استاندارد دوگانه نهادهای ورزشی در قبال جنگ، تجاوز و اشغال / بله، ورزش عین سیاست است!

به گزارش مشرق، جنگ خانماسوز در اوکراین سوژه روز دنیاست. یک جنگ بی هویت که در پی یک مناقشه طولانی میان روسیه و اوکراین به وقوع پیوست تا باز هم ثابت شود در هزاره سوم نیز دیپلماسی گفتگو هیچ اعتباری برای صاحبان زر و زور ندارد. حمله روسیه به خاک اوکراین اتفاق عجیبی بود که کل جهان را تحت تاثیر قرار داد و واکنش های فراوانی را برانگیخت. در روزگاری که مدعیان دموکراسی و آزادی بیان همه مناقشات دنیا را از مسیر مذاکره و گفتمان قابل حق می دانند، این لشکرکشی تزاری ثابت کرد که تمامی این شعارهای جذاب و فریبنده تنها روی کاغذ معتبرند و هر قدرتی به وقت شکار با قانون جنگل رفتار می کند. بازی کثیف سیاست این بار هم چهره منفور خود را نشان داد تا ثابت شود در این جغرافیا هیچگاه قانون و آزادی معنا و مفهومی ندارد.

جنگ روسیه با اوکراین به اندازه ای تلخ و تکان دهنده بود که واکنش سریع جامعه ورزش را به همراه داشت و نهادهای ورزشی یکی پس از دیگری با محکوم کردن اقدام روسیه، این کشور را تحریم کردند تا واکنش قاطعی به این جنگ و رفتار روسیه داشته باشند.

نخستین نهادی که به این ماجرا واکنش نشان داد، فیفا بود که به همراه یوفا فوتبال روسیه را محروم کرد. فدراسیون فوتبال اروپا به همراه فیفا تصمیم گرفته تا در واکنش به حمله روسیه به خاک اوکراین، تمامی تیم‌های باشگاهی و همچنین تیم‌های ملی روسیه را از حضور در مسابقات تحت نظارت این دو نهاد منع کند. بدین ترتیب علاوه بر کنار رفتن روسیه از مسابقات انتخابی جام جهانی 2022، در مسابقات لیگ قهرمانان و لیگ اروپا نیز این قانون اجرا خواهد شد. همچنین یوفا تصمیم گرفته است به همکاری خود با شرکت روسی گاز پروم در لیگ قهرمانان اروپا، مسابقات ملی یوفا و یورو 2024 پایان بدهد. همچنین آدیداس به صورت رسمی از قطع همکاری با فدراسیون فوتبال روسیه خبر داد. با اعلام آدیداس، این کمپانی در پی جنگ روسیه و اوکراین، همکاری خود با فدراسیون فوتبال روسیه را قطع کرد و دیگر وظیفه تامین البسه تیم ملی فوتبال روسیه را بر عهده نخواهد داشت. این در حالی است که آدیداس از سال 2008 اسپانسر پیراهن تیم ملی روسیه بوده است.

فدراسیون جهانی والیبال FIVB، تمام تیم‌های ملی روسیه و بلاروس، باشگاه ها، مسئولان و ورزشکاران والیبال، والیبال ساحلی و والیبال برفی تا اطلاع ثانوی از حضور در تمام مسابقات بین‌المللی و قاره ای محروم کرد. همچنینFIVB رسما تایید کرد که میزبانی لیگ ملتهای والیبال 2022 و همچنین رقابت های جهانی 2022 از کشور روسیه گرفته شده است.

فدراسیون جهانی تنیس (ITF)، فدراسیون های روسیه و بلاروس را تعلیق و تمام رویدادهای تنیس در این دو کشور را لغو کرد. به این ترتیب روسیه نمی تواند در رویدادی های تیمی تنیس شرکت کند. روسیه مدافع عنوان قهرمانی مسابقات دیویس کاپ است و حالا اجازه حضور در این رقابت ها را ندارد.

فدراسیون جهانی دوومیدانی ورزشکاران روسی را از حضور در مسابقات محروم کرد. فدراسیون جهانی دوومیدانی اعلام کرد که ورزشکاران روسیه و بلاروس از هم اکنون و تا اعلام بعدی از شرکت در کلیه رقابت‌های این رشته ورزشی محروم هستند. در بیانیه مطبوعاتی فدراسیون جهانی دوومیدانی تاکید شده که هیچیک از ورزشکاران روس نمی‌توانند در مسابقات جهانی داخل سالن بلگراد که از 18 تا 20 مارس آینده برگزار می‌شود، شرکت کنند.

بیشتر بخوانید:

شوخی بی‌مزه‌ای به‌نام جدایی سیاست از ورزش / بوی خون هزاران بی‌گناه دیگر به مشام‌شان نرسیده است؟

فدراسیون جهانی تکواندو در واکنش به حمله نظامی روسیه به اوکراین کمربند مشکی دان 9 اهدایی به ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه را پس گرفت. همچنین فدراسیون جهانی تکواندو اعلام کرد قاطعانه حملات بی‌رحمانه به مردم بی‌گناه اوکراین را که برخلاف چشم‌انداز WT مبنی بر «صلح ارزشمندتر از پیروزی» و ارزش‌های جهانی تکواندو مبنی بر احترام و سعه صدر است را محکوم می‌کند. در این رابطه WT کمربند مشکی دان 9 اهدایی به ولادیمیر پوتین که در نوامبر 2013 به او داده را پس گرفت.

