این فناوری نظامی؛ خط آتش هوایی ایران در مقابل متجاوزان است + عکس

نیروهای پدافندی کشورمان نظیر نیروی پدافند هوایی ارتش، قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء و نیروی هوافضای سپاه به عنوان مدافعان آسمان ایران اسلامی همواره نقش فوق‌العاده‌ای در حفط امنیت هوایی دارند و به همین خاطر فرمانده معظم کل قوا پدافند هوایی را خط مقدم دفاع از کشور نامیدند.

اگر بخواهیم تاریخچه این نیرو را بررسی کنیم باید به دوران پیش از پیروزی انقلاب بازگردیم. آن زمان این نیرو نیز مانند سایر بخش‌های ارتش کشورمان وابسته به تجهیزات غربی و مستشاران خارجی بود.

با پیروزی انقلاب اسلامی و اعمال تحریم‌های ظالمانه آمریکا و متحدانش و همچنین آغاز جنگ تحمیلی، متخصصان جوان و بومی صنایع دفاعی کشورمان کار ساخت تجهیزات و تسلیحات دفاعی را شروع کردند. اما نقش قهرمانانی همچون سرلشکر شهید منصور ستاری که بعدها به فرماندهی نیروی هوایی ارتش رسید در این میان بسیار چشمگیرتر و پررنگ‌تر بود.

این سامانه در واقع نمونه مهندسی معکوس شده سامانه دفاع ضد هوایی اورلیکن ساخت سوئیس است. اکثر ویژگی های این سامانه با نمونه بومی مشترک بوده به غیر از اضافه شدن چند قابلیت ویژه و همچنین رفع نواقص موجود در سامانه اورلیکن.

برای انکه بدانیم پایه ساخت این سامانه ضد هوایی چه بوده است در ابتدا توپ ضد هوایی اورلیکن و کاربردهای آن را در اینجا توضیح می‌دهیم.

این سامانه ساخت کشور سوئیس و یکی از سامانه هایی است که با برد 6 هزار و 800 متر در رده سلاح های ضد هوایی کوتاه برد قرار می گیرد. گلوله‌های اورلیکن در هنگام شلیک تا ارتفاع 4 هزار متری پرتاب می شوند. فشنگ‌های این توپ ضد هوایی حدود 1600 گرم و گلوله‌های آن حدود 550 گرم وزن دارند و با سرعت قابل توجه 1175 متر بر ثانیه از زبانه لوله‌های 3/15 متری این توپ خارج می‌شوند. سرعتی که از اغلب توپ‌های ضدهوایی مشابه بالاتر است. نواخت تیر تئوریک این سیستم 50 گلوله در دقیقه است.

بنابراین می‌توان گفت توپ 35 میلی‌متری «اورلیکن» یک توپ دو لول با توان شلیک مهمات‌های 35 میلی‌متری با طول پوکه‌های 228 میلی‌متری است که هر کدام یک و نیم کیلوگرم وزن دارند. توپ به صورت خودکار مسلح می‌شود و هر لوله در سمت خود دارای یک خشاب 63 گلوله‌ای برای هر لوله است.

این توپ که می‌تواند با اهداف زمینی و هوایی درگیر شود، دارای توان پوشش منفی 5 درجه به طرف پایین و مثبت 92 درجه به طرف بالاست و با داشتن شش هزار و 700 کیلوگرم وزن، با سه نفر خدمه عملیاتی می‌شود.

این سامانه یک سیستم کششی است و برای جابجایی بر روی کامیون سوار می‌شود، اما مدل‌های خودکششی آن نیز در آلمان غربی با نام ژپارد با استفاده از شاسی تانک لئوپارد 1 و در ژاپن با نام «توپ ضدهوایی خودکششی تایپ 87» با شاسی تانک ژاپنی تایپ 74 ساخته شده‌اند.

شرکت بریتانیایی مارکونی هم یک مدل خودکششی از این سیستم را با رادارهای سری 400 مارکونی طراحی کرده که با نام «سامانه ضدهوایی مارکسمن» شناخته می‌شود و بر روی شاسی تانک‌های مختلف قابل نصب است. فنلاند و لهستان این مدل را خریداری کرده و بر روی تانک‌های تی -55 خود نصب کرده‌اند.

این سامانه ضد هوایی به کشورهای محتلفی همچون اتریش، چین، عربستان، کویت، بحرین، امارات، ایران، آرژانتین، نیجریه، مصر، برزیل، اکوادور، شیلی و برخی دیگر از کشورها فروخته شده است.

مسئولان کشورمان ایران نیز در دهه 50 شمسی و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی اقدام به خرید یکصد دستگاه از این نوع سامانه کردند. با آغاز جنگ تحمیلی و تهاجم رژیم بعثی به کشورمان این سامانه در حوزه دفاع هوایی در حفاظت از آسمان کشورمان نقش موثری داشت و به همین دلیل مسئولان دفاعی کشورمان پس از پایان دفاع مقدس مسغول نوسازی سیستم‌های قبلی و طراحی سیستم جدید کردند.

سامانه ساخته شده در کشورمان به نام «سماوات» معروف شد و تاکنون نیز در حوزه دفاع هوایی نزدیک از آن بهره برداری می شود. اما در نمونه ایرانی قابلیت دید در شب و رادارهای استفاده شده با Skyguard و Super Fledermaus FC نیز به آن افزوده شده که باعث قدرتمندتر شدن بیش از پیش این سامانه شده است.

2727