یکی از ملی‌پوشان خودش اعتراف به شرط‌بندی کرد!

سپهر ستاری - رضا علیقلیان: از آخرین باری که دیدمش تغییرات زیادی کرده. یاد روزی افتادم که با استرس زیاد دنبال شارژر موبایل می گشت تا گوشی اش را روشن کند؛ پیدا که کرد و گوشی اش که روشن شد عرق سردی کرد! اتفاقی افتاده بود. زد زیر گریه و گفت:«بدبخت شدم.» البته خنده هایش را هم دیده بودم، در روزها و ماه های قبل؛ اما این بار باخته بود و بدم باخته بود. به قول خودش:«سخت بود تا کمر راست کنم.» حالا سال ها از آن اتفاق گذشته است و وقتی که به عقب بر می گردیم و مرورش می کنیم خیلی چیزها تبدیل به خاطره شده است. مثلا اینکه اعتیاد به آن بدتر از افیون است و چنان دست و پایت را می گیرد که حتی در توالت هم بی خیالش نمی شی. با موبایلت به حمام می روی که مبادا یک مسابقه را از دست بدهی. در مهمانی ها سرت توی گوشی است، همسرت به تو شک می کند، کنجکاوی هایش بیشتر می شود و گاهی وقتی خوابی، سروقت موبایلت می رود تا شاید خیانتی را کشف کند! اما او نمی داند که این غول بیشتر از سه سر دارد، هرچند که خودش هم نوعی خیانت است. مخفی کاری، هزینه کردن از خرج ماهانه خانواده، عصبی شدن و نداشتن وقت کافی برای آنها نوع دیگری از خیانت است با تعریفی متفاوت. این اسمش شرط بندی است. همان کابوسی که ابتدا شیرین است و مزه می دهد. فقط کافی است بخت و اقبال یارت باشد و کمی هم پیش بینی ها در کائنات به نفع تو بچرخند. می بری، می بری و می بری اما وای به روزی که ببازی. حریص بشوی و ببازی. تا پول هایی که باد برده را نبری بی خیال نمی شوی! اما انتهایش همیشه باخت است! این را از با تجربه ها بپرسید.

همه این ها را گفتیم تا به اینجا برسیم که شرط بندی در ورزش ایران هم وجود دارد و اتفاقا گل سرسبد سایت های شرط بندی است. به خصوص در فوتبال و لیگ های دسته پایین تر که نظارت ها کمتر است، خبری از پخش زنده نیست و دوربین های تلویزیونی کمتر هستند. شرط بندی هست و آن طور که صادق درودگر می گوید فراتر از چیزی که بشود انتظارش را داشت. مثل دست داشتن بعضی از ملی پوشان در این شرط بندی ها، نبودن نظارت کافی و همکاری بعضی از نفرات که آدم حتی فکرش را هم نمی تواند بکند. بخش اول گفت و گوی اختصاصی خبرآنلاین با صادق درودگر در خصوص ماجراهای شرط بندی در فوتبال ایران است که در ادامه می خوانید. بخش دوم در روزهای آینده منتشر خواهد شد.

یک دوستی یک بار یک روایتی کرد. گفت اتفاقات غیرفوتبالی مثل شرط بندی در لیگ های دسته یک دسته دو عیان شده است اما در لیگ برتر خیلی شیک اتفاق می افتد و کمتر دیده می شود. در همین ابتدا در مورد همین شرط بندی ها و این مسائل غیرفوتبالی که در پشت پرده اتفاق می افتد صحبت کنیم.

ببینید تاریخچه شرط بندی به قبل از انقلاب بر می گردد. زیر ساعت در امجدیه ضلع شمالی می نشستند و سر مسائل مختلف با هم شرط بندی می کردند، کرنر اول، خطای اول، اخراج، تعویض، گل یا پنالتی و هر چیزی که فکرش را بکنید. بعد از انقلاب هم این وجود دارد، یکی از بازیکنان بزرگ ملی پوش خودش در محافل خصوصی که با دوستانش داشت می گفت مثلا من اول توپ را می زدم به کرنر، یا مثلا فلانی معمولا اولین توپ را اوت می کند. در مسابقاتی که معمولا پخش ندارد این اتفاق ها زیاد است، تا این که این ها سازمان دهی و سامان دهی شد. ما در حوزه کاری خودمان چهار سال پیش قراردادی منعقد کردیم که دیتاهای فوتبال ایران را به یک کمپانی خارجی بفروشیم. حالا آن ها هم قطعا آن را به سایت ها شرط بندی دنیا می فروختند ولی ما برای شرط بندی نمی فروختیم. یک سری دیتاهای آنلاین بود، قرار بود آن ها به صورت فیزیکی از بین نیروهای ما افرادی را انتخاب کنند، آموزش و تجهیزات بدهند و در تمام استادیوم ها مسابقات رصد شود و فیلم برداری و آمار ها به صورت ثانیه به ثانیه برای آن شرکت ارسال شود. در بازدیدی که از آن شرکت داشتیم، در تیم حقوقی آن شرکت 24 نفر کار می کردند، در آن واحد در جهان خرید و فروش و شکایت می کردند، حدود 2500 پرسنل داشتند که همزمان کار می کردند. 4000 نیرو داشتد که 2500 نفر همیشه آماده بودند.

