اعمال شب و روز نیمه شعبان
شب نیمه شعبان که طبق روایت‌ها، بعد از لیله‌القدر افضل شب‌ها است و در آن شب خداوند به بندگان، فضل خود را عطا می‌فرماید، اعمالی مانند غسل توصیه شده‌است که باعث تخفیف گناهان می‌شود.
ولادت و زندگی مهدی موعود (عج) از رخداد‌های مهم است و در باور دینی مسلمانان و شیعیان ریشه دارد، اعتقاد به تولد، حیات طولانی، ظهور و امامت آن حضرت، مساله‌ای است اساسی که نقش سرنوشت‌ساز و جهت‌بخشی را به زندگی، بویژه زندگی شیعیان داده است.
به گزارش ایسنا، این ولادت بزرگ و این حقیقت عظیم متعلق به یک ملت و یک زمان خاص نیست، بلکه متعلق به بشریت است. شب نیمه شعبان، شب بسیار مبارکی است. از امام جعفر صادق علیه السلام روایت است که از امام محمدباقر علیه‌السلام در مورد فضیلت شب نیمه شعبان سؤال شد؛ امام فرمود آن شب بعد از لیله القدر افضل شب‌ها است.
شب نیمه شعبان که طبق روایت‌ها، بعد از لیله‌القدر افضل شب‌ها است و در آن شب خداوند به بندگان، فضل خود را عطا می‌فرماید، اعمالی مانند غسل توصیه شده‌است که باعث تخفیف گناهان می‌شود.
همچنین احیاء در این شب به نماز، دعاء و استغفار بسیار ثواب دارد، چنانکه امام زین العابدین (ع) نیز این اعمال را انجام می‌دادند و در روایت‌ها آمده که هرکه این شب را احیا دارد، دل او نمیرد در روزی که دل‌ها بمیرند.
این شب، شب بسیار مبارکی است و برای این شب چند عمل سفارش شده است:
اول: غسل است که طبق روایتی از امام صادق (ع) سبب تخفیف گناهان است.
دوم: احیای این شب است، به نماز و دعا و استغفار. در روایتی که حضرت امیرمؤمنان (ع) از رسول خدا (ص) نقل می‌کند آمده است: «هنگامی که شب نیمه شعبان فرا می‌رسد آن را به عبادت به سر برید و روزش را روزه بدارید، زیرا از اول تا آخر این شب، از جانب خداوند ندا می‌آید: آیا استغفار کننده‌ای هست که از گناهان خویش آمرزش طلبد، تا گناهان او را بیامرزم؟ آیا کسی هست که طلب روزی کند و من روزی او را وسعت بخشم؟».
همچنین در روایتی آمده است که جبرئیل به رسول خدا (ص) گفت: هر کس این شب را به تسبیح و تکبیر و دعا و نماز و استغفار و... احیا بدارد، خداوند گناهانش را می‌آمرزد و جایگاه و منزل او بهشت خواهد بود...ای محمد! این شب را احیا بدار، و به امتت فرمان ده آن را احیا دارند. جبرئیل پس از بیان فضایل دیگری برای این شب، در پایان گفت که محروم واقعی کسی است که از خیر و برکت این شب محروم باشد! از امام زین العابدین (ع) نیز احیا در این شب نقل شده است. همچنین در روایتی از رسول خدا (ص) نقل شده است که هر کسی این شب را احیا بدارد، در آن روز که قلب‌ها می‌میرد، قلبش نخواهد مرد.
سوم: زیارت امام حسین (ع) در این شب از افضل اعمال است، و باعث آمرزش گناهان است.
چهارم: خواندن این دعاست که جناب «سید بن طاووس» و «شیخ طوسی» آن را نقل کرده‌اند و به منزله زیارت امام زمان (علیه السلام) است:
اَللهُمَ بِحَقِ لَیلَتِنا هذِهِ وَمَولُودِها وَحُجَتِکَ، وَمَوعُودِهَا الَتی قَرَنتَ اِلی فَضلِها فَضلاً.
