باباصفری: فوتبال تافته جدا بافته ورزش ایران است / فدراسیون هندبال باید مهربانانه‌تر رفتار کند
به گزارش خبرگزاری فارس، از نخستین لژیونرهای هندبال ایران در پست دروازه‌بانی محسن باباصفری بود، سنگربانی که کارش را در لیگ‌های اروپایی از تیم تاتابانیای مجارستانی آغاز کرد و خیلی زود توانست پله‌های ترقی را طی کرده و نامی در بین هندبالیست‌ها برای خود دست و پا کند. او مدتی را در لیگ ترکیه سپری کرد و به عضویت تیم‌های بشیکتاش و گزتپه درآمد.
درخشش او به قدری چشم‌گیر بود که سرمربی وقت گزتپه و تیم ملی ترکیه خواهان تغییر تابعیت وی شد، اما او قاطعانه پاسخ منفی داد تا همچنان با پیراهن تیم ملی کشورش به میدان برود. روند صعودی این گلر اصفهانی هندبال ایران ادامه پیدا کرد تا اینکه تصمیم گرفت به لیگ رومانی برود. باباصفری به عضویت تیم استوابخارست در آمد و همراه با این تیم به رقابت‌های کاپ اروپا رفت. زمانی که نام باباصفری بیشتر سر زبان‌ها افتاد که او در مسابقات کاپ اروپا حاضر نشد تیمش را در بازی مقابل نماینده رژیم صهیونیستی همراهی کند. وی محکم بر سر اعتقادات خود ماند و جریمه از سوی مدیران باشگاه را به جان خرید.
سنگربان هندبال ایران کارش را در لیگ رومانی با حضور در تیم پلی‌تکنیکا ادامه داد و سپس به شعرای رومانی رفت. وی برای فصل آینده هم با مسئولان تیم بوزائو به توافق رسیده است؛ به این ترتیب وی فصل 2020 در تیمی بازی خواهد کرد الله‌کرم استکی و شاهو نصرتی هم در آن حضور دارند. بعد از تعطیل شدن لیگ رومانی، باباصفری راهی ایران شد تا مدتی را استراحت کرده و در کنار خانواده‌اش باشد.
متن مصاحبه خبرگزاری فارس با محسن باباصفری، دروازه‌بان ملی‌پوش و لژیونر هندبال ایران را در ادامه می‌خوانید:
چه شد که محسن باباصفری به سراغ هندبال آمد؟
داستان این اتفاق شاید کمی خنده‌دار باشد، اما باید بگویم که بخاطر گرفتن لباس ورزشی به باشگاه سپاهان رفتم! یکی از اقوام ما در آن زمان عضو تیم جوانان سپاهان بود که یک روز من را با خود به این تیم برد و کم کم کارم در هندبال شروع شد. واقعیت این است که فکر نمی‌کردم بتوانم به این جایگاه برسم و درون دروازه تیم ملی قرار بگیرم. سال 82 با وجود سن کمی که داشتم به تیم ملی جوانان رسیدم. اتفاقات آن دوران خیلی جالب است؛ من پیش از این به اردوی تیم ملی دانش آموزی دعوت شدم، اما در آستانه اعزام پاسورتم گم شد و نتوانستم همراه تیم به مجارستان بروم. سال 84 شرایط برای حضورم در تیم نوجوانان فراهم شد و توانستم همراه با این تیم به رقابت‌هایی آسیایی بروم که در نهایت عنوان نایب قهرمانی را کسب کردیم. سال 87 هم برای نخستین بار به اردو تیم ملی بزرگسالان دعوت شدم.
از ابتدا به دروازه‌بانی علاقه داشتی؟
واقعیت این است که من از ابتدا دروازه‌بان نبودم. زمانی که در تیم نوجوانان سپاهان بودم برای یک مسابقه سنگربان اصلی ما مصدوم شد و دروازه‌بان دوم به دلیل حضور در امتحانات به مسابقه نرسید و کادر فنی از بین بازیکنان من را برای ایستادن درون دروازه انتخاب کرد. من آن زمان بازیکن کناری بودم و چیز زیادی از دروازه‌بانی نمی‌دانستم، اما خوشبختانه یا متاسفانه اکثر توپ‌ها به بدنم می‌خورد و دفع می‌شد. این اتفاق موجب شد تا نظر کادر فنی نسبت به من تغییر کند و کارم را در پست دروازه‌بانی ادامه دهم.
