ابطحی: برای شکل‌گیری وفاق ملی حتی افراطیون هم باید بتوانند نظراتشان را اعلام کنند / در دولت قبل خالص‌سازی درحال وقوع بود
فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفتگویی اظهار داشت: دوقطبی یعنی دواندیشه‌ای که حاکمند و تلاش می‌کنند و هرقطب می‌خواهد قطب دیگر را حذف کند.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سید محمد علی ابطحی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در گفتگویی با روزنامه فرهیختگان، درباره اینکه اساسا دوقطبی‌سازی به چه معنی است، به تاریخچه دوقطبی انتخابی و انتصابی در دولت اصلاحات اشاره کرد و گفت:
«تاریخچه دوقطبی‌سازی به قطب انتخاب و انتصابی برمی‌گردد که این دوقطبی انتصابی و انتخابی از دو دهه قبل در فضای سیاسی مطرح بود و اینکه قدرت باید در اختیار بخش انتخابی و انتصابی باشد، گاهی این اوج می‌گرفت، گاهی کم می‌شد، گاهی بخش انتخابی قدرت پیدا می‌کرد و بیشتر اوقات بخش انتصابی قدرت پیدا می‌کرد. این واقعیت وجود داشت اما این دو بخش هر دو در قانون اساسی وجود داشتند و جزئی از قوانین کشور بودند و باید ملاحظه این بخش اتفاق می‌افتاد و به رسمیت شناخته می‌شد.
وی در ادامه افزود: در دولت قبل اتفاقی افتاد که به تعبیر لاریجانی، خالص‌سازی درحال وقوع بود یعنی مجموعه افراد درون حاکمیت از یک تفکر و آن هم بخش افراطی آن، حضور داشتند. حالا آنچه دارد اتفاق می‌افتد، خالص‌سازی نیست و بحث وفاق مطرح است و باید مورد توجه قرار گیرد. بحث وفاق این است که همه یکدیگر را در چارچوب قانون اساسی بپذیریم. وقتی یکدیگر را بپذیریم، طبیعی است که جناح‌های افراطی دو طرف به حاشیه رانده می‌شوند و وقتی به حاشیه رفتند، قطب‌های دیروزی می‌توانند با یکدیگر تعامل کنند. این اتفاق الان در حال شکل‌گیری است. مجموعه‌ای از جریانات افراطی علاقه‌مند نیستند که روند خالص‌سازی آنها پایان پیدا کند و همه با هم کار کنند. شعار پزشکیان وفاق بود. اگر به افراطیونی که نمی‌خواهند وفاق شکل بگیرد، بی‌توجهی شود، می‌تواند دوقطبی‌ها را پایان دهد.»
ابطحی در ادامه درباره اینکه آیا پرهیز از دوقطبی به معنی پایان عدم انتقاد است گفت: «دوقطبی یعنی دو اندیشه‌ای که حاکمند و تلاش می‌کنند و هرقطب می‌خواهد قطب دیگر را حذف کند. طبیعی است که وفاق امکان‌پذیر نیست مگر اینکه همه اینها بتوانند نظرشان را ارائه کنند، حتی افراطیون. اما مهم این است که افراطیون محور تصمیم‌گیری و محور میانه جامعه نباشند وگرنه نقد و انتقاد از اصلی‌ترین راه‌های پیشرفت است و ارتباطی به دوقطبی بودن ندارد. این فضای تعاملی منجر به تقویت گروه‌های سیاسی می‌شود که هرگروه سیاسی بتواند بخشی از کشور را چه با نظرات مشورتی، چه اجرایی در چارچوب مشترکات جامعه کمک دهد و به جای دعوا و اختلاف‌ها، همراهی شکل گیرد و وقتی که احزاب و جریانات در همکاری با یکدیگر بتوانند، قوتش بیشتر از این است که تنها در مواقع دعوا و اختلافات ظهور پیدا کند.»
29219
کد خبر 1955125