خدایا به حق این شبی که ما در آنیم و به حق آن کس که در آن به دنیا آمده و حجتت و موعود آن که همراه کردی به فضیلت این شب فضیلت دیگری.
فَتَمَت کَلِمَتُکَ صِدقاً وَعَدلاً لا مُبَدِلَ لِکَلِماتِکَ، وَلا مُعَقِبَ لاِیاتِکَژ:
و بدین سبب تمام شد کلمه تو براستی و عدالت تغییر دهنده‌ای برای کلمات تو نیست و پس زننده‌ای برای آیات تو نیست
نُورُکَ المُتَاَلِقُ، وَضِیآؤُکَ المُشرِقُ، وَالعَلَمُ النُورُ فی طَخیآءِ الدَیجُورِ، اَلغائِبُ المَستُورُ:
آن نور درخشانت و آن روشنی فروزانت و آن نشانه نورانی در شب تاریک ظلمانی آن پنهان غایب از انظار.
جَلَ مَولِدُهُ، وَکَرُمَ مَحتِدُهُ، وَالمَلائِکَهُ شُهَدُهُ، وَاللهُ ناصِرُهُ وَمُؤَیِدُهُ اِذا آنَ میعادُهُ، وَالمَلائِکَهُ اَمدادُهُ:
که ولادتش بزرگ و کریم الاصل بود و فرشتگان گواهان اویند و خدا یاور و کمک کار اوست در آن هنگام که وعده‌اش برسد و فرشتگان مددکارش باشند.
سَیفُ اللهِ الَذی لا یَنبُو، وَنُورُهُ الَذی لا یَخبُو، وَذُوالحِلمِ الَذی لا یَصبُوا:
آن شمشیر برنده خدا که کُند نشود و نور او که خاموش نگردد و بردباری که کار بی رویه انجام ندهد.
مَدارُ الدَهرِ، وَنَوامیسُ العَصرِ، وَوُلاهُ الاَمرِ، وَالمُنَزَلُ عَلَیهِم ما یَتَنَزَلُ فی لَیلَهِ القَدرِ.
چرخ روزگار بخاطر او گردش کند و او و پدران معصومش نوامیس هر عصر و والیان امر خدایند در شب قدر آنچه نازل شود بر ایشان نازل گردد.
وَاَصحابُ الحَشرِ وَالنَشرِ، تَراجِمَهُ وَحیِهِ، وَوُلاهُ اَمرِهِ وَنَهیِهِ:
و آنهایند صاحبان حشر و نشر و مفسران وحی خدا و سرپرستان امر و نهی او.
اَللهُمَ فَصَلِ عَلی خاتِمِهم وَقآئِمِهِمُ، اَلمَستُورِ عَن عَوالِمِهِم، وَاَدرِک بِنا أَیامَهُ، وَظُهُورَهُ وَقِیامَهُ:
خدایا پس درود فرست بر خاتم ایشان و قائمشان که در پس پرده است از عوالم آن‌ها و ما را به روزگار او و زمان ظهور و قیامش برسان.
وَاجعَلنا مِن اَنصارِهِ، وَاقرِن ثارَنا بِثارِهِ، وَاکتُبنا فی اَعوانِهِ وَخُلَصآئِهِ:
و از جمله یارانش قرارمان ده و خونخواهی ما را به خونخواهی او مقرون گردان و نام ما را در زمره یاران و مخصوصانش ثبت فرما.
وَاَحیِنا فی دَولَتِهِ ناعِمینَ، وَبِصُحبَتِهِ غانِمینَ، وَبِحَقِهِ قآئِمینَ، وَمِنَ السُوءِ سالِمینَ، یا اَرحَمَ الراحِمینَ:
و ما را در دولتش شادکام و متنعم و به هم نشینیش بهره‌مند و به گرفتن حقش پا بر جا بدار و از بدی‌ها بر کنارمان کن‌ای مهربانترین مهربانان.
