کیمیاگران آلمانی؛ ماجرای سردشت و حلبچه

به گزارش مشرق محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت: می گویند واژه "شیمی" و "شیمیایی" از واژه "کیمیا" اخذ شده و دانش شیمی، توسعه کیمیاگری است.

کیمیا، روش تبدیل عناصر به یکدیگر و از جمله سرب به نقره و یا مس ربه طلا شمرده می شد. اگر چه کیمیاگران نتوانستند فلزات پست را به طلا و نقره تبدیل کنند، اما توانستند با روش هایی مثل تصعید، تقطیر، تبلور سازی و... به امکان جداسازی مواد شیمیایی از یکدیگر دست یابند.

کیمیا یا همان شیمی، مانند هر دانش دیگر، از دستبرد دشمنان بشریت مصون نماند. چنان که در غرب مدرن، بمب شیمیایی و سلاح های کشتار جمعی ساختند و بر سر ملت ها ریختند.

دولت آلمان، تجهیز کننده رژیم صدام به انواع تسلیحات کشتار جمعی (شیمایی) در جریان جنگ تحمیلی علیه ملت ایران بود. در اثر این جنایت، هزاران شهروند ایرانی و عراقی در سردشت و حلبچه و خط مقدم جنگ به شهادت رسیدند و ده ها هزار نفر دیگر دچار عوارض شدید شدند که همچنان با آن عوارض دست و پنجه نرم می کنند. آلمانی ها زندگی را در سردشت و حلبچه به مرگ تبدیل کردند.

چنین دولتی چرا باید به امثال کیمیا علیزاده یا سعید ملایی و دیگران پناهندگی بدهد، و هزینه های زندگی آنها را تامین کند؟ دولتی که توافق برجام را زیر پا گذاشت و در اعمال تحریم های جنایتکارانه (حتی در حد دارو) علیه ملت ایران، با آمریکا و انگلیس و فرانسه همراهی کرد، چرا باید درباره برخی اتباع خاص ایرانی، رفتاری متفاوت در پیش بگیرد؟!

هدف گرفتن یک ملت با بمب شیمیایی و تحریم، نشانه دشمنی است. و وقتی همین دشمن، برای کسانی دانه می پاشد و پول خرج می کند، جز به قصد استخدام برای خیانت به وطن نمی تواند باشد.

سعدی (رحمت الله علیه) می گوید "به قول دشمن، پیمان دوست بشکستی / ببین از که بریدی و با که پیوستی".

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.