چرا روسیه عقب‌نشینی کرد؟ / آیا مجلس حامی کودک است؟ / تحرکات اسراییل مغفول می‌مانند!

به گزارش «تابناک» روزنامه‌های امروز دوشنبه 21 مهر در حالی چاپ و منتشر شد که عبور اقتصاد از شوک‌های منفی؟، درخشش ایرانی‌ها در ونیز، نصب دوربین در اتاق‌های عمل جراحی و کمبود معلم در مدارس در صفحات نخست روزنامه‌های امروز شده ند.

در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم:

آیا مجلس حامی کودک است؟

روزنامه ایران طی یادداشتی در شماره امروز خود با عنوان آیا مجلس حامی کودک است؟ نوشت: آموزش رایگان یکی از حقوق کودکان در قانون اساسی است که لازم است به کمک قوانین مجلس و سیاست‌ها و برنامه‌های مصوب و همچنین اقدامات بموقع دولت این حق قانونی و شرعی کودکان امکان تحقق پیدا کند. ولی ساختار قانونگذاری و تنوع نهاد‌های سیاستگذار، اختلاف آرای نمایندگان، همپوشی نهاد‌های مداخله‌گر، همچنین تعدد مراکز تصمیم‌گیری و گستردگی وزارت آموزش و پرورش سبب شده حقوق تربیتی کودکان نادیده گرفته شود. با شروع به کار دولت سیزدهم و همسویی سیاسی اعتقادی مجلس و دولت انتطار می‌رفت کودکان نیز همچون سایر اقشار آسیب‌پذیر بلکه آسیب‌پذیرترین قشر جامعه بتوانند بیشتر، بهتر و آسانتر از حقوق خود برخوردار شوند. چه اینکه فرهنگ اسلامی انقلاب شایسته توجه بیشتر مسئولان حکومتی به حقوق کودکان است. یعنی بر هر یک از مسئولان محترم و آحاد جامعه لازم است تا متناسب با آموزه‌های قرآن کریم و سیره اهل بیت علیهم السلام به تحقق حقوق کودکان اهتمام ویژه داشته باشند. برای مثال قرآن کریم می‌فرماید «یا ای‌ها الذین آمنوا قوا انفسکم و اهلیکم نارا وقود‌ها النفس و الحجاره علی‌ها ملائکه غلاظ شداد لایعصون‌الله ما امرهم و یفعلون ما یومرون» (تحریم:6) بنابر این بر همه مسئولان و بخصوص بر نمایندگان مجلس شورای اسلامی لازم است به این سؤال مهم پاسخ دهند که چرا در موضوع آموزش و پرورش صرفاً بر معیشت معلمان تأکید می‌کنند؟ چرا کسی به بهره‌وری آموزش و پرورش توجه ندارد؟ چرا به کیفیت آموزش معلمان و به کیفیت فعالیت‌ها و برنامه‌های آموزشی کسی توجه نمی‌کنند؟ چرا حقوق تربیتی و آموزشی کودکان موضوع نطق پیش از دستور یا سؤال نماینده‌ای نیست؟ چرا نمایندگان قانونی که می‌توانست مبنایی برای ارتقای کیفیت آموزش و بهره‌وری باشد و می‌توانست معلمان را به افزایش فعالیت و ارتقای کیفیت تدریس خود ترغیب کند صرفاً به قانونی برای افزایش حقوق و دریافتی معلمان منجر شد؟ چرا معلمان فارغ از نوع و کیفیت برنامه‌های فعالیتشان باید مزایای یکسانی داشته باشند؟ چرا زمینه افزایش انگیزه برای معلمان خوب و مسئولیت پذیر افزایش داده نمی‌شود؟ چرا با کم توجهی به کیفیت آموزش زمینه برای رشد انگیزه‌های غیر حرفه‌ای افزایش می‌یابد؟ چرا برای توزیع عادلانه یارانه آموزشی به کودکان با استعداد‌های ویژه یا کودکان مناطق کم برخوردار اقدام نمی‌شود؟ چرا برای اصلاح ساختار آموزشی وزارت آموزش و پرورش اقدام درخوری در مجلس صورت نمی‌گیرد؟ چرا قانونی برای تنظیم بازار کالا‌های آموزشی تهیه نمی‌شود؟ چرا برای کنترل بهینه سودجویانی که به فروش گرانقیمت کالا‌های آموزشی و توسعه تبعیض آموزشی با جدیت مشغولند اقدام مؤثری صورت نمی‌گیرد؟ واقعاً چرا مسئولان دولتی همچنان اقدام مؤثری برای تحقق حقوق کودکان نمی‌کنند؟ آقای مجلس شاید نمی‌دانید که مدرسه بابا ندارد.