وَالحَمدُللهِ رَبِ العالَمینَ، وَصَلَی اللهُ عَلی سَیِدِنا مُحَمَد خاتَمِ النَبِیینَ وَالمُرسَلینَ، وَعَلی اَهلِ بَیتِهِ الصادِقینَ، وَعِترَتِهَ الناطِقینَ:
و ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است و درود‌های او بر آقای ما محمد خاتم پیمبران و مرسلین و بر خاندان راستگو و عترت حقگویش باد.
وَالعَن جَمیعَ الظالِمینَ، واحکُم بَینَنا وَبَینَهُم یا اَحکَمَ الحاکِمینَ:
و از رحمت خود دور ساز تمام ستمکاران را و میان ما و ایشان داوری کن‌ای محکمترین حکم کنندگان.
پنجم: «شیخ طوسی» از اسماعیل بن فضل هاشمی روایت کرده که گفت: حضرت صادق (ع) این دعا را به من تعلیم داد تا آن را در شب نیمه شعبان بخوانیم:
اَللهُمَ اَنتَ الحَیُ القَیُومُ، اَلعَلِیُ العَظیمُ، اَلخالِقُ الرازِقُ، اَلمُحیِی المُمیتُ:
خدایا تویی زنده پاینده والای بزرگ آفریننده و روزی دهنده زنده کننده و میراننده
اَلبَدیءُ البَدیعُ، لَکَ الجَلالُ وَلَکَ الفَضلُ، وَلَکَ الحَمدُ وَلَکَ المَنُ:
آغاز کننده و پدید آرنده، برای توست بزرگی و فضیلت و از آن توست ستایش و نعمت.
وَلَکَ الجُودُ وَلَکَ الکَرَمُ، وَلَکَ الاَمرُ وَلَکَ المَجدُ وَلَکَ الشُکرُ:
و از آن توست جود و بزرگواری و از توست فرمان و شوکت و خاص تو است سپاسگزاری.
وَحدَکَ لا شَریکَ لَکَ، یا واحِدُ یا اَحَدُ، یا صَمَدُ یا مَن لَم یَلِد وَلَم یُولَد، وَلَم یَکُن لَهُ کُفُواً اَحَد:
که یگانه‌ای و شریکی برایت نیست‌ای یگانه‌ای یکتا‌ای بی نیاز‌ای که فرزندی ندارد و فرزند کسی نباشد و نیست برایش همتایی هیچ کس.
صَلِ عَلی مُحَمَد وَآلِ مُحَمَد، وَاغفِر لی وَارحَمنی، وَاکفِنی ما اَهَمَنی:
درود فرست بر محمد و آل محمد و بیامرز مرا و به من رحم کن و کفایت کن از من آنچه فکر مرا به خود مشغول کرده.
وَاقضِ دَینی، وَوَسِع عَلَیَ فی رِزقی، فَاِنَکَ فی هذِهِ اللَیلَهِ کُلَ اَمر حَکیم تَفرُقُ:
و قرضم را ادا کن و در روزیم گشایش ده، زیرا که تو در این شب هر کار محکمی را از هم جدا کنی.
وَمَن تَشآءُ مِن خَلقِکَ تَرزُقُ، فَارزُقنی وَاَنتَ خَیرُ الرازِقینَ:
و هر یک از مخلوقات خود را بخواهی روزی دهی پس روزیم ده که تو بهترین روزی دهندگانی.
فَاِنَکَ قُلتَ وَاَنتَ خَیرُ القآئِلینَ الناطِقینَ: وَاسئَلُوا اللهَ مِن فَضلِهِ. فَمِن فَضلِکَ اَسئَلُ:.
زیرا تو خود گفتی و تو بهترین گویندگان و ناطقان هستی که فرمودی «از خدا بخواهید از فضل او» پس من از فضل تو می‌خواهم.
وَ اِیاکَ قَصَدتُ، وَابنَ نَبِیِکَ اعتَمَدتُ، وَلَکَ رَجَوتُ، فَارحَمنی یا اَرحَمَ الراحِمینَ؛ و تو را قصد کردم و به فرزند پیمبرت اعتماد کردم و از تو امیدوارم پس به من رحمت کن‌ای مهربانترین مهربانان.
