یادداشت منیژه حکمت درباره سیامک شایقی؛ نوبت مان را انتظار بکشیم

ظاهرا این سرنوشت ماست و سرنوشت همه کسانی که بتدریج از این چرخه بیرون رانده میشوند تا کسانی به مدد سرمایه های مشکوک به نام کار آفرینی و خلاقیت همه سینما را با پوزخندی مصادره کنند، چیزی که دیر یا زود اتفاق میافتد فقط باید نوبتمان را انتظار بکشیم.
منیژه حکمت در یادداشت کوتاهی درباره درگذشت سیامک شایقی منتقد و کارگردان سینما نوشت:
«سیامک شایقی هم رفت مثل خیلیها که بیسروصدا و غریبانه رفتند، انسان سلامتی بود و فکر میکنم سهمش بیش از چیزی بود که نصیبش شد، هفت هشت ماه پیش دیدمش رنجور از بیماری و فضای تنگ و انحصاری برای کار، سلامت نفسش نمیگذاشت مناسبات آلوده و فاسد تولید و پخش را درک کند و کناره گرفته بود یا مجبور به کناره گیری شده بود گرچه کار دیگری جز فیلمسازی هم نمیدانست که چرخ زندگی را بچرخاند، مثل خیلیها که در خانه نشینی یا مهاجرت نظارهگر این تراژدی تلخ اند.
ظاهرا این سرنوشت ماست و سرنوشت همه کسانی که به تدریج از این چرخه بیرون رانده میشوند تا کسانی به مدد سرمایه های مشکوک به نام کارآفرینی و خلاقیت همه سینما را با پوزخندی مصادره کنند، چیزی که دیر یا زود اتفاق میافتد فقط باید نوبتمان را انتظار بکشیم.»