آموزش و پرورش نمی تواند سمت خصوصی سازی برود

به گزارش ایسنا، علی الهیارترکمن به بودجه مصوب آموزش‌وپرورش در سال 99و لایحه تنظیمی بودجه برای سال 1400اشاره کرد و درباره میزان مبتنی بودن آن بر سند تحول و کاهش تمرکز در آموزش‌وپرورش اظهار کرد: ازنظر همه متخصصان توسعه و برنامه ریزان فرهنگی و اجتماعی، آموزش‌وپرورش نقش مهمی در اعتلای جامعه دارد. اما سؤال اساسی این است که چه طور باید این اهمیت را به آموزش‌وپرورش بدهیم؟.

وی با طرح این سؤال که چه عواملی باعث می‌شود نتوانیم این اهمیت را در رده خود برای آموزش‌وپرورش اعمال کنیم افزود: بودجه را باید در یک تاریخچه‌ای تحلیل کرد؛ سابقه آموزش رسمی در کشور به 200سال و تأسیس دارالفنون بازمی‌گردد، در آن زمان محل تأمین بودجه دارالفنون محکم و پایدار بود.

الهیارترکمن بابیان اینکه100سال قبل با تأسیس دارالمعلم، تمام منابع در دولت دیده شد، گفت: از همان زمان به این‌سو بستر تأمین بودجه آموزش‌وپرورش کاملا دولتی شد و نتوانستیم قابلیت بودجه‌ای پایدار برایآن ایجاد کنیم بلکه فقط پول تزریق کردیم لذا باید آموزش‌وپرورش به یک منبع تأمین منابع پایدار مانند جی دی پی متصل شود. اگر حرکتی در راستای تأمین منابع پایدار و مقررات زدایی انجام ندهیم، اجرای اسناد در حد کاغذ باقی می‌ماند.

معاون برنامه‌ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش‌وپرورش ادامه داد: یکی از معضلات نداشتن تفکر سیستمی در است و در بسیاری موارد روی معلول‌ها متمرکز می‌شویم تا روی علت‌ها. اکنون آموزش‌وپرورش از این پدیده رنج می‌برد.

به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش‌وپرورش، الهیارترکمن همچنین درباره خصوصی سازی گفت: باید تعریف دقیقی داشته باشیم که منظور از خصوصی سازی چیست. ما نمی‌توانیم طبق قانون به این سمت برویم. موضوع خرید خدمات آموزشی است و شرایطی هم برای آن وجود دارد. حدود 13هزار و 200معلم خرید خدمت داریم که 340هزار دانش‌آموز را در سطح کشور تحت پوشش دارند. ما به دلیل اجرای نظام 3_3_6 دچار کمبود معلم شدیم و از این شیوه استفاده کردیم.

انتهای پیام