ششم: این دعا را بخواند که حضرت رسول (ص) در این شب می‌خواندند:
اَللهُمَ اقسِم لَنا مِن خَشیَتِکَ ما یَحُولُ بَینَنا وَبَینَ مَعصِیَتِکَ:
خدایا بهره ما کن از ترس خود بدان اندازه که حائل شود میان ما و نافرمانیت.
وَمِن طاعَتِکَ ما تُبَلِغُنا بِهِ رِضوانَکَ، وَمِنَ الیَقینِ ما یَهُونُ عَلَینا بِهِ مُصیباتُ الدُنیا:
و از اطاعت خویش بدان مقدار که ما را به خشنودی و رضوان تو برساند و از یقین بدان حد که بوسیله آن ناگواری‌های دنیا بر ما آسان گردد.
اَللهُمَ اَمتِعنا بِاَسماعِنا وَاَبصارِنا وَقُوَتِنا ما اَحیَیتَنا، وَاجعَلهُ الوارِثَ مِنا:
خدایا ما را به گوش‌هایمان و دیده‌هامان و نیرویمان تا زنده‌ایم بهره‌مند ساز و آن را وارث ما گردان.
وَاجعَل ثارَنا عَلی مَن ظَلَمَنا، وَانصُرنا عَلی مَن عادانا، وَلا تَجعَل مُصیبَتَنا فی دینِنا:
و خون ما را به گردن کسی انداز که بر ما ستم کرده و یاری ده ما را بر کسی که با ما دشمنی کند و مصیبت ما را در دینمان قرار مده.
وَلا تَجعَلِ الدُنیا اَکبَرَ هَمِنا، وَلا مَبلَغَ عِلمِنا، وَلا تُسَلِط عَلَینا مَن لا یَرحَمُنا، بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الراحِمینَ:
و دنیا را بزرگترین اندوه ما قرار مده و نیز آخرین حد دانش ما قرارش مده و مسلط مکن بر ما کسی را که بر ما رحم نکند به رحمتت‌ای مهربانترین مهربانان.
هفتم: صلوات هر روز ماه شعبان (که در وقت ظهر خوانده می‌شود) را بخواند.
هشتم: دعای کمیل را که حضرت علی (ع) در این شب آن را به کمیل تعلیم داد، بخواند.
نهم: در این شب صد مرتبه بگوید: سبحان الله و صد مرتبه بگوید: الحمد لله و صد مرتبه بگوید: الله اکبر و صد مرتبه بگوید: لا الهَ الاَ اللهُ که طبق روایتی از امام باقر (ع) هرکس چنین کند، خداوند گناهان گذشته او را بیامرزد و حاجت‌های دنیوی و اخروی او را برآورده سازد.
دهم: مرحوم «شیخ طوسی» از «ابویحیی» روایتی را نقل می‌کند که می‌گوید: به مولایم امام صادق (ع) عرض کردم: بهترین دعا، در این شب کدام است؟ فرمود: وقتی که نماز عشا را بجا آوردی، دو رکعت نماز بگزار و در رکعت اول سوره «حمد» و سوره «قل یا ایها الکافرون» و در رکعت دوم، سوره «حمد» و سوره «توحید» را بخوان، پس از نماز، 33 مرتبه بگو: سبحان الله 33 مرتبه الحمد لله و 34 مرتبه الله اکبر. آنگاه بگو:
یا مَن اِلَیهِ مَلجَأُ العِبادِ فِی المُهِماتِ، وَاِلَیهِ یَفزَعُ الخَلقُ فیِ المُلِماتِ:ای که به سوی اوست پناه بندگان در کار‌های اندوه خیز و به سوی او پناه برند خلایق در پیش آمد‌های ناگوار
یا عالِمَ الجَهرِ وَالخَفِیاتِ، وَیا مَن لا تَخفی عَلَیهِ خَواطِرُ الاَوهامِ وَتَصَرُفُ الخَطَراتِ:ای دانای آشکار و نهان و‌ای که بر او پنهان نماند اندیشه‌هایی که در دل‌ها افتد و تصرف کردن آن خاطرات
یا رَبَ الخَلایِقِ وَالبَرِیاتِ، یا مَن بِیَدِهِ مَلَکُوتُ الاَرَضینَ وَالسَمواتِ:ای پروردگار خلایق و آفریدگان‌ای که ملکوت زمین‌ها و آسمان‌ها بدست اوست.
