چه استعدادها که نسوختند
این فقط اسم چند نفر از کسانی است که در تیم‌های پایه مورد بی‌مهری قرار گرفتند. تازه اینها خوش‌شانس بودند که بعدا جای دیگر کم‌وبیش حق‌شان را گرفتند، وگرنه خدا می‌داند چه کسانی بهتر از امثال عقیلی و علیپور و چشمی، فوتبال‌شان به خاطر همین بی‌مهری‌ها به پایان رسید. کاش باشگاه‌ها جوانان‌شان را بیشتر و بهتر ببینند.
به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «این روزها به بهانه مصاحبه هادی عقیلی، بار دیگر داستان معاوضه او با 70 دست لباس بازگو شده است. این یک حکایت عجیب در فوتبال ایران است. عقیلی که در تیم‌های پایه پرسپولیس عضویت داشت، سال 80 در ازای دریافت 70 دست لباس با سایپا عوض شد. عقیلی بعدتر به سپاهان پیوست و با این تیم به افتخارات زیادی دست یافت. در همه سال‌هایی که پرسپولیس با مشکلات شدید دفاعی دست‌وپنجه نرم می‌کرد، عقیلی ستون خط دفاعی سپاهان و تیم ملی بود. شاید در انتقام از ماجرای آن 70 دست لباس، عقیلی تقریبا 70 بار پیراهن تیم ملی را پوشید و بارها پیشنهادهای گزاف سرخپوشان برای بازگشت به این تیم را رد کرد. این برشی آشکار از وضعیت فوتبال ایران در رده‌های پایه است؛ استعدادهایی که مفت از کف باشگاه‌ها می‌روند. فوتبالی که در رده بزرگسالان هیچ ابایی از پرداخت‌های چند میلیاردی یا چند صد هزار دلاری به بازیکنان ناکارآمد ندارد، هرگز راغب نبوده بخشی از این پول را برای کشف و تربیت استعدادها در تیم‌های پایه به کار ببندد. در نتیجه همیشه ارزان فروخته، گران خریده و ضرر کرده است. عقیلی اما تنها مصداق این طنز سیاه نیست؛ چه این که نمونه‌های بی‌شمار دیگری از همین جنس فرصت‌سوزی‌ها وجود دارد.
محمد انصاری: حالا دیگر همه می‌دانند که بازیکن تستی پرسپولیس که بعدها به یک ستاره موثر تبدیل شد، سابقه بازی در استقلال را داشته است. او محصول آکادمی استقلال بود که وقتی به سن سربازی رسید سر از فجرسپاسی درآورد. بعد که خدمتش تمام شد برگشت اما دیگر او را نخواستند. بنابراین ناچار شد یک فصل به شهرداری تبریز برود. انصاری پس از آن به عنوان بازیکن تستی در تمرینات پرسپولیس حضور یافت، نظر برانکو را جلب کرد و به بازیکن مهم این تیم تبدیل شد.
خسرو حیدری: غیر از هادی عقیلی، یکی دیگر از مفت‌بازی‌های بزرگ پرسپولیس در تیم‌های پایه، مربوط به خسرو حیدری می‌شود. حیدری در سال‌های جوانی دو فصل در آکادمی پرسپولیس توپ زد اما مورد توجه قرار نگرفت تا سر از تیم جوانان استقلال در بیاورد. اینجا به او بها داده شد و در نتیجه خسرو برای یک دهه، جناح راست آبی‌ها را بیمه کرد. حیدری بخشی از درخشان‌ترین تیم تاریخ استقلال در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 بود.
علی علیپور: بهترین گلزن پرسپولیس در تاریخ لیگ برتر، در این مسابقات 50 بار برای سرخپوشان گل زد؛ گرچه مجموع گل‌های او در همه بازی‌ها به بیش از 70 گل می‌رسد. علیپور دو سال پیش از حضور در پرسپولیس فرصت استقلالی شدن داشت. این بازیکن که تصاویر حضورش در تمرینات آبی‌پوشان هم وجود دارد، به عنوان دفاع راست زیر نظر قلعه‌نویی تست شد و نظر مثبت امیر را دریافت کرد اما مبلغ پیشنهادی باشگاه به او بسیار ناچیز بود. بنابراین علیپور از سنگ آهن بافق و راه‌آهن گذشت تا به پرسپولیس برسد.
روزبه چشمی: تا هفت سال پیش بازیکن تیم‌های پایه پرسپولیس بود و حتی بازوبند کاپیتانی تیم جوانان این باشگاه را به دست بست اما نهایتا مورد توجه مربیان تیم‌های بزرگسالان قرار نگرفت تا به صبای قم برود. در بازگشت از قم، روزبه چشمی به هافبک دفاعی و بعد مدافع میانی استقلال تبدیل شد. غیر از او باید به سیاوش یزدانی هم اشاره کنیم؛ بازیکنی که سابقه حضور در تیم‌های پایه پرسپولیس را داشته و حالا در استقلال توپ می‌زند.
شایان مصلح: سابقه سه فصل بازی در تیم جوانان استقلال را دارد، اما از آنجا که مورد توجه قرار نگرفت راهی داماش و سپیدرود شد. زمانی که به عنوان ستاره لیگ یک خودش را معرفی کرد، استقلالی‌ها بار دیگر خواهان جذبش شدند اما مصلح به دلیل آن چه «لحن بد» مدیران استقلال نامید، مذاکرات را متوقف کرد و به پرسپولیس پیوست.
بعدی‌ها کجا هستند؟ این فقط اسم چند نفر از کسانی است که در تیم‌های پایه مورد بی‌مهری قرار گرفتند. تازه اینها خوش‌شانس بودند که بعدا جای دیگر کم‌وبیش حق‌شان را گرفتند، وگرنه خدا می‌داند چه کسانی بهتر از امثال عقیلی و علیپور و چشمی، فوتبال‌شان به خاطر همین بی‌مهری‌ها به پایان رسید. کاش باشگاه‌ها جوانان‌شان را بیشتر و بهتر ببینند.
انتهای پیام