چرا مردم قم مسیر را برای خودروی اورژانس باز نکردند!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از قم فردا، در آغازین دقایق شب یلدای سال 98 دقیقا ساعت 17:26 طی تماس مردم با اورژانس 115 استان قم تصادفی مبنی بر برخورد شدید دو خودروی سواری در جاده قنوات - قبل از روستای مؤمن آباد اعلام شد خیابان ها در هیاهوی شب یلدا شلوغ و پر ترافیک بود اما اولین آمبولانس اورژانس 115 از قنوات اعزام و ساعت 17:31 به محل حادثه می رسد. به علت وسعت و شدت حادثه پس از ارزیابی اولیه توسط کارشناسان اورژانس به ترتیب 6 دستگاه آمبولانس دیگر به توالی به محل حادثه اعزام می شوند متأسفانه در ارزیابی اولیه صحنه و به دلیل شدت آسیب‌های وارده 1نفر در محل حادثه و در دم فوت نموده و1 نفر نیز در مسیر انتقال به بیمارستان فوت می کند. هنوز شهر در هیاهوی شب یلدا است اما مأموران اورژانس همچنان در پی نجات هم‌وطنانمان بودند 6 نفر مجروح دیگر این حادثه که 3 کودک 2و4و6ساله و3نفر نیز بزرگ‌سال بود با 6 دستگاه آمبولانس اورژانس 115 به بیمارستان‌های نکویی و شهید بهشتی منتقل شدند. تا اینجا این قصه تلخ شاید تکرار حوادث روزمره تصادفات در هر کلان شهری باشد اما تلخی ماجرا آنجا بیشتر می شود که فراهانی سخنگوی اورژانس می گوید: متأسفانه عدم همکاری مردم و باز نکردن مسیر برای سریع‌تر رسیدن آمبولانس‌های اورژانس به محل حادثه از نقاط شاخص و قابل اشاره در این حادثه تلخ بود که البته در سطح استان و کشور موارد مشابه آن وجود دارد و ان شاالله به سطحی از فرهنگ در جامعه و در سطح شهرمان برسیم که در این گونه حوادث بهترین اقدام که شایسته خدمت بهتر به آسیب دیدگان است از طرف مردم رقم بخورد. شنیدن خبر باز نکردن مسیر برای خودروی اورژانس توسط مردم قم مطمئنا تلخ تر از خبر حادثه تصادف بود شاید تاریخ و مردمان به هر حادثه و اتفاق عادت کرده باشند اما هرگز به بی تفاوتی به جان انسانی که گرفتار شده عادت نخواهند کرد. در انتقاد از عملکرد مسئولان و مدیران کشور شکی نیست اما بد نیست در کنار یک جوال‌دوزی که به حکومت و مسئولان می زنیم یک سوزن هم به خودمان بزنیم. راه ندادن به خودروی اورژانسی که ثانیه به ثانیه زودتر رسیدن آن برای نجات انسان ها اهمیت دارد تقصیر کدام مدیر و مسئول است؟ پاسخ قاطع این است تقصیر هیچ مسئولی نیست بلکه مقصر اول و آخر ما مردم هستیم که به بهای چند دقیقه زودتر رسیدن به مقصد حاضریم جان انسان‌ها را فدا کنیم. این یک مسئله اجتماعی است که چرا مردم، جایی که باید کمک حال، باشند، برعکس عمل می کنند چرا مردمی که برای رد شدن از درب منزل مدت ها تعارف می کنند برای عبور خودروی اورژانس با باز نکردن مسیر مانعی خدمات رسانی نیروهای امدادی مثل آتش نشانی و اورژانس می شوند. کارشناسان اجتماعی بر این باورند مدارس ما در ایران آموزش لازم را به مردم برای مسئولیت هایشان نمی دهند. بچه های ما یاد نمی گیرند که مسئولیت اجتماعی چیست؟ به همنوع احترام گذاشتن یا اینکه بین خطوط خاصی رانندگی کردن را یاد نمی گیرند. این‌ها را بین مردم نمی بینیم. این‌ها به این خاطر است که در مدارس به مردم آموزش داده نمی‌شود و اگر هم هست به‌صورت نظری نه عملی است. انتقاد به عملکرد و کم و کاستی های اورژانس به کنار اما گاهی برخی از مردم در بهت و حیرت راه ندادن به خودروی اورژانس را خالی بودن خودرو از بیمار می‌دانند و تصور می‌کنند که خودروی اورژانس برای زودتر رسیدن بدون علت آژیر خود را روشن می‌کند در حالی اگر خودروی اورژانس هم خالی از بیمار باشد باکمی تفکر می‌توان به این نتیجه رسید که خودرو در حال عزیمت به محل حادثه برای رسیدن بر بالین بیمار و مصدوم و نجات وی است رانندگان آمبولانس‌ها مجاز هستند در زمان حضور در مأموریت و بازگشت از مأموریت از آژیر استفاده کنند همچنین خودروای اورژانس موظف هستند در ساعات پایانی شب از چراغ گردان استفاده کنند. فراموش نکنیم بی‌توجهی به این اصول و قواعد زندگی اجتماعی، به‌نوعی زیر پا گذاشتن اخلاق بوده و ازنظر شرعی و عرفی نیز عمل ناشایستی است که جان و مال انسان‌های دیگر را به بازی می‌گیرد و در اغلب موارد جبران‌ناپذیر است. فکر کردن به این مسئله که شاید روزی هر یک از ما مصدوم یکی از آمبولانس‌های شهر باشیم، قطعا در درک صحیح این موضوع مؤثر است، البته نمی‌توان از رانندگان قمی که وقتی خودروهای آتش‌نشانی یا آمبولانس را هنگام مأموریت می‌بینند، بلافاصله مسیر را باز می‌کنند و فرشته نجاتی برخی شوند چشم‌پوشی کرد اما مشاهده حتی یک مورد راه ندادن به خودروهای امدادی قابل‌پذیرش و درک نخواهد بود. انتهای پیام /