آنالیز فنی آرسنال مقابل تاتنهام / خوش شانسی بزرگ آرتتا و کسب یک پیروزی ارزشمند

به گزارش "ورزشه سه"، از هفته سی و پنجم مسابقات لیگ برتر فوتبال انگلستان، تیم فوتبال آرسنال در ورزشگاه تاتنهام هاتسپر مقابل تاتنهام میزبان، توانست به پیروزی مهم و ارزشمند برسد و در کورس قهرمانی در میان مدعیان باقی بماند. این دیدار یکی از سخت ترین دیدارهای میکل آرتتا از دور برگشت مسابقات لیگ به شمار می رفت که البته با انجام یک بازی منطقی و تا حد زیادی چاشنی شانس توانست به سلامت از این مرحله عبور کند. البته باید اشاره داشت که تاتنهام رده پنجمی به جرات یکی از حریفان دردسر ساز برای مدعیان قهرمانی لیگ به شمار می رود و از آنجایی که باید با لیورپول و منچسترسیتی نیز در هفته های پایانی دیدار کند؛ به طبع نقش مهمی در کسب جایگاه تیم های مدعی در پایان فصل خواهد داشت. آرتتا و همان همیشگی آرسنال بازی را با آرایش پایه 3-3-4 آغاز کرد. مثل همیشه، یکنواخت و بدون دردسر اضافی! آرتتا در این فصل ثبات بیشتری در اجرای تاکتیک های مربوطه از خود نشان داده است و از تنوع تاکتیکی بیش از حد جلوگیری کرده است. اگرچه که در بخش های زیادی از این دیدار مانند بازیسازی از عقب زمین با چالش های زیادی روبرو شد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

تصویر فوق، شعاع حرکتی بازیکنان آرسنال در زمان حمله را نشان می دهد، مدافعان کناری مطابق انتظار در نقش Overlapper Fullback (مدافع کناری که از پشت بازیکنان خودی نفوذ می کند) البته شعاع حرکتی آن ها در این بازی به جهت جلوگیری از ضد حملات احتمالی بسیار محدودتر شده است و در زمان نفوذ هافبک ها نقش Inveted (معکوس) به خود می گیرند؛ یعنی به داخل می زنند و در جایگاه هافبک های میانی قرار می گیرند پس مشخصا شعاع حرکتی آنها بسته به شعاع حرکتی اودگارد و رایس دارد. پارتی در نقش یک هافبک میانی Holding (نگهدارنده) که وظایف دفاعی بیشتری نسبتا دارد و بیشتر با وظیفه پوشش فضاهای خالی موثر دیده می شود. اودگارد و رایس دو بازیکن بسیار موثر هستند که اودگارد به عنوان پست 10 بازیساز تیم دیده می شود، اگر چه در مقاطعی از بازی نقش Box to Box (پست 8) به خود می گیرد و رایس که در زمان بازیسازی از عقب نقش پست 6 بازیساز و در زمان انتقال ها به عنوان یک پست 8 دیده می شود. جمیعا می توان از هردوی آن ها به عنوان هافبک های All-Round (همه جانبه) یاد کرد. ساکا تمام وقت به داخل می زند، بر خلاف تروسارد که بسته به شرایط می تواند نقش یک وینگر کلاسیک به خود بگیرد و در کنار خط طولی نیز بازی کند. هاورتز نیز در نقش False 9 (مهاجم 9 کاذب) دیده می شود که اغلب در فضای بین خط دفاع و هافبک تاتنهام در حال توپ گیری فعالیت می کند. بازیسازی از عقب زمین؛ نقطه ضعفی که می توانست تبدیل به یک فاجعه شود! آن ها همواره با ساختار 2-3 از عقب زمین بازیسازی می کنند. اگر بازیسازی از عقب زمین و بالاتر از حریم امن دروازه بان صورت بگیرد؛ یکی از مدافعان کناری، بسته به شرایط به عقب سوئیچ می کند تا در کنار گابریل و سالیبا عرض سه نفره را تشکیل دهد که در تصویر زیر تومیاسو مدافع کناری سمت چپ در فاز اول بازیسازی و در جلوی آنها پارتی و رایس به عنوان Double Pivot (محور دوگانه) تیم دیده می شوند.

از آن جایی که تاتنهام در دقایق بسیاری از بازی با یک پرسینگ بسیار منظم و فشرده اجازه بازیسازی از عقب زمین را به آرسنال نمی داد؛ آرتتا سعی کرد در صورت عقب نشینی تیم به سمت دروازه خودی، دروازه بان تیم را درگیر کند و با ایجاد یک برتری عددی ساختار 4-3 بسازد؛ بلکه از این طریق بتواند پرس شدید تاتنهام را بشکند.

آرتتا با مشاهده ضعف عجیب تیمش در بازیسازی از عقب زمین و پرسینگ خوب و دقیق حریف دست به بازی مستقیم توسط دروازه بان زد و رایا در بسیاری از لحظات با بازی مستقیم خود، حربه شاگردان پوستکوگلو را نقش برآب کرد.

این موضوع در به ثمر رسیدن گل اول تاتنهام نشان گر ضعف عجیب آرسنال در بازیسازی از عقب زمین، مسدود شدن گزینه های پاس رایا و گرفتار شدن آنها در تله پرس بازیکنان تاتنهام است.