این را غیر قانونی واگذار کرده بودند؟

نه، ما رفته بودیم که به صورت قانونی از طرف فدراسیون فوتبال واگذار کنیم. برای بازدید رفتیم و یک قرارداد کوتاه مدت برای آزمایش این کار منعقد کردیم و بعد از آن مدت کوتاه گفتند که ما نمی توانیم با شما همکاری کنیم و قرارداد را یک طرفه فسخ کردند. وقتی دلیلش را پرسیدیم گفتند به این علت که شرکتی در ایران دارد همان دیتاها را به صورت رایگان برمی دارد و بدون داشتن مجوزی روی سایتش منتشر می کند و می فروشد. نامه رسمی به ما دادند که شما چیزی را به ما فروختی که انحصاری نبوده است، آن سایت همان اطلاعات را سریع روی سایتش می گذارد، بازدید می خورد و پول کسب می کند. آن شرکت هنوز کار می کند و تمام دیتا های فوتبال ما را در سطح جهان منتشر می کنند و به همین دلیل با ما فسخ کردند. خب این ها از کجا می گیرند؟ چه طور وارد ورزشگاه ها می شوند؟

یعنی این سایت داخل ایران با فدراسیون هماهنگ نیست؟

نه تا جایی که من می دانم با هیچکس در فوتبال هماهنگ نیستند. یعنی نه با فدراسیون فوتبال و نه هیچ کس دیگر. آدم های آن ها با اتیکت های مختلف وارد استادیوم‌ها می شوند. ممکن است به عنوان یک خبرنگار یا طرفدار که اینترنت خوبی هم دارند و هر لحظه می توانند گل، اخطار، تعویض ها را ثبت کنند. حتی این کار در لیگ دسته سه ما هم انجام می شد. الان من چند ماه است که پیگیر نیستم ولی پنج یا شش ماه پیش این کار انجام می شد و آنلاین از لیگ سه، فوتسال، لیگ یک و لیگ برتر همه اطلاعات می رفت.

بخش حقوقی فدراسیون وارد این ماجرا نشدند که بفهمند این ها کی هستند؟

خیلی مسائل هست که باید رسیدگی شود.

این شرکت در ایران مستقر است؟

نمی دانم، بالاخره کار می کند.

شما اسم آن شرکت را هم می دانید؟

اطلاعاتشان بیرون از ایران از سایتشان می رود و دیتا را می فروشند. در ایران آدم دارد ولی این که دفتر دارد یا ندارد را نمی دانم.

در ایران سازمان یا نهادی برای این چیزها مجوز صادر نکرده است؟

بی خبر هستم. ولی این را می دانم که همین که من سایت آن ها را دیدم سریعا با آدرس ایمیل فدراسیون فوتبال نامه ای برایشان زدم که سریع هم به دست و پا افتادند. زیرا گفتیم شکایت می کنیم چون شما دیتا های ما را بدون مجوز می گذارید و این تخلف آشکار است. آن ها هم دو سه تا ایمیل زدند که ما آماده همکاری هستیم و مجوز می گیریم، یعنی خودشان تایید کردند که این کار را می کنند و من هم به بخش حقوقی فدراسیون گفتم. این بخش حقوقی هم خیلی حقوقی بود آن زمان!

پس بخش حقوقی فدراسیون در جریان این اتفاق قرار دارد؟

آن موقع من به آن ها اطلاع دادم. آن زمان که مسئول سازمان اقتصادی بودم، این اطلاعات را به دبیر، رئیس و حراست فدراسیون دادم.

