آیات المهدی (عج) | دو علت دشمنی بنی‌امیه و بنی‌عباس با ائمه در بیان امام عسکری

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از روش‌های اهل بیت وحی علیهم السلام در تبیین اندیشه مهدویت، بهره‌گیری از آیات قرآن بود. این دست آیات که بنا بر تأویل یا تفسیر معصومین با مضمون مهدویت صادر شد، با عنوان «آیات المهدی (عج)» شناخته شدند. این رویکرد در بین تمام چهارده معصوم به وفور دیده شد و نشان‌دهنده این نکته بود که مهدویت یکی از مهم‌ترین برنامه‌های خداوند است که گستره آن نه تنها از زمان ولادت امام عصر (عج) بلکه حداقل در برگیرنده کل تاریخ انبیای الهی تا عصر ظهور قائم عجل الله تعالی فرجه است. امام صادق علیه‌السلام در دعای ندبه به زیبایی این حقیقت را در قالب جملاتی کوتاه به تصویر کشیده‌اند؛ آنجا که از حضرت آدم (ع) آغاز کرده و پس از ذکر ماجراهایی از رسولان اولوالعزم، ایشان را حاملان امری معرفی می‌کند که به رسول خاتم صلی الله علیه و آله ختم می‌شود و ایشان نیز در روز غدیر با اقامه کردن امر ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، امر الهی را به ایشان و ذریه پاکشان واگذار کرده و از آن پس اهل بیت وحی به صورت رسمی به عنوان «اولوا الأمر» یا «صاحبان امر» شناخته شدند.

با این رویکرد دو جریان در تاریخ جریان داشته است: جریان حق و جریان باطل. در این باره استنادات قرآنی زیادی وجود دارد. جریان حق به سردمداری انبیاء و رسولان سعی داشتند همواره برنامه‌های خدا را طبق شریعتی که در آن قرار داشتند پیاده کنند و بشریت را در صراطی که وحی بر آنها ترسیم می‌کرد حرکت دهند تا زمینه‌های حکومت الهی را با نعماتی که در دنیا جریان دادند فراهم کنند؛ مثلا ابراهیم نبی (ع) از جمله رسولان اولوالعزمی بود که پایه‌های کعبه را رفعت داد و مناسکی را طبق وحی الهی برای آن طراحی کرد تا در نهایت پایگاهی برای مسلمانان حقیقی تا عصر ظهور امام عصر (عج) باشد. این مسجد مقدس، همان مکانی است که خود امام مهدی عجل الله تعالی فرجه هنگام ظهور بر دیواره آن تکیه می‌زنند و ندای «أنا بقی الله» سر می‌دهند. اما در مقابل این جریان، سران باطل به سردمداری ابلیس و ایادی او از جن و انس، تمام همت خود را به کار گرفتند تا در برابر زمینه‌های شکل‌گیری حکومت الهی بایستند؛ چرا که ابلیس پس از اخراجش از درگاه خداوند، وقیحانه قول داد بر صراط مستقیم الهی بنشیند و بندگان را از آن دور کند. جریان باطل در زمان پیامبران تا جایی پیش رفت که بسیاری از آن بزرگواران را از دم تیغ گذراندند، اما نتوانست مقابل اراده خداوند مبنی بر حرکت کاروان بشریت به‌سوی تحقق حکومت الهی را بگیرد. لشکر ابلیس در دوران زندگانی ائمه اطهار تحرکات خود را از جنبه‌های مختلف بیشتر کرد تا مانع ولادت امام عصر (عج) به عنوان منجی ادیان شود. تمام فرقه‌هایی که در بدنه جامعه اسلامی شکل گرفت و تمام دشمنی‌ها و غصب‌ها و قتل‌های ائمه درست در راستای مقابله با شجره پاک خلافت و عداوت با منجی عالم بود.

جالب است که امام حسن عسکری در روایتی این واقعیت را اینگونه تبیین می‌کند: بنی‌امیه و بنی‌عباس به دو دلیل به قتل و کشتار ما پرداختند: یکی اینکه آنها خود می‌دانستند که خلافت، حق آنان نیست، لذا می‌ترسیدند که ما ادعای خلافت کنیم و خلافت در جایگاه [اصلی] خود استقرار یابد. دوم اینکه آنها، از طریق اخبار متواتر فهمیده بودند که حکومت جباران و ستمگران به دست قائم ما نابود خواهد شد و از طرفی در اینکه آنان از جباران و ستمگران هستند، شک نداشتند. از این رو، در کشتار اهل بیت رسول خدا و نابود کردن نسل او کوشیدند تا بلکه با این کار، مانع تولد قائم شوند یا او را به قتل رسانده باشند. اما خداوند نخواست که قضیه او [قائم] حتی برای یک نفر از ایشان (خلفای اموی و عباسی) معلوم شود تا آنگاه که نور خویش را کامل کند، هرچند کافران خوش نداشته باشند. (توبه 32) قد وضع بنو امی وبنو العباس سیوفهم علینا لعلتین احداهما: أنهم کانوا یعلمون أنه لیس لهم فی الخلاف حق فیخافون من ادعائنا ایاها وتستقر فی مرکزها وثانیهما: أنهم قد وقفوا من الأخبار المتواتر علی أن زوال ملک الجبابر والظلم علی ید القائم منا، وکانوا لا یشکون أنهم من الجبابر والظلم، فسعوا فی قتل أهل بیت رسول الله و اباد نسله طمعا منهم فی الوصول الی منع تولد القائم عجل الله فرجه أو قتله فأبی الله أن یکشف أمره لواحد منهم الا أن یتم نوره و لو کره الکافرون. (توبه 32) بر این اساس در می‌یابیم برنامه خدا، اتمام نور الله در پهنه عالم است که این امر با تحقق ظهور امام عصر (عج) صورت می‌گیرد.

انتهای‌پیام /