چرا روسیه عقب نشینی کرد؟

نبی شریفی طی یادداشتی در شماره امروز روزنامه خراسان با عنوان چرا روسیه عقب نشینی کرد؟ نوشت: تحولات نبرد در اوکراین تا همین هفته گذشته به دو بازه زمانی تقسیم می‌شد. مرحله اول، جنگ پرتحرک و پیشروی سریع نظامیان روس در تسخیر خاک اوکراین بود که عموما با مقاومت اندک ارتش کی‌یف روبه رو شده بود. رویدادی که باعث شده بود روسیه برای چندین روز با پیشروی به سوی کی‌یف، رویای تصرف پایتخت اوکراین را در سر بپروراند. مرحله دوم، عقب‌نشینی استراتژیک نظامیان روسیه از حومه پایتخت، در راستای تمرکز بر شرق به خصوص منطقه دونباس (متشکل از دو استان لوهانسک و دونتسک) و تصرف بخش‌های جنوبی اوکراین بود. راهبردی که در هفته‌های اخیر به جنگ فرسایشی میان ارتش روسیه و اوکراین انجامیده بود. هنوز برای قضاوت زود است، اما با تحولاتی که از 6 سپتامبر (ماه جاری) رقم خورده، می‌توان گفت که جنگ روسیه علیه اوکراین وارد مرحله سوم شده است. در روز‌های دهم و یازدهم سپتامبر، درپی پیشروی سریع نیرو‌های اوکراینی، ارتش روسیه سنگر اصلی خود را در شمال شرقی اوکراین رها و از شهر مهم ایزیوم عقب‌نشینی کرده است. نیرو‌های اوکراینی در برخی نقاط تا عمق 80 کیلومتری و مسافتی حدود 2500 کیلومتر مربع به خطوط روسیه نفوذ کرده اند. کوناشنکوف، سخنگوی وزارت دفاع روسیه، گفته که نیرو‌های این کشور در راستای «تقویت قوا»، از شهر‌های بالاکلیا و ایزیوم در استان خارکیف به منطقه دونتسک عقب‌نشینی کرده‌اند. سازمان امنیت اوکراین نیز اعلام کرده که نیرو‌های نظامی این کشور به شهر راهبردی کوپیانسک وارد شده‌اند. اهمیت این مناطق به این دلیل است که نیرو‌های روسی از ایزیوم و کوپیانسک به عنوان پایگاه اصلی تدارکاتی و تامین تجهیزات نظامی خود در حملات چند ماهه از شمال به منطقه مجاور دونباس استفاده می‌کردند. از دست دادن این مناطق تحولی مهم در جنگ شش ماه و نیمه روسیه و اوکراین به‌شمار می‌آید. نکته مهم در تحولات شمال شرق اوکراین این است که اگر روسیه دست به عقب نشینی نمی‌زد، در محاصره نظامیان اوکراینی که به تازگی بر مسیر تدارکاتی این منطقه مسلط شده بودند، گرفتار می‌شد. بنابراین، محاصره موفقیت آمیز، منجر به مرگ یا دستگیری نیرو‌های روسیه و تشدید مسائل مربوط به نیروی انسانی و روحیه این کشور می‌شد. از همین رو می‌توان این عقب نشینی را هم راستا با منطق نبرد دانست. اما برخی تحلیل‌گران نظامی، این عقب نشینی روسیه را حاصل غافل‌گیری نظامی می‌دانند. غافل گیری از این رو که در دو هفته اخیر، تمرکز جنگ نه در مناطق شمال‌شرقی بلکه در مناطق جنوبی همچون منطقه خرسون جریان داشت. خرسون از نظر استراتژیک برای هر دو طرف مهم است. کنترل شهر برای روسیه به این معنی است که بندر آن جا را کنترل می‌کند، از کانال آب شیرین که کریمه تحت اشغال روسیه را تغذیه می‌کند، محافظت می‌کند و به طور بالقوه می‌تواند به عنوان نقطه پرش برای هر حرکت آینده به سمت اودساو قطع کامل ارتباط دریایی اوکراین باشد. برای اوکراین، بازپس گیری خرسون، دروازه‌ای به سمت جنوب، به همان اندازه مهم است. این شهر یکی از اولین شهر‌هایی بود که روسیه در روز‌های اولیه تهاجم همه جانبه خود در فوریه تصرف کرد. در این میان، نمی‌توان در تحولات جدید نقش سلاح‌های قوی‌تر را نادیده گرفت. پیشروی‌های اوکراین تا حدودی پس از دریافت تسلیحات پیچیده همچون توپ‌های هیمارس، موشک‌هایی با برد بیشتر و هواپیما‌های بدون سرنشین با امکان شلیک دقیق و موثر، میسر شده است. اندیشکده بروکینگز در گزارشی نوشته که غربی‌ها در ابتدا کمی (برای کمک به اوکراین) مراقب بودند. نمی‌دانستند آیا پوتین درگیری را تشدید خواهد کرد یا خیر و همچنین مطمئن نبودند که آیا اوکراین می‌تواند از آن چه ما برایش ارسال کرده ایم، استفاده کند یا خیر. با همه آن چه گفته شد، جنگ وارد مرحله جدیدی شده و روسیه در شرایط فعلی ترجیح داده از منطقه دونباس که بخش عمده آن از سال 2014 زیر نفوذ نیرو‌های تحت حمایت آن است، محافظت کند. حتی اگر در بلند مدت پیشروی‌های اوکراین و عقب نشینی‌های روسیه تا مرز‌های منطقه دونباس ادامه یابد، جنگ در آن منطقه تا مدتی نامعلوم ادامه خواهد داشت. ولودیمیر زلنسکی، رییس جمهور اوکراین اخیرا در مصاحبه‌ای با شبکه «ای‌بی‌سی نیوز» تصریح کرده بود که این کشور قدم به قدم خاکش را پس می‌گیرد. اما پرسش تنها این است که چه زمانی؟ جدای ازآنکه بسیاری معتقدند روسیه از همان ابتدا هدف نهایی اش جدا کردن دونباس از اوکراین و الحاق ان به روسیه بوده است، یک فاکتور مهم دراین میان وجود دارد و ان هم پیش بینی ناپذیری شخص پوتین است. آیا پوتین با بغرنج شدن وضعیت جبهه‌های نبرد کارت جدیدی را رو خواهد کرد و به سمت سلاح ها‌ی مرگبار‌تر خواهد رفت؟

