقدامات خوب مجلس را در جلسات خصوصی می‌شنوم. بعضی از قوانین، ریل‌گذاری برای بهود وضعیت در 5 سال آینده یا چند سال آینده است. به طور طبیعی اثر آن اکنون ملموس نیست. در همین زمینه هم اطلاع‌رسانی خوبی صورت نگرفته است. رهبر معظم انقلاب همین اشکال را می‌گیرند؛ در جمع دانشجویی می‌فرماید برخی از کارهای خوبی که صورت می‌گیرد، شما دانشجویان در جریان نیستید. غربی‌ها بیشتر افکار عمومی را اداره می‌کنند، چیزی که برای زندگی مردم به ارمغان نمی‌آورند. درباره این همه کارتن‌خواب و زندانی و نابودی که برای حرث نسل نسبت به جامعه خودشان و جامعه جهانی دارند، حرف نمی‌زنند و راه حل ارائه نمی‌دهند، منتها توانایی اداره افکار عمومی را دارند. گاهی اتفاقاتی که در کشورمان رخ می‌دهد، اصیل و خوب است. فرهنگ ناشکری در کشورمان ایجاد شده که قسمت خوب را نمی‌بینند. بنابراین یکی از دلایل عدم استقبال مردم از انتخابات، این است که کارآمدی‌های فعلی را دقیق ندیدند و شما اگر بخواهید این کارآمدی را نشان دهید، خیلی هنر می‌خواهد، وگرنه تبدیل به شعار می‌شود.

ادبیات رسانه ملی در گفتمان انقلاب باید خلاقانه باشد

وی در انتقاد به رسانه ملی درباره عدم نوآوری در ادبیات انقلابی گفت: ادبیات رسانه ملی هم ناجور است. الان رسانه مدام می‌گوید انقلاب، انقلاب. یک نفر می‌گوید انقلاب برای من چه کار کرده است. شما باید ادبیات خود را بهبود دهید. انقلاب ما چیزی جز عقلانیت و تأمین منافع نیست. ببینیم ما در این چند دهه از پیروزی انقلاب، چه مقدار در تأمین منافع عقلانی رفتار کردیم و جلو آمدیم. با این ادبیات رسانه، مردم تصور می‌کنند حرف تازه زده می‌شود و پیگیری می‌کنند. نوآوری در ادبیات انقلابی را در صدا و سیما و جاهای دیگر نمی‌بینم. اگر در این کلام حقایقی هم داخلش باشد، دیده نمی‌شود.

نامزد انتخاباتی که برنامه ارائه نمی‌دهد وارد مجلس نشود

پناهیان عامل سوم برای نارضایتی مردم را بی برنامگی نامزدهای انتخاباتی دانست و گفت: به همه نامزدهای انتخاباتی می‌گویم چرا با برنامه جلو نمی‌آیند. چرا می‌گویند به من رأی بده و من آدم خوبی هستم. هیچ جلسه سخنرانی را طی این 30 سال بدون عنوان نگذاشتم. به من می‌گویند مردم می‌آیند و شما هم حرف بزن. اما بنده می‌گویم من باید به مردم احترام بگذارم. من می‌گویم عنوان سخنرانی‌ام فلان موضوع است؛ اگر خواستی بیا و اگر نخواستی نیا. آن کسی که لطف دارد و در هر عنوان سخنرانی شرکت می‌کند، لطف اوست، اما من باید احترام خودم را برای او قائل باشم. واقعاً نامزدی که برنامه‌ای برای ورود به مجلس ندارد، وارد مجلس نشود. حزب‌های ما هم مدام شعارِ دم انتخابات دادند. می‌گویند بهبودی وضعیت؛ خب شما با بانک چکار می‌کنید؟ برای تورم و شغل برنامه داری یا خیر. اگر بگویی بیکاری را برطرف می‌کنم، اسمش شعار است. بگو چه برنامه‌ای برای برطرف کردن بیکاری داری.