اَنتَ اللهُ لا اِلهَ اِلاَ اَنتَ، اَمُتُ اِلَیکَ بِلا اِلهَ اِلاَ اَنتَ:
تویی خدایی که معبودی جز تو نیست بسویت توسل جویم به کلمه «لا اله الا انت».
فَبِلا اِلهَ اِلاَ اَنتَ، اِجعَلنی فی هِذِهِ اللَیلَهِ مِمَن نَظَرتَ اِلَیهِ فَرَحِمتَهُ، وَسَمِعتَ دُعآئَهُ فَاَجَبتَهُ:
پس‌ای خدایی که معبودی جز تو نیست بگردان مرا در این شب از کسانی که بسویش نگریسته و مورد رحم خویش قرارش داده و دعایش شنیده و اجابت کرده.
وَعَلِمتَ استِقالَتَهُ فَاَقَلتَهُ، وَتَجاوَزتَ عَن سالِفِ خَطیئَتِهِ، وَعَظیمِ جَریرَتِهِ:
و پشیمانیش را دانسته پس او را پذیرفته‌ای و از خطا‌های گذشته‌اش و گناه بزرگش در گذشته‌ای.
فَقَدِ استَجَرتُ بِکَ مِن ذُنُوبی، وَلَجَاتُ اِلَیکَ فی سَترِ عُیُوبی:
پس من از گناهانم به تو پناهنده شده و به تو ملتجی گشته‌ام در این که عیوبم را بپوشانی.
اللهُمَ فَجُد عَلَیَ بِکَرَمِکَ وَفَضلِکَ، وَاحطُط خَطایایَ بِحِلمِکَ وَعَفوِکَ، وَتَغَمَدنی فی هذِهِ اللَیلَهِ بِسابِغِ کَرامَتِکَ:
خدایا پس جود کن بر من به کرم خود و فضلت و بریز خطا‌های مرا به بردباری و گذشت خویش و فراگیر مرا در این شب به فراوان کرمت.
وَاجعَلنی فی‌ها مِن اَولِیآئِکَ الَذینَ اجتَبَیتَهُم لِطاعَتِکَ، وَاختَرتَهُم لِعِبادَتِکَ، وَجَعَلتَهُم خالِصَتَکَ وَصَفوَتَکَ:
و بگردان مرا در این شب از آن دوستانت که آنان را برای طاعت خویش برگزیده و برای پرستشت انتخاب فرمودی و ایشان را جزء خاصان درگاه و برگزیدگانت قراردادی.
اَللهُمَ اجعَلنی مِمَن سَعَدَ جَدُهُ، وَتَوَفَرَ مِنَ الخَیراتِ حَظُهُ:
خدایا بدار مرا از آن کسانی که کوششش به جایی رسیده و از نیکی‌ها بهره فراوان نصیبش گشته.
وَ اجعَلنی مِمَن سَلِمَ فَنَعِمَ، وَفازَ فَغَنِمَ، وَاکفِنی شَرَ ما اَسلَفتُ:
و بگردانم از آنان که تندرست شده و متنعم و رستگار و بهره‌مند گشته و کفایت کن مرا از شر آنچه کرده‌ام.
وَاعصِمنی مِنَ الاِزدِیادِ فی مَعصِیَتکَ، وَحَبِب اِلَیَ طاعَتَکَ، وَما یُقَرِبُنی مِنکَ، وَیُزلِفُنی عِندَکَ:
و نگاهم دار از افزودن در نافرمانیت و دوست گردان نزد من فرمانبرداریت را و آنچه مرا به تو نزدیک و مقرب درگاهت گرداند.