تحرکات اسراییل مغفول می‌مانند

حسین کنعانی مقدم طی یادداشتی در شماره امروز آرمان امروز با عنوان تحرکات اسراییل مغفول می‌مانند نوشت: ایران‌هراسی یکی از دغدغه‌های اصلی رژیم اسراییل است و آن‌ها از هر بهانه و از هر فرصتی برای ایران‌هراسی و همچنین تهدید و تحدید ایران استفاده می‌کنند. با این توضیح که این روند کارشکنانه به دولت‌های مشخصی ربط پیدا نمی‌کند. یعنی فرقی ندارد، بنیامین نتانیاهو، نفتالی‌بنت یا یائیر لاپید دولت‌دار باشد، اساسا یکی از برنامه‌های اصلی ساختار سیاسی اسراییل مقابله با ایران است و برای رسیدن به اهداف خود در رابطه با این موضوع از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند. درباره تحرکات ضد برجامی این‌روز‌های اسراییل نکته‌قابل ذکر چیزی جز این نمی‌تواند باشد که آمریکا همه تحرکات و تصمیم‌هایش درباره مذاکرات هسته‌ای را با هماهنگی اسراییل انجام می‌دهد. به‌طوریکه می‌توان گفت، اطلاعات آن‌ها از شرایط کنونی برجام بسیار بیشتر از ایران است. در واقع سیاست‌خارجی کاخ‌سفید با منویات اسراییل تبیین می‌شود و به‌همین دلیل در روند تحرکاتی که در پرونده هسته‌ای صورت می‌گیرد، مطالبه‌ها و نظرات اسراییلی‌ها اعمال می‌شود. با این توضیح که همه می‌دانند، این کشور چه نوع نگاهی به فعالیت‌های هسته‌ای ایران دارد و بر همین اساس، تکاپوی زیادی دارند تا به‌هر طریقی که ممکن است، پرونده هسته‌ای را مغفول نگه دارند. همچنین می‌توان به این اشاره کرد که اسراییل در طول سالیان اخیر اصرار به بلوف‌زدن درباره ایراند دارد و اینکه عنوان کرده اند «اطلاعاتی از فعالیت‌های هسته‌ای ایران دارد» در تداوم شاخ‌وشانه کشیدن علیه ایران است که البته در بیشتر موارد عملا در رسیدن به هدف ناکام مانده‌اند. اسراییل به‌آمریکا گفته است، اگر روزی ایران به انرژی اتمی دست پیدا کند، به این کشور حمله نظامی خواهم کرد و از آنجایی که ایالات‌متحده می‌داند حمله به ایران به معنی شروع جنگ‌جهانی سوم است، به آن‌ها اطمینان داده است که از اتمی‌شدن ایران جلوگیری خواهد کرد. از طرف دیگر این ایران است که خواستار متعهد شدن آمریکا و اروپا مبنی بر عدم دستیابی اسراییل به انرژی اتمی است که آن‌ها در رفتاری متناقض زیر بار این تعهد نمی‌روند که این موضوع چالشی مهم بین ایران و اسراییل است. البته با همه حاشیه‌سازی‌ها و تحرکات افراطی‌ای که در دستور کار اسراییل و هم‌پیمانانش است، ایران مسیر خودش را به‌طور مطلوبی طی می‌کند و اینطور نیست که گزافه گویی و زیاده خواهی‌های غرب و دنیای استکبار خللی در نظام و یا اداره کشور به‌وجود بیاورد. همچنین ذکر این نکته ضروری است، مقابله با رژیم جعلی اسراییل مهمی است که به‌هیچ وجه نمی‌توانیم از کنارش به‌سادگی عبور کنیم. چرا که نظام جمهوری‌اسلامی باید و نباید‌هایی دارد که مقابله و مبارزه با ظلم‌خواهی و زود از اصول غیرقابل‌انکارش هستند.