وی افزود: اگر نامزدی توانمندی درک این برنامه‌ها را ندارد و اعلام هم نکند، نباید نامزد شود. چرا شما حزب را بزرگ‌تر از نامزد می‌دانید؟ نامزدها باید به کارشناسان مراجعه کنند. لااقل بگوید من به چه کارشناسانی مراجعه خواهم کرد. بگوید من از کدام مؤسسات و اندیشکده‌ها استفاده خواهم کرد. از کدام الگوی توسعه در جهان را انتخاب می‌کنم. بعضی از وعده‌های نامزدها ربطی به قانون‌گذاری ندارد. نامزدها قول بدهند سیاست‌های اصل 44 قانون اساسی را 6 ماهه در مجلس ریل گذاری می‌کنند تا جمع شود. رهبر معظم انقلاب با ناراحتی فرمود هر دولتی به هر بهانه‌ای این سیاست‌ها را که حاکی ا زخصوصی‌سازی و کوچک کردن دولت است انجام نمی‌دهد. البته به صورت منطقی نه گزینشی، چهار کارخانه را بدهند و آن داخلش رانت باشد. این سیاست‌های اصل 44 یک معضل در کشور است که یکی از عوامل مهم تورم هم محسوب می‌شود، همچنین یکی از عوامل کم شدن کار و تولید و یکی از عوامل فرار سرمایه است. نمایندگان برنامه دهند. نامزدی که نمی‌تواند رفقای خودش را پیدا کند و همدست شود، توانمندی ندارد. نامزدی که برنامه ندارد، مردم را سرد می‌کند. ما مدام نباید از دشمن ببینیم.

نباید هیچ گروه متخصصی از مجلس غایب باشد

پناهیان با اشاره به اینکه فرهنگ انتخابات و فرهنگ سیاسی در کشور ما فرهنگی نیست که با برنامه جلو برود،‌گفت: ما نباید سراغ افراد عقیدتی و سیاسی برویم بلکه باید سراغ افراد متخصص و توانمند برویم. اگر مجلس پر از حقوقدان باشد، مملکت به خاک سیاه خواهد نشست. با تمام احترامی که به حقوقدان‌ها قائلم. منتها سایر علوم انسانی مثل روانشناسی و تعلیم و تربیت چه می‌شود؟ حقوقدانان برای همه نمی‌توانند تعیین و تکلیف کنند. نمی‌توانند ریل‌گذاری کنند. درست است که جنسش قانونگذاری است، منتها در قانون خیلی چیزها باید لحاظ شود. وقتی در قانون، افکار عمومی لحاظ نمی‌شود، معلوم است که در مجلس کسانی که تخصصی در اداره افکار عمومی داشته باشند، حضو ندارند. بنابراین مجلس باید به سمت جمع متخصصین برود؛ مثلاً اصناف چگونه رؤسای نظام پزشکی و نظام روانشناسی و نظام مهندسی و... را انتخاب می‌کنند. از اینها باید در مجلس شورای اسلامی باشند. نباید هیچ گروه متخصصی از مجلس غایب باشد. وقتی رهاست، خود به خود انگیزه را پایین می‌آورد. بخشی از انگیزه مشارکت، وابسته به برنامه است. بنده انتظار دارم حالا که مشکلات داریم، انتخابات پر رونق‌تر شود. چرا؟ چون مردم دنبال راه حل هستند. اگر کسی فریاد بزند من این راه حل را دارم، مردم دور او جمع می‌شوند و رأی می‌دهند.

وی یکی دیگر از عوامل عدم حضور قشری از مردم را بی‌انگیزگی در مسائل سیاسی و اجتماعی دانست و گفت: بخشی از مردم انگیزه حضور در انتخابات ندارند، چرا که حوصله ندارند و می‌گویند همه می‌روند. حوصله کار اجتماعی ندارند و این امر به تعلیم و تربیت ما باز می‌گردد.