سَیِدی اِلَیکَ یَلجَأُ الهارِبُ، وَمِنکَ یَلتَمِسُ الطالِبُ، وَعَلی کَرَمِکَ یُعَوِلُ المُستَقیلُ التائِبُ:
آقای من به سوی تو پناه آرد شخص گریز پای و از تو عاجزانه طلب کند جوینده و بر کرم تو تکیه کند شخص عذرخواه و توبه کننده.
اَدَبتَ عِبادَکَ بالتَکَرُمِ، وَاَنتَ اَکرَمُ الاَکرَمینَ، وَاَمَرتَ بِالعَفوِ عِبادَکَ، وَاَنتَ الغَفُورُ الرَحیمُ:
ادب کردی بندگانت را به کرم ورزی به آن‌ها و تو کریمترین کریمانی و تو خود به بندگانت دستور گذشت دادی و خود آمرزنده و مهربانی.
اَللهُمَ فَلا تَحرِمنی ما رَجَوتُ مِن کَرَمِکَ، وَلا تُؤیِسنی مِن سابِغِ نِعَمِکَ:
خدایا پس مرا از آنچه از کرمت امید دارم محرومم مکن و از نعمت‌های ریزانت مأیوسم مدار.
وَلا تُخَیِبنی مِن جَزیلِ قِسَمِکَ فی هذِهِ اللَیلَهِ لاَِهلِ طاعَتِکَ، وَاجعَلنی فی جُنَه مِن شِرارِ بَرِیَتِکَ:
و از بهره‌های فراوانت که در این شب برای فرمانبردارانت مقرر داشته‌ای بی بهره‌ام مساز و مرا در پناهگاه محکمی از آزار مخلوقات شرورت قرار ده.
رَبِ اِن لَم اَکُن مِن اَهلِ ذلِکَ، فَاَنتَ اَهلُ الکَرَمِ وَالعَفوِ وَالمَغفِرَهِ، وَجُد عَلَیَ بِما اَنتَ اَهلُهُ لا بِما اَستَحِقُهُ:
پروردگارا اگر من چنین شایستگی ندارم، ولی تو شایسته کرم و گذشت و آمرزشی و فرو ریز بر من بدانچه تو شایسته آنی نه بدانچه من سزاوار آنم.
فَقَد حَسُنَ ظَنی بِکَ، وَتَحَقَقَ رَجآئی لَکَ، وَعَلِقَت نَفسی بِکَرَمِکَ، فَاَنتَ اَرحَمُ الراحِمینَ، وَاَکرَمُ الاَکرَمینَ:.
زیرا براستی گمان من نیک است و امیدم درباره تو محکم شده و جانم به سر رشته کرم تو آویخته است پس تویی مهربانترین مهربانان و کریمترین کریمان.
اَللهُمَ وَاخصُصنی مِن کَرَمِکَ بِجَزیلِ قِسَمِکَ، وَاَعُوذُ بِعَفوِکَ مِن عُقُوبَتِکَ:
خدایا مرا مخصوص بدار از کرم خویش به بهره‌های فراوان و تقسیم‌های شایانت و از کیفر تو به عفوت پناه می‌برم.
وَاغفِر لِیَ الذَنبَ الَذی یَحبِسُ عَلَیَ الخُلُقَ، وَیُضَیِقُ عَلَیَ الرِزقَ:
و بیامرز برایم آن گناهی را که عادت بد (مانند دروغ) را بر من حبس کند و روزی را بر من تنگ سازد.
حَتی اَقُومَ بِصالِحِ رِضاکَ، وَاَنعَمَ بِجَزیلِ عَطآئِکَ، وَاَسعَدَ بِسابِغِ نَعمآئِکَ:
تا من به خشنودی شایسته تو اقدام کنم و به عطای فراوانت متنعم گردم و به نعمت‌های بسیارت خوشبخت شوم.
