آزادی برای یک دختر دهه هشتادی یعنی در انتخاب مسیر برای رسیدن به هدفش آزاد باشد
نرجس رادک نخبه کرمانشاهی گفت: به نظرم آزادی برای یک دختر دهه هشتادی این است که در انتخاب مسیر برای رسیدن به هدفش آزاد باشد، در جامعه بتواند به هدفی که دارد برسد و فضای حضور در جامعه را داشته باشد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از مرصادنیوز، حضور نرجس رادک به عنوان یک دختر سرگروه دهه هشتادی در قالب تیم کاملا دخترانه در چهارمین رویداد تولید محتوایی بسیج باعث شد در خصوص انگیزه ی این دختر برای حضورش گفتگوی صمیمانه ای داشته باشیم. در ذیل دیدگاه یک دختر دهه هشتادی که به عنوان رهبر گروه در این رویداد حضور پیدا کرده است را می خوانید.
مرصاد: ابتدا یک معرفی اجمالی از خودتان و تیمی حضور پیدا کردید داشته باشید؟
رادک: به نام خدا، من نرجس رادک هستم، دانش آموز سمپاد اسلام آباد غرب و با چهار نفر از هم همکلاسی هایم در این رویداد حضور پیدا کرده ام. اسم تیمی که با آن حضور پیدا کرده ایم سمپادی هست و به عنوان تنها نماینده از شهرستان اسلام آبادغرب در این رویداد شرک کرده ایم. تیم ما از طرف مدرسه سمپاد یا همان تیزهوشان شهرستان اعزام شده است.
مرصاد: آیا تا به حال رتبه یا مقامی گروهتان کسب کرده است؟
رادک: در سال قبل گروهمان تا سطح کشوری این گروه توانست به رقابت بپردازد و حضور پیدا کند. دو سال قبل هم در سطح استانی شرکت کردیم و صاحب عنوان شدیم.
مرصاد: انگیزه ی شما برای شرکت در این رویداد چه بوده است؟
رادک: به محض اینکه متوجه شدیم که این رویداد و این رقابت می خواهد برگزار شود تصمیم گرفتیم حضور پیدا کنیم و به امیدخدا بتوانیم مقامی را کسب کنیم. تیم ما دارای انگیزه و روحیه ی بسیار بالایی هست تا جایی که ما آمده ایم در این رویداد و در کنار بزرگترها و دهه شصتی ها و دهه هفتادی های بزرگتر از خودمان، با امید به پیروزی به رقابت بپردازیم. امید داریم در این مرحله برای شهر خود افتخار کسب کرده و در آینده به عنوان دهه هشتادی های ایرانی باعث سربلندی کشور بشویم.
مرصاد: به عنوان یک دختر ایرانی دهه هشتادی که در این رویداد در کنار رقبای بزرگتر از خودت حضور پیدا کرده اید، نظر و دیدگاهت نسبت به این رویداد چه هست و چه افقی را برای خود در این رویداد ترسیم کرده اید؟
رادک: وجود این رقابت های اینچنینی بسیار خوب است برای ماهایی که به نسبت تازه پا به این عرصه گذاشته ایم. باعث می شود که تلاش کنیم و به استعدادهای خودمان پی ببریم و راه خود را در این مسیر تکنولوژی پیدا کنیم. یکی از برکات این رویداد این هست که ما دخترهای دهه هشتادی می توانیم با محیط های بزرگتر مرتبط و آشنا بشویم و بتوانیم وارد جامعه بشویم. ما اصلا نگاه نمی کنیم که سنمان ممکن است که کم باشد و با انگیزه به تلاش خود ادامه می دهیم.
مرصاد: به عنوان یک دهه هشتادی تلاشگر و فعال که در این رویداد حضور پیدا کرده اید، پیامی به دیگر دخترهای دهه هشتادی داری؟
رادک: پیام من این است که فقط به دنبال درس خواندن یا بازی کردن با گوشی و گذران وقت به بطالت نباشند و به صورت تک بعدی عمل نکنند. بلکه به دنبال علاقه ی خود بروند و برای رسیدن به علاقه ی خود تلاش کنند و از کار نایستند. شرکت در این مسابقات نشان از تلاش و علاقه این گروه برای رسیدن به هدف دارد که می خواهد برای مملکت خود افتخارآفرینی کند.
نکته ی دیگری که می خواهم بگویم این است که موفقیت و درآمد فقط در رشته ی پزشکی نیست. اگر همه پزشک شوند دیگر چه کسی هست که معلم شود این دانش آموزان را به سوی پزشکی هدایت کنند.
مرصاد: ویژگی های دختر ایرانی از نگاه یک دختر هشتادی چیست؟
به نظر من دخترهای ایرانی خیلی متفاوت هستند با بقیه دخترهای دنیا. دخترهای ایرانی خیلی باهوش هستند و با استعداد و باید از این لطفی که نصیبشان شده است و در ایران زندگی می کنند باید نهایت استفاده را داشته باشند و کاری کنند که استعدادهایشان شکوفا بشود و خود را به پله های بالاتر برسانند و از یکجا نشینی و عدم تلاش دوری کنند و به دنبال علاقه ی خود بروند و برای رسیدن به آن هدفشان تلاش کنند تا بتوانند برای برای خود و کشورشان به دنبال افتخار آفرینی باشند.
مرصاد: مفهوم آزادی از دیدگاه یک دختر دهه هشتادی که در این رویداد شرکت کرده است چیست؟
رادک: به نظرم آزادی برای یک دختر دهه هشتادی این است که در انتخاب مسیر برای رسیدن به هدفش آزاد باشد، در جامعه بتواند به هدفی که دارد برسد و فضای حضور در جامعه را داشته باشد. آزادی یعنی این که منِ دختر دهه هشتادی به راحتی و آزادانه انتخاب کرده ام و در کنار گروه های پسر دیگر که در این رویداد شرکت کنم و فضای برای حضور من کاملا فراهم شده است.
مرصاد: آیا از دیدگاه شما در ایران آزادی وجود دارد؟
رادک: به نظر من آزادی کاملا وجود دارد. الان همینکه من در این جا حضور دارم نشان از وجود آزادی هست. در کشورهایی داریم که دخترها نمی توانند به راحتی از منزل بیرون بروند و امنیت لازم را ندارند، چه برسد به این که در چنین رویدادی شرکت کنند.
در پایان از خانواده خودم و خانواده های هم گروهی هایم تشکر می کنم که مشوق ما شده اند که بتوانیم در این نوع مسابقات شرکت کنیم. ان شاءالله که موفق و پیروز شویم.
از تمام کسانی که این رویداد را به وجود آوردند تشکر می کنم که این موقعیت را برای ما به وجود آوردند که بتوانیم به توانایی های خود پی ببریم و به مقام و عنوانی برای شهرمان بشویم.
انتهای پیام /
