گلایه پرافتخارترین دختر دوچرخه سوار: خارج از مسابقات برای فدراسیون مهم نیستم

فرانک پرتوآذر در گفت و گو با ایسنا درباره اینکه چرا فدراسیون دوچرخه سواری از وی درخواست کرده است برای توضیح برخی مسائل به فدراسیون بیاید، تصریح کرد: من ورزشکاری هستم که همواره با نتایجم صحبت می کنم و نتایج من هم نشان می دهد چه جایگاهی در دوچرخه سواری و ورزش ایران دارم. من برای سال 2020 دو هدف گذاری داشتم، یکی قهرمانی آسیا بود که در آن توانستم مدال برنز بگیرم و تنها مدال آور ایران در سال 2020 بودم، هدف دیگرم مسابقات قهرمانی جهان بود که به دلیل شیوع کووید 19 لغو شد.

*در قهرمانی آسیا می خواستند تجهیزات من را به رکابزنان دیگر بدهند

او ادامه داد: متاسفانه فدراسیون هیچ برنامه ای برای حمایت از مدال آوران و کسب مدال در مجموع ندارد. من چهار سال است تنها رکابزن کوهستان هستم که هر سال مدال آور بوده ام و در بین بانوان دوچرخه سوار هم بیشترین مدال را دارم اما شرایط من از سال اول نسبت به سال چهارم نه تنها بهتر نشده بلکه بدتر هم شده است. برای سال 2020 فدراسیون هیچ هزینه ای برای لوازم و تجهیزات به من پرداخت نکرد و اتفاقا در قهرمانی آسیا می خواستند از تجهیزات من برای بقیه استفاده کنند و این در حالی بود که پیش از رقابت ها به تمامی ورزشکاران اعلام کردند حتی تیوپ هم باید خودتان تهیه کنید و اگر مشکلی برای لوازم من پیش می آمد باید خودم هزینه اش را می پرداختم، جالب تر اینکه وقتی من مخالفت کردم مدیر تیم های ملی که در اعزام قهرمانی آسیا به عنوان سرپرست با ما بود در مورد من و یکی دیگر از رکابزنان گفت کاری می کند که ما دوچرخه سواری را کنار بگذاریم.

*فدراسیون هیچ برنامه ای برای حمایت از مدال آورانش ندارد

پرتو آذر در مورد اینکه هیچ حمایتی از سمت فدراسیون نمی شود گفت: 9 ما از قهرمانی آسیا گذشته اما تنها دریافتی من از فدراسیون 250 یورو بود که 100 یورو برای پاداش مدال قهرمانی آسیا،100 یورو برای پول توی جیبی و 50 یورو هم برای بلیط برگشت از محل مسابقه تا بانکوک بود. پس از آن حتی دیگر با من یک تماس هم نگرفتند و مگر اینکه خودم تماس گرفته باشم. این در حالی است که تمرین کردن لوازم می خواهد، مربی، تغذیه، توجه و هزینه دارد. وقتی هم درخواستی داشتم پاسخ مدیر تیم های ملی به تمام درخواست های من منفی بوده است. من گلایه کردم و از دغدغه هایم گفتم مبنی براینکه که اگر می خواهیم باز هم مدال بگیریم نیاز به برنامه ریزی داریم و بعد فدراسیون این نامه را برای من ارسال کرد.

او ادامه داد: ابتدا تصور کردم می خواهند از من تقدیر کنند و یا پاداشی برایم درنظر گرفته اند یا شاید برای صحبت در مورد برنامه هایم است اما این نوع نامه برای برخی از رکابزنان دیگر هم ارسال شده بود و متوجه شدم برای مواخذه است. از آنجا که شیراز زندگی می کنم اعلام کردم با توجه به شیوع ویروس کرونا امکان سفرندارم و جلسه به صورت ویدئو کنفرانس برگزار شود. مدیر تیم های ملی هم در نامه ای به صورت کاملا غیر رسمی که حتی بر روی سر برگ فدراسیون نوشته نشده بود و امضا هم نداشت، عنوان کرد کلیه مسائل از طریق هیات استان پیگیر شود و این در حالی بود که من همیشه از طریق هیات استان اقدام کرده بودم. این مسئله نشان داد ما فقط در قهرمانی آسیا برای فدراسیون ملی پوش هستیم و خارج از آن هیچ کسی برای فدراسیون نیستیم. خارج از مسابقات هیچ برنامه ای وجود ندارد که ملی پوش را حمایت کنند تا رنگ مدالش را بهتر کند. روزی که آقای احمدی را به عنوان مدیر تیم های ملی منصوب کردند با خودم گفتم چه خوب که یک نفر از ورزشکاران سابق به این سمت رسیده است کسی که کاملا می داند ورزش حرفه‌ای و سالم و کسب چندین مدال در آسیا زمان بر و به چه اندازه سخت است و حتما مدافع حق ما ورزشکاران خواهد بود.

*درخواست کمک هزینه داشتم اما گفتند حقوق پرسنل را هم ندارند

دارنده مدال برنز قهرمانی آسیا 2020 در پاسخ به این پرسش که چه درخواست هایی از فدراسیون داشته است، تاکید کرد: درخواست های من در حقیقت وظایف مرسوم یک فدراسیون در قبال برترین ورزشکار رشته خود بود، اینکه بتوانم از امکانات آکادمی ملی المپیک استفاده کنم که فدراسیون باید هماهنگی ها را انجام دهد. همچنین برای روزهایی که در تهران خواهم بود، جایی برای اسکان داشته باشم و کمک هزینه ای به من بدهند تا بتوانم بخشی از هزینه های آماده سازی ام را جبران کنم که گفتند حقوق پرسنل را هم ندارند بدهند. من فکر می کنم فدراسیون باید در کنار ورزشکار خود باشد نه مقابلش. فکر نمی کنم این رفتارها شیوه درست قهرمان پروری باشد و بتواند کمکی کند که در آینده هم قهرمانانی داشته باشیم. این رویکرد صرفا به نفع عده‌ای است که چه نتیجه کسب شود چه نشود حقوق می گیرند، و نه به نفع آینده ورزش و نه به درد آینده ورزشکاران می خورد.

پرتوآذر در پایان گفت: من همیشه همه کار را خودم انجام داده ام. اگر می خواستم مسابقه ای شرکت کنم از دعوت نامه تا وقت سفارت راخودم انجام داده ام. تجهیزات را خودم تهیه کرده ام حتی اسپانسر و مربی هم خودم محیا کرده ام اما چرا حداقل حمایت معنوی انجام نمی شود نمی دانم.

انتهای پیام