فَقَد لُذتُ بِحَرَمِکَ، وَتَعَرَضتُ لِکَرَمِکَ، وَاستَعَذتُ بِعَفوِکَ مِن عُقُوبَتِکَ، وَبِحِلمِکَ مِن غَضَبِکَ:.
زیرا من به آستان تو پناه آوردم و به کرم تو آویختم و به گذشت تو پناه جستم از ترس کیفرت و به بردباریت پناه جستم از خشمت.
فَجُد بِما سَئَلتُکَ، وَاَنِل مَا التَمَستُ مِنکَ، اَسئَلُکَ بِکَ لا بِشَیء هُوَ اَعظَمُ مِنکَ:
پس به من عطا کن آنچه را از تو خواستم و به من برسان آنچه را از تو خواهش کردم تو را به خودت سوگند دهم، چون چیزی از تو بزرگتر نیست.
سپس به سجده می‌روی و 20 مرتبه می‌گویی: یا رَبِ و هفت مرتبه یا اَللهُ و هفت مرتبه لا حَولَ وَلا قُوَهَ اِلاَ بِاللهِ و 10 مرتبه: ما شآءَ اللهُ و 10 مرتبه لا قُوهَ اِلاَ بِاللهِ. آنگاه صلوات می‌فرستی بر پیغمبر و آل او (علیهم السلام) و از خدا حاجت خود را می‌طلبی. به خدا سوگند! اگر کسی با انجام این عمل، از خدا حاجت بطلبد، هرچند بسیار فراوان باشد خداوند آن را به کرم و فضل گسترده‌اش برآورده می‌سازد.
یازدهم: «شیخ طوسی» و «سید بن طاووس»، فرموده‌اند، در این شب این دعا را بخواند.
اِلهی تَعَرَضَ لَکَ فی هذَا اللَیلِ المُتَعَرِضُونَ، وَقَصَدَکَ فیهَا القاصِدُونَ، وَاَمَلَ فَضلَکَ وَمَعرُوفَکَ الطالِبُونَ، وَلَکَ فی هذَا اللَیلِ نَفَحات وَجَوآئِزُ، وَعَطایا وَمَواهِبُ، تَمُنُ بِها عَلی مَن تَشآءُ مِن عِبادِکَ، وَتَمنَعُها مَن لَم تَسبِق لَهُ العِنایَهُ مِنکَ، وَها اَنَا ذا عُبَیدُکَ الفَقیرُ اِلَیکَ، اَلمُؤَمِلُ فَضلَکَ وَمَعرُوفَکَ، فَاِن کُنتَ یا مَولایَ تَفَضَلتَ فی هذِهِ اللَیلَهِ عَلی اَحَد مِن خَلقِکَ، وَعُدتَ عَلَیهِ بِعائِدَه مِن عَطفِکَ، فَصَلِ عَلی مُحَمَد وَآلِ مُحَمَد، اَلطَیِبینَ الطاهِرینَ، اَلخَیِرینَ الفاضِلینَ، وَجُد عَلَیَ بِطَولِکَ وَمَعرُوفِکَ یا رَبَ العالَمینَ، وَ صَلَی اللهُ عَلی مُحَمَد خاتَمِ النَبیینَ وَآلِهِ الطاهِرینَ، وَسَلَمَ تَسلیماً، اِنَ اللهَ حَمید مَجید، اَللهُمَ اِنی اَدعُوکَ کَما اَمَرتَ، فَاستَجِب لی کَما وَعَدتَ، اِنَکَ لا تُخلِفُ المیعادَ.
دوازدهم: بعد از هر دو رکعت از نماز شب و شفع و بعد از دعا‌های نماز وتر، دعا‌هایی را که مرحوم «شیخ طوسی» و «سید بن طاووس» نقل کرده‌اند را بخواند.