این شرط بندی هایی که در بعضی استان ها انجام می شود چگونه صورت می گیرد؟

یک شبکه گسترده ای، به ویژه در استان های مازنداران و گیلان وجود دارد. این ها به صورت فعال عمل می کنند. زمانی که من مدیرعامل نساجی بودم، روزانه 30 یا 40 تاکسی تعرفه ها را از تهران به آنجا می‌بردند و توسط نفراتی بین مردم تقسیم می کردند. تازه جواب داده های روز قبل را می بردند تهران، یعنی این ها تعرفه می بردند و می آوردند و از کسانی که مسافر داشتند هم استفاده می کردند. این شبکه و بارگذاری این و جداول را استخراج کردن کار 10 یا 20 نفر نیست. فقط پسر یکی از کسبه معتبر مازنداران در شهر قائم شهر در آن تاریخ، سال 93، 800 میلیون باخته بود که آن زمان معادل 800 هزار دلار بود! خب ایشان در یک سری شرط بندی فوتبال زندگی اش را باخته بود. پدرش مغازه اش در بهترین نقطه شهر را فروخت تا بدهی او را تسویه کند که از این طرف آن‌طرف وام و قرض گرفته بود. به امید جبران باخت مدام بیشتر باخته بود.

من آن زمان با سردار جعفری نسب فرمانده محترم و وقت نیروی انتظامی استان مازندران جلساتی داشتیم و ایشان خیلی برای جمع آوری این ماجرا زحمت کشیده بود. می گفت آسیب زا بوده و خیلی از خانواده ها را به هم ریخته، بعضی ها همسر و فرزند داشتند و ورشکسته شدند و گوشه زندان بودند. خلاصه در جایگاه پلیسی خودش فداکاری کرد. با اقدامات ایشان ماجرا به اصل شبکه در تهران رسید. ایشان به من گفت داشتم سر شبکه را می زدم که از تهران به من گفتند پیگیری نکن. بعد هم دیگر ایشان تغییر کرد، جابه جا شد و الان هم فکر کنم بازنشسته شده است. ولی ایشان واقعا یکی از مسئولین فعال، وطن پرست و پیگیر بود. قبل از این که به مازندران بیاید یک سری زورگیری باب شده بود، ایشان خودش میدانی همه این هارا حل کرد و یک کارگروه درست و مطالعاتی هم انجام داد. تیم هایی را تشکیل داد که همه آن اراذل را جمع کرد. انسان شجاعی بود و خدا هر جا که هست حفظش کند.

پس این مرکز در تهران بود؟

مرکز آن در شرق تهران بود، آن جا تعرفه ها را می بردند و تنظیم می کردند بعد جواب ها را می بردند و می نوشتند. آقای جعفری نسب به من گفت 80 میلیارد گردش مالی ماهانه این ها هست. این برای سال 1393 رقم خیلی بزرگی است. الان این ها در شبکه آنلاین هستند؛ مثلا فکر کنید یک ایرانی می خواهد در شرط بندی شرکت کند، وقتی وارد سایت می شود به غیر از او صدها هزار نفر دیگر هم داخل سایت هستند و شرط بندی می کنن. تراکنش انجام می شود و معلوم هست در یک سری از حساب های این پول ها می رود. اگر شما برگه تعرفه را بخواهی بفریستی باید با بیست تا تاکسی یا با وانت جابه جا کنی ولی در سایت شما به سهولت در شبکه آنلاین این کار را می کنی و پول خارج و وارد می شود. پول را هم تحویل می دهند. چه شما ببری و چه ببازی. فکر می کنید رصد کردن این پول کار سختی است؟

الآن اگر در حساب من یک باره یک‌میلیارد واریز شود رئیس بانک مرا احضار می کند که این پول اصلا از کجا آمده، خب چه طور این تراکنش ها اینقدر کلان و وسبع به این شکل انجام می شود؟

