احزاب کاغذی وسیله‌ای برای قدرت‌طلبی / حزبی که توسط یک نفر اداره می‌شود!

گروه احزاب و شخصیت‌های سیاسی خبرگزاری دانشجو_محمد فخرا؛ احزاب پوشالی پدیده‌ای نه چندان جدید است که در فضای سیاسی کشور با آن مواجه هستیم. احزاب پوشالی به آن دسته حزب‌هایی گفته می‌شود که علی رغم ادعای تأثیرگذاری بر فضای سیاسی کشور اما از تشکیل یک مجمع عمومی با حداقل نفرات خود عاجز هستند. در واقع این احزاب حتی توانایی جذب عضو برای دیدگاه و منش سیاسی خود هم ندارند اما تریبون صنفی مستقل در اختیار دارند. در واقع ما با حباب تعدد احزاب سیاسی در کشور مواجهیم که باعث بروز خطا در تحلیل چرایی ضعف قدرت احزاب در ایران می‌شود. در نتیجه ما بجای آنکه نسبت به واقعیت موجود تصمیم سازی کنیم، اشتباها حکم به تقویت حمایت‌های دولتی و سازمانی می‌دهیم. اما در واقع سامان دهی به وضعیت احزاب پوشالی و مشخص شدن تعداد حزب‌های فعال و تاثیرگذار یکی از اولویت‌های اصلاح فضای سیاسی کشور است.

در همین خصوص گفتگو کردیم با علیرضا تسلیمی، عضو شورای مرکزی حزب جبهه پایداری و از او راجع به مشخصات حداقلی یک حزب پرسیدیم. وی با اشاره به معنای واقعی یک حزب مطالب خود را آغاز کرد: «فعالیت حزبی به معنای مصطلح غربی و نگاه آنها به حزب و تحزب عبارتست از توجه به منافع حزبی و فعالیت احزاب با این نگاه در واقع جنگ قدرت است تا بیشتر از منافع مادی قدرت سهیم شوند و از آن استفاده کنند.

اما در اسلام مسئله فعالیت سیاسی_اجتماعی برای انجام وظیفه الهی است و در اینجا تشکیلات باید به نوعی طراحی شود که این انگیزه در افراد تقویت گردد که به دنبال وظیفه شرعی باشند نه کسب قدرت به هر قیمتی و میزان اثر گذاری آنها در پیاده سازی ارزش های الهی؛ اعم از رفاه اجتماعی و اقتصادی تا تامین امنیت جانی، مالی، اخلاقی وحفظ کرامت انسانی و پیشرفت توأمان و همه جانبه ی کشور و توسعه ی ارزش ها در جهان است.»

تسلیمی در ادامه از استدلال موافقین و مخالفین فعالیت حزبی در ایران گفت و در ادامه تعریف خود را از احزاب پوشالی با اصطلاح احزاب کاغذی ارائه کرد: «کسانی که در ایران از تحزب دفاع می کنند (جدای از افراد و گروه های غربگرا) از تئوری حزب دفاع می‌کنند و حزب را مصداقی از تعاون می‌دانند، به همین خاطر شهید بهشتی حزب را معبد می‌دانند، چرا که حزب می‌تواند جایگاهی برای تعاون برای کار خیر باشد.

یکی از مفاهیم عامی که در قرآن کریم صریحا بر آنها تاکید شده همکاری و تجمیع توان‌ها در کارهای اجتماعی ست که سبب می‌شود تا بازدهی کار ها به صورت تصاعدی افزایش پیدا کند بنابراین هر کار خیری که در آن همکاری صورت گیرد مورد تاکید و تأیید دین مبین اسلام است.

اما افرادی که با حزب و تحزب مخالف اند معتقد هستند که این تئوری ها فقط شعار و روی کاغذ هستند و در مقام عمل این موارد اصولی مورد فراموشی قرار می گیرند و احزاب به مانند مدل های غربی تنها به دنبال رسیدن به قدرت حرکت خواهند کرد.

از همین رو ما با پدیده ای تحت عنوان احزاب کاغذی مواجهه ایم که عموما توسط یک یا در بهترین چند نفر اداره می شوند و نه تنها حرف و مبانی برای ارائه و اداره جامعه ندارند بلکه فاقد هیچ پایگاه اجتماعی در بین آحاد جامعه می باشند و متناسب با نگاه غربی آنهم به شکل تضعیف شده ای، تنها کارکرد شان دُکانی برای اخذ سهم های سیاسی و پُست های دولتی است و هر از گاهی با تجمیع آنها و گذاشتن اسامی متعدد تبدیل به اهرم فشاری علیه گروه ها و جریانات مستقل و مردمی می شوند.»

در انتها این فعال حزبی برخی دیگر از آفات و آسیب های فعالیت احزاب در ایران را برشمرد و تشریح کرد: «نداشتن ایده برای اداره ی کشور و اصالت داشتن بر مسند قدرت بودن تا داشتن ایده و برنامه ای مدون برای پیشرفت کشور،

عدم پیگیری مطالبات بر زمین مانده ی رهبری در حوزه ی حکمرانی عدالت محور و پیشرفت همه جانبه کشور،

عدم کادر سازی و ورود جوانان تازه نفس انقلابی به کادر مرکزی،

عدم تقویت مبانی اسلامی و فقدان نگاه دینی به تمامی امور که باعث ایجاد اعوجاجات و لطمات جبران ناپذیری بر کشور و انقلاب اسلامی می شود و در بزنگاه ها نمودی عریان خواهد داشت، می باشد.»

پیش از این منوچهر متکی رئیس خانه احزاب ایران در پاسخ به سوال خبرنگار خبرگزاری دانشجو پیرامون وضعیت احزاب گفته بود:  اگر حزبی مدعی است که در سطح ملی فعالیت کند و نتواند سیصد نفر برای خود جمع کند قابل قبول نیست. احزابی که نتوانند این حدنصاب را تشکیل دهند به ما معرفی نمی‌شوند و در نتیجه به عنوان حزب فعال شناخته نمی‌شوند. البته اکثرا توانستند به این حدنصاب برسند ولی بعضی که نتوانستند در دست بررسی هستند.