سجده‌ها و دعا‌هایی که از رسول خدا (ص) روایت شده است را بخواند. از جمله، در روایتی که «ابان بن تغلب» از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است، چنین آمده: شب نیمه شعبان داخل شد و آن شب رسول خدا (ص) نزد یکی از همسران خود بود؛ وقتی که شب به نیمه رسید آن حضرت از بستر برای عبادت برخاست؛ همسرش در پی آن حضرت روان شد، در حالی که خود را به چادرش پیچیده بود و در جستجوی آن حضرت بود؛; ناگاه رسول خدا (ص) را در سجده یافت، که مثل جامه‌ای به زمین چسبیده بود. به حضرت نزدیک شد، شنید که آن حضرت در سجده خود می‌گوید: سَجَدَ لَکَ سَوادی وَخَیالی، وَآمَنَ بِکَ فُؤادی، هذِهِ یَدایَ وَماجَنَیتُهُ عَلی نَفسی، یا عَظیمُ تُرجی لِکُلِ عَظیم، اِغفِر لِیَ العَظیمَ، فَاِنَهُ لایَغفِرُ الذَنبَ العَظیمَ اِلاَ الرَبُ العَظیمُ
آنگاه سر خود را بلند کرد و سپس به سجده رفت و عرض کرد:
اَعُوذُ بُنُورِ وَجهِکَ الَذی اَضائَت لَهُ السَمواتُ وَالاَرَضُونَ، وَانکَشَفَت لَهُ الظُلُماتُ، وَصَلَحَ عَلَیهِ اَمرُ الاَوَلینَ وَالاخِرینَ، مِن فُجأَهِ نَقِمَتِکَ، وَمِن تَحویلِ عافِیَتِکَ، وَمِن زَوالِ نِعمَتِکَ، اَللهُمَ ارزُقنی قَلباً تَقِیاً نَقِیاً، وَمِنَ الشِرکِ بَریئاً، لا کافِراً ولا شَقِیاً
آنگاه دو طرف روی خود را به خاک گذاشت و گفت:
عَفَرتُ وَجهی فِی التُرابِ، وَحُقَ لی اَن اَسجُدَ لَکَ.
مالیدم به خاک رویم را و بر من سزاست که برایت سجده کنم.
چهاردهم: نماز جناب جعفر طیار را بجا آورد.
پانزدهم: نماز‌های فراوانی برای شب نیمه شعبان وارد شده است که آن‌ها را بجا آورد از جمله گروهی از افراد مورد وثوق و اعتماد از امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) روایت کرده‌اند که فرمودند: وقتی که شب نیمه شعبان می‌شود، چهار رکعت نماز بجا آور (هر دو رکعت به یک سلام) و در هر رکعت، حمد یک مرتبه و قل هو الله احد را صد مرتبه بخوان و پس از پایان چهار رکعت بگو:
اَللهُمَ اِنی اِلَیکَ فَقیر، وَمِن عَذاِبکَ خائِف مُستَجیر، اَللهُمَ لا تُبَدِل اِسمی، وَلا تُغَیِر جِسمی، وَلاتَجهَد بَلائی، وَلاتُشمِت بی اَعدآئی، اَعُوذُ بِعَفوِکَ مِن عِقابِکَ، وَاَعُوذُ بِرَحمَتِکَ مِن عَذابِکَ، وَاَعُوذُ بِرِضاکَ مِن سَخَطِکَ، وَاَعُوذُبِکَ مِنکَ، جَلَ ثَنآؤُکَ، اَنتَ کَما اَثنَیتَ عَلی نَفسِکَ، وَفَوقَ ما یَقُولُ القآئِلُونَ.
روز نیمه شعبان
روز ولادت باسعادت امام دوازدهم حضرت مهدی، حجه بن الحسن صاحب الزمان (عج) است. بسیار شایسته است که شیعیان، در شب و روز نیمه شعبان، با تشکیل محافل و مجالس، و برپایی سخنرانی‌ها، درباره عظمت این روز و وجود مقدس امام زمان (ع) و شرایط انتظار آن حضرت، و دعا برای تعجیل در ظهورش و دفع شبهات دشمنان و ناآگاهان، آن را گرامی بدارند؛ ولی در همه این موارد از کار‌های نامناسب و خلاف شرع بپرهیزند و عبادت را با گناه آلوده نسازند.
از دست ندهید