از بیمارستان اسلام‌آباد غرب تا المعمدانی غزه؛ دردها یکی است
گروه سیاسی خبرگزاری فارس، یادداشت - سیدمحمدجواد هاشمی‌نژاد دبیرکل بنیاد هابیلیان (بنیاد خانواده های شهدای ترور کشور): گروهک تروریستی منافقین که تا پیش از این در قبال جنایات تروریست ها در غزه و سایر جنایت های رژیم اشغالگر در فلسطین سکوت اختیار کرده بود، اکنون و پس از فاجعه نسل کشی رژیم صهیونیستی علیه شهروندان و بیماران مظلوم در بیمارستان المعمدانی غزه و برای عقب نماندن از موج های محکومیت این جنایت، پیام تسلیتی به تشکیلات خودگردان آن و رئیس اش محمود عباس فرستاده و بدون اینکه نامی از عامل این جنایت که رژیم صهیونیستی باشد ببرد به او تسلیت گفته است!
منافقین در این پیام با تکرار ادعاهای بی مایه و سخیف خود به محمود عباس گفته اند که مقامات کشورمان از کشته شدن مردم در بیمارستان غزه خوشحال هستند!
حتی غرب که با زیرپاگذاشتن همه اصول اخلاقی خود در این دو هفته، از اقدامات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی دفاع می کرد پس از فاجعه نسل کشی المعمدانی ناچار به محکومیت آن شد؛ اما منافقین جرأت نمی کنند حتی نام رژیم صهیونیستی را در نوشته ها و پیام های خود بیاورند تا چه رسد به آنکه آن را محکوم کنند.
علت روشن است. تروریسم، تروریسم است، هر جای دنیا که باشد؛ فرقی هم ندارد که این تروریسم دولتی مانند رژیم صهیونیستی و آمریکا باشد یا گروهی آدمکش. تروریست ها یکدیگر را می شناسند و به یکدیگر جذب می شوند. در فلسفه اسلامی از این مسئله با این قاعده تعبیر می شود که «السنخیه عله الانضمام» یعنی مشابهت باعث اجتماع و نزدیکی اشیاء به سوی یکدیگر است. تروریست ها باوری به اخلاق و افکار عمومی و حقوق بشر و زنان و کودکان ندارند. قتل و نسل کشی بخشی از هویت شکل دهنده به شخصیت آنهاست.
افکار عمومی ایرانی ها که دیشب جنایت صهیونیست ها را در بیمارستان المعمدانی غزه و علیه بیماران و مجروحان و خانواده های بی پناه دیدند هنوز خاطره تلخ و خونین بیمارستان اسلام آباد غرب، پایتخت جنگل های بلوط ایران را از یاد نبرده اند. در روزهای 3 و 4 مرداد 1367 واحدهای میلیشیایی منافقین با ورود از خاک عراق و عبور از شهر اسلام آباد غرب، وارد بیمارستان امام خمینی این شهر شدند و 100 نفر از اهالی شهر، بیماران و مجروحان و رزمندگان را در وسط حیاط بیمارستان زنده زنده به آتش کشاندند. زنان و کودکان به تنهایی 45 نفر از قربانیان این جنایت را تشکیل می دادند.
شاید تعداد شهدای دو بیمارستان با یکدیگر قابل مقایسه نباشد اما آنچه اهمیت و مشابهت دارد سبعیت و توحش نهفته در ذات تروریست هاست. تروریست ها بیهوده تلاش دارند تا رخدادها و وقایع را از حافظه افکار عمومی بزدایند اما تاریخ یک حافظه ثبت شده جمعی است. منافقین کوشیدند تا با یک بازی سیاسی پست و کثیف، با ارسال یک پیام تسلیت به رئیس تشکیلات خودگردان که اتفاقا پس از فاجعه المعمدانی مورد خشم ملت فلسطین قرار گرفته است، به زعم شان بهره کثیف خود را از این ماجرا ببرند، غافل از آنکه سکوت آنها در این پیام نسبت به صهیونیست ها، نشان داد که منافقین به هیچ وجه تمایلی به ناراضی کردن صهیونیست ها و طرفداران آنها ندارند. علاوه بر اینکه، خاطره تلخ کشتار خونین بیمارستان اسلام آباد توسط واحدهای نظامی این گروهک در سال 1367 نیز بار دیگر زنده و عمق نفرت مردم ایران را از آنها تجلی داد.
بدون تردید تروریسم بازنده اصلی در افکار عمومی جهان است. تروریسم همانگونه که بذر نفرت را می کارد مورد نفرت مردم جهان نیز هست. و این نفرت جهانی مقدس، تروریست ها را به زوال خواهد برد.
پایان پیام /