همچنین در همبستگی با کمیته بین‌المللی المپیک، پرچم و سرود ملی روسیه و بلاروس در رویدادهای جهانی تکواندو نصب نشده و پخش نخواهد شد، ضمن اینکه فدراسیون جهانی تکواندو و اتحادیه تکواندو اروپا هیچ رویدادی را در روسیه و بلاروس برگزار نکرده و به رسمیت نخواهند شناخت.

فدراسیون بین المللی جودو نیز اقدام مشابهی را علیه پوتین انجام داد و پوتین را از عنوان ریاست افتخاری IJF تعلیق کرد.

اقدامات نهادهای بین المللی ورزش در قبال روس ها کماکان ادامه دارد و این کشور با محرومیت ها و تحریم های بیشتری مواجه خواهد شد. تصمیماتی که در ظاهر اگرچه پوسته جذاب و هیجان انگیزی دارد و با استقبال مخاطب عام مواجه شده، اما در کنه خود یک بار دیگر ثابت می کند که ورزش آلوده به سیاست است و در این پدیده جهان شمول برخلاف شعارهای تبلیغاتی و فریبنده نهادهای ورزشی، سیاست نقش کلیدی و بنیادین را بازی می کند.

چه آنکه در واکنش به یک اقدام سیاسی تمامی نهادهای ورزشی دست به واکنش هایی زده اند که منبعث از سیاست است و بر پایه منشور المپیک هیچ ارتباطی به آنها ندارد. آنها که بار دیگر ثابت کردند ورزش ملعبه ای برای سیاست است و سیاسی کاری در تمامی تصمیمات آن نقش اصلی را ایفا می کند. رفتارهای نهادهای ورزشی و برخورد آنها با این جنگ خانماسوز این انگاره را به روشنی ثابت می کند.

نمونه بارز و آشکار نقض قانون «جدایی ورزش از سیاست» را می توان در رفتار متناقض و برخلاف قانون فیفا دید. این نهاد بین المللی ورزش در درگیری سیاسی دو کشور در حالی ورود کرد و در یک تصمیم کاملا سیاسی روسیه را تعلیق و محروم نمود در حالیکه طبق اساسنامه فیفا، این نهاد حق دخالت در سیاست را تحت هیچ شرایطی ندارد. این پایان سیاسی کاری فیفا نبود. این نهاد بین المللی زیرنظر جانی اینفانتینو که قبلا بارها سیاسی کاری خود را ثابت کرده و اقدامات سیاسی اش زبانزد است، این بار به پرچم روسیه هم رحم نکرد و دستور بایکوت شدن آن در تمام ورزشگاه های فوتبال را داد. تحریم تیم ملی روسیه توسط فیفا و یوفا و انصراف بسیاری از کشورها از بازی مقابل روسیه در انتخابی جام جهانی، به دنیا نشان داد فوتبال یک پدیده کاملا سیاسی است و جدایی فوتبال از سیاست گزافه ای بیش نیست. این رفتار ثابت کرد برای فیفا قانون و اساسنامه هیچ اهمیتی ندارند و متولیان این نهاد ورزشی ملعبه سیاسیون هستند.

شعار «جدایی فوتبال از سیاست» با عملیات نظامی روسیه بیش از پیش رنگ باخت و ثابت شد این گزاره تنها روی کاغذ معتبر است و برای مدعیان زر و زور هیچ اعتباری ندارد. نظام سرمایه داری اهمیتی به حقوق بشر نمی دهد و هیچ مرزی برای قوانینش متصور نیست. تنها چیزی که اهمیت دارد، تامین منافع سیاسیون است.

این ماجرا زمانی روشن تر می شود که رفتار دوگانه نهادهای ورزشی، در قبال جنگ اوکراین و سایر اتفاقات دنیا رویت می کنیم. حمله، تجاوز، جنگ امروز برای روسیه تحریم را در پی دارد ولی برای دیگر متجاوزان، جنگ طلب ها و اشغالگران دنیا هرگز چنین تصمیمی گرفته نمی‌شود. انزوا و امتیاز دو واژه روبه‌روی همدیگر هستند که فیفا و IOC یکی را در زمان حال برای روسیه و دیگری را برای طرفین دیگر جنگ‌ها اعمال می‌کنند. استاندارد دوگانه نهادهای ورزشی به روشنی ثابت می کند که این تصمیمات تنها زمانی گرفته می شود که پای منفعت سیاسیون در میان باشد. به تعبیر دیگر در یک ورزش سیاسی این سیاسیون هستند که تعیین می کنند چرا و چگونه باید رفتار کرد و چگونه تصمیم گرفت. منفعت طلبی و سودجویی تنها معیار و متر برای تصمیمات آنهاست و جلب رضایت اربابان قدرت. کوس رسوایی فیفا و سایر نهادهای ورزشی در این جنگ بیش از همیشه عیان شد. آنجا که دوباره ثابت کردند ورزش همیشه سرسپرده سیاست است و تصمیمات و رفتارهایش یکسره در خدمت اربابان زر و زور قرار دارد.

تار و پود ورزش مدتهاست با سیاست تنیده شده. بله، ورزش، عین سیاست است.