آرایش 2-4-4 در دفاع این آرایش به دلیل اینکه نسبت به 3-3-4 از یک هافبک میانی کمتر برخوردار است برای دفاع نیاز به دو هافبک میانی با ویژگی های تدافعی مناسب دارد که این کار توسط رایس و پارتی انجام می شود. اودگارد نیز به جلو می رود تا با قرار گیری در کنار هاورتز دو مهاجم را تشکیل دهند. تفاوت چیدمان نفرات در ساختار پرس و بلاک این است که به هنگام پرسینگ، تیم حالت نگهدارنده (Holding) به خود می گیرد ولی در وضعیت بلاک به شکلی خطی دیده می شوند.

حضور ساکا و تروسارد بالاتر از دو هافبک میانی در پرسینگ این امکان را می دهد که تیم در زمان کمتری بتواند گزینه های پاس حریف در کنار ها را تحت فشار قرار دهد البته که ریسک بالاتری نیز دارد. کرنرهای طلایی؛ ناجی آرسنال شاید عجیب به نظر برسد ولی امید گل آرسنال در جریان بازی 0.51 و مجموعا همراه با ضربات شروع مجدد 1.03 بوده است که آن ها توانسته اند به سه گل برسند. صرف نظر از گل دوم که روی یک ضد حمله سریع خلق شده است؛ آرسنال پیروزی این دیدار را مدیون دو گل دیگری است که روی ضربات کرنر به دست آمده اند.

بن وایت روی هر دو گل آرسنال که از راه کرنر به ثمر رسید با حضوری کاملا برنامه ریزی شده ابتدا سبب ایجاد حواس پرتی برای دروازه بان و در ادامه کور کردن زاویه دید او شد که تاتنهام می توانست با یک یارگیری دقیق تر توسط یک مدافع قلدر و ایجاد شرایط من تو من از این حربه جلوگیری کند. بازیکنان آرسنال از تیر دو به سمت تیر یک حرکت می کنند و با ایجاد یک تراکم مشخص در ابتدا برنامه این گونه به نظر می رسد که پس از ارسال یا توپ اول به سمت دروازه با سر زده شود و یا اینکه توپ اول با سر به منطقه شش قدم هدایت شود تا توپ دوم را مهاجمین به گل تبدیل کنند. اگرچه که روی این توپ اشتباه مدافع تاتنهام منجر به ثمر رسیدن گل آرسنال می شود.

ایجاد یک ساختار دفاعی منسجم و پختگی در اداره بازی نکته بسیار مهم در مورد آرسنال این فصل این است که بسیار پخته تر از سال های قبل دیده می شود؛ آرتتا تجارب زیادی پیدا کرده و به نظر می رسد حاضر نیست پیروزی در دیدارهای مهم را با چیز دیگری عوض کند حتی اگر به قیمت زیر پا گذاشتن اصول فنی اش هم تمام شود. پس از به ثمر رسیدن گل ها، به طور مشخص بازیکنان تاتنهام با تحت فشار قرار دادن توپچی ها سعی کردند تا به گل برسند و اختلاف را کم کنند. ایجاد یک بلاک فشرده و منظم از شاگردان آرتتا سبب شد تا آنها به درستی نتوانند توپ را بچرخانند و خلق موقعیت کنند. تصویر زیر ساختار آرسنال را در بلاک از عقب زمین (Low Block) نشان می دهد.

آرسنال 2-4-4 خطی خود را در وضعیت دفاع فشرده تا زمانی حفظ می کند که تیم روبرو بخواهد از عمق حمله کند یا دست کم تبحر بالایی در شکستن بلاک نداشته باشد اما همان طور که در تصویر فوق ملاحظه می شود، آن ها به هنگامی که توپ به کناره ها برده می شود وینگر همان سمت به خط دفاع ملحق می شود تا یک خط دفاع پنج نفره با ساختار 2-3-5 را تشکیل دهند. تروسارد به عقب رفته و در کانال خط دفاعی سمت چپ دیده می شود. نکته: جای گیری بن وایت در تصویر مشخص نیست. جمع بندی اگر چه آرتتا در این دیدار توانست با خوش شانسی پیروز شود اما نمی توان نظم تیمی و ثبات آنها را در این فصل نادیده گرفت. در حال حاضر توپچی های لندن با 80 امتیاز در صدر هستند و منچسترسیتی و لیورپول در تعقیب آنها. میکل آرتتا در سال های گذشته توانست بخش اعظمی از شخصیت آرسنال روزهای نه چندان دور را برگرداند و برای آن ها روزهای خوشی به یادگار باقی بگذارد؛ اگر چه که اگر نتواند امسال نیز به قهرمانی برسد؛ موفقیت های وی تماما زیر سایه پپ گواردیولا قرار می گیرد. روی کاغذ شانس لیورپول 75 امتیازی از همه کمتر است چرا که هم بازی های دشوارتری نسبت به آرسنال و منچسترسیتی دارد و هم اینکه اخیرا درگیر برخی از حواشی شده است. در حقیقت رقابت اصلی کسب عنوان قهرمانی لیگ جزیره میان استاد و شاگرد یعنی گواردیولا و آرتتاست. سیتیزن ها با یک بازی کمتر و با 79 امتیاز در حالی در جایگاه دوم قرار دارند که صرف نظر از لغزش آرسنال اگر بتوانند امتیاز های کافی را از آن خود کنند، به قهرمانی خواهند رسید. آرتتا نیز به دنبال لغزشی از سوی استاد است تا برای اولین بار بتواند به عنوان سرمربی قهرمان لیگ جزیره شود.

آنالیز: امیرحسین شادمان