این تراکنش ها مرتب انجام می شود، چند نفر را هم که نیروی انتظامی از ترکیه دستگیر کرد و آورد، یک رامین نامی بود و کسان دیگر هم بودند. این ها پول هایشان داخل ایران جابه جا می شد، شبکه هم داخل ایران داریم هم در خارج از ایران و این ها آن قدر اعتبار بالایی دارند و مورد اعتماد جوان ها و شرط بندها هستند که خیلی هم پیگیر دارند. ساعت 10 صبح برایشان پول واریز می کنند. یک شبکه هستند و حساب شده کار می کنند. بانک هایی در ترکیه دارند. خیلی از این آدم ها و خواننده هایی که آن جا کنسرت می گذارند و امروز با این ازدواج می کنند و فردا طلاق می گیرند که پشت همه این ها سایت های شرط بندی هستند. یک شبکه تلوزیونی هست که بازی های جام جهانی را نشان می داد و الان دیدارهای مهم اروپا را نشان می دهد. در آن شبکه می یک سایت شرط بندی را معرفی می کنند. این یعنی چه؟ یعنی این ها آمدند یک برنامه ریزی کردند، جاذبه زیادی را برای جام جهانی ایجاد کردند. می گویند بیننده جام جهانی زیاد است، خیلی ها هم می خواهند تصاویری را ببینند که سانسور نشده و آن ها از آن جا نگاه می کنند. همان جا هم آدم ها را جذب می کنند، می گویند تو فلان جا برنده می شوی، تو صاحب خانه می شوی و رویایی برایشان می سازند و این ها همه یک مالی را می بازند. اتفاقا پسر یکی از دوستان ما نزدیک 4 یا 5 میلیارد باخته بود و آمد بعد از سال ها به من مراجعه کرد و گفت چنین مشکلی پیش آمده، من هم گفتم مسیر پیگیری چه طور است و چه طور شکایت کنند.

آیا کسی مجوز قانونی صادر کرده است؟

برای مجوز قانونی شرط بندی، قبلا یک اتحادیه باشگاه ها برای کارهای باشگاه بود ولی بعدا از وزارت ارشاد مجوز پیش بینی را گرفت. شرط بندی هم نبود پیش بینی بود. این را در قالب فرهنگی وزارت ارشاد مجوز داد و حالا یک گروهی در تهران هستند که فعالیت می کنند و به صورت قانونی هستند و کسی نمی تواند مانعشان شود چون همین مجوز به صورت انحصاری در اختیار آنهاست. برگه ارسال می شود و از بعضی استان های برایشان می فرستند و مجوز ارشاد هم روی آن است.

اغلب هم به شمال کشور می رود؟

بله اغلب به شمال کشور می رود.

در این خصوص توضیح دیگری هم دارید؟

ما در این خصوص به مسئولین مختلف مراجعه کردیم و گفتیم برای باشگاه ها مسابقات پیش بینی بگذارید که حداقل این پول برای باشگاه ها باشد. حداقل باشگاه ها از پیش بینی مسابقات درآمد داشته باشند و آن قدر بدهکار و گرفتار نباشیم که پنجره تیم ها بسته شود. حق پخش که نداریم و تبلیغات محیطی هم درآمد زیادی ندارد. شاید بگویم یک سی ام یا یک چهلم هزینه ها را هم تامین نمی کند، خب پس این ها چه کار کنند؟ باید همیشه بدهکار و ورشکسته باشند. یادتان باشد زمانی این 45 میلیارد بدهی پرونده انضباطی باشگاهها در فیفا و کمیته انضباطی فیفا داشتیم. ما خواستیم کمک شود و باب این بدهی ها بسته شود، جلوی ورود بازیکن خارجی را برای مدتی گرفتیم خب خیلی ها را کمک کردند، باز دوباره بازیکن خارجی آورده شد، به غیر از دو سه تا هم مابقی این بازیکنان بی کیفیت هستند وبدهی ها انباشته می شود.

در این پرونده های شریط بندی چه کسی مقصر است؟

من نمی خواهم قضاوت کنم، در مورد هیچ شخص و هیچ دستگاهی، ولی اگر اراده ای برای جمع کردن این موضوع وجود داشته باشد اصلا کار سختی نیست. برای جمع کردن این ها هیچ مشکلی نیست چون اطلاعات و دیتا هاشان مشخص است. گفتند اگر شخصی بالای 30 میلیون تومان در ماه گردش مالی داشته باشد، به دارایی اعلام می شود حسابش تجاری است. این ها ثانیه ای 30 میلیون گردش مالی دارند، پس قابل پیگیری هستند.

بخش حقوقی فدراسیون یا مسئولان امنیتی؛ به نظرتان اول کدام باید برای جلوگیری از این اتفاق اقدام کنند؟

من فکر میکنم اراده ای در کل وجود ندارد و موضوع برای گروهی که می دانند چه خبر است جذاب است. دیگر سردار جعفری نسب را نگذاشتند کار کند چه برسد به افراد دیگر. واقعا ای نها شبکه بزرگ و قدرتمندی هستند.

بیشتر بخوانید:

• مایلی کهن: حمله به آن جانباز خوب نبود او نظرش را درباره علی گفته

• عکس | تفریح پیکه و نامزد جدیدش در بارسلون

• پست اینستاگرامی همسرِ علی دایی برای او

258 251