آیا چین به تایوان حمله خواهد کرد؟
این روزها در بمباران رسانه های غربی درباره مناقشه چین و تابوان، به نظر می رسد که غول شرقی سودای جنگ ندارد و ماجرای دیگری در حال روی دادن است.
سرویس جهان مشرق- از وقتی پکن تصمیم گرفته تا رزمایش و تحرکات نظامی خود را در اطراف تایوان افزایش دهد که روزهای اخیر نیز اوج آن بوده، گمانه زنی ها و تحلیل ها مبنی بر حمله احتمالی ارتش سرخ به این جزیره افزایش یافته. در این میان، رسانه های غربی نیز میدان دار این عملیات روانی بوده اند تا افکار جهانی را مقابل آن قرار دهند و امکان عقب نشینی چین و امتیازدهی به تایوان را فراهم کنند. طرف مقابل نیز تحرکات دیپلماتیک بسیاری داشته و تمام توان خود را مصروف این ماجرا کرده که نشان دهد این جزیره، استانش بوده و تحت سیاست "چین واحد و یکپارچه" قرار دارد که رویکردی راهبردی و استراتژیک برایش به شمار می رود.
بیشتر بخوانید:
وقتی از یک پل می توان پول هنگفت درآورد!
منتظر چای چینی هم باشیم؟
ایران کجای راهبرد مناطق آزاد چین است؟
ورود چین به صنعت خودرو را جدی بگیرید!
جنگی که عرب‌ها را به چین رساند!
البته، خشم چینی ها موقعی فوران کرد که نانسی پلوسی رئیس کنگره آمریکا در اقدامی عجیب، سفری به تایوان انجام داد. از آن روز شاهد اطلاع رسانی بی سابقه چینی ها درباره یک مجموعه عملیات و رزمایش های نظامی هستیم که هر روز نیز شدت بیشتری یافته. اما این اتفاق و تشدید تنش ها چقدر امکان تقابل نظامی میان پکن و تایوان را افزایش می دهد؟ آیا اکنون باید نگران حمله به این جزیره خودمختار باشیم یا عملیات روانی در راستای برنامه دولت های غربی است که می خواهند با یک اجماع بین المللی، پکن را در موضع امتیازدهی قرار دهند؟ این پرسش ها اکنون بسیار شنیده و پرسیده می شود.
ارزیابی ها دلالت بر این دارد که اساسا، شی جین‌پینگ رئیس جمهوری چین از سال 2012 که به قدرت رسیده تا کنون، سیاست ها اتحاد و همراهی با تایوان را داشته و تمایلی به نظامی سازی روابط ندارد. البته، نباید از کند شدن و توقف روند رو به رشد اقتصاد چین در مدت اخیر به واسطه شیوع کرونا نیز به راحتی گذشت چرا که دولت پکن را درگیر موضوعات داخلی کرده که مانع از ورود به یک عرصه پرهزینه و با آینده ای مبهم می شود. اما این تبلیغ و عملیات رسانه ای می تواند برای شی دور شدن از مشکلات داخلی و ایجاد یک وحدت ملی باشدکه در تمامی این فروض، ماجرا را حداقل در کوتاه مدت، صرفا یک مجادله لفظی می کند؛ نه یک اتفاق میدانی و عملیاتی. در واقع، فعلا نباید انتظار یک برخورد سخت و نظامی را داشت.