چگونه پله‌های ترقی را طی کرده و لژیونر شدی؟
درخشش من در رقابت‌های ملی و باشگاهی موجب شد تا مورد توجه تیم‌های خارجی قرار بگیرم. چند سال پیش باشگاه سپاهان از تیمداری در لیگ هندبال انصراف داد و دقیقا همان سال من با باشگاه ثامن‌الحجج قرارداد امضا کردم. صعود به جام‌جهانی همراه با تیم ملی موجب شد تا از خدمت مقدس سربازی معاف شوم و شرایط برای حضورم در لیگ‌های اروپایی فراهم شد. پیشنهادهایی که به دست رسید را بررسی کردم و در نهایت بهترین گزینه را از نظر خودم انتخاب کردم.
چه شد که بعد از حضور در مجارستان و ترکیه به لیگ رومانی رفتی؟
چند سالی هست که در لیگ رومانی حضور دارم. شاید خیلی از مردم عادی این موضوع را ندانند که سطح لیگ رومانی با لیگ کشورهای مطرح اروپا از جمله فرانسه، مجارستان، آلمان و فرانسه و... برابری می کند. مسئولان هندبال رومانی فضا را برای حضور بازیکنان خوب خارجی فراهم می‌کنند و اعتقاد دارند که این موضوع باعث پیشرفت هندبال در این کشور می‌شود. از طرفی آنها امکانات و شرایط بسیار خوبی هم دارند. شک ندارم با روندی که آنها در پیش گرفته‌اند در سال‌های نه چندان دور حرفهای زیادی برای گفتن خواهند داشت. من در روزهای ابتدایی شناخت چندانی از لیگ این کشور نداشتم، اما رفته‌رفته که تیم‌های حاضر در لیگ را بررسی کردم متوجه شدم که سطح آنها چقدر بالا است.
حضور چند بازیکن ایرانی دیگر از جمله سید علیرضا موسوی، الله‌کرم و سجاد استکی، سعید حیدری‌راد و شاهو نصرتی تاثیری روی عملکردت داشت؟
به هر حال اینکه چند بازیکن ملی‌پوش و دوستانم در یک لیگ خارجی حضور دارند کار کمی راحت‌تر می‌شود. چند سال پیش تیم‌های دیناموبخارست و استوابخارست به فینال رسیدند و جالب بود که دروازه‌بان هر دو تیم ایرانی بودند. این اتفاق برای هواداران و کارشناسان هندبال رومانی خیلی جالب بود. از آن زمان به بعد نگاه‌ها در رومانی به هندبال ایران تغییر کرد و همه جا از ستاره‌های ایرانی صحبت می‌شد. از اینکه شرایطی فراهم شد که بتوانیم نام ایران را در هندبال اروپا مطرح کنیم، خیلی خوشحالم. قطعا تمام بازیکنان ایرانی که در لیگ‌های مختلف اروپایی و آسیایی بازی می‌کنند مهمترین هدف‌شان برافراشته کردن پرچم مقدس کشورمان است که فکر می‌کنم تاکنون همگی در این مسیر موفق بوده‌اند.
برای فصل آینده هم در تیم بوزائو حضور خواهی داشت و با الله‌کرم استکی و شاهو نصرتی هم‌تیمی هستی؛ چرا این تیم را انتخاب کردی و از هم‌تیمی با دو بازیکن ایرانی چه حسی داری؟
سال گذشته شاهو نصرتی در این تیم حضور داشت، اما متاسفانه شرایطی پیش آمد که آنها نتوانستند نتایج بسیار خوبی بگیرند، به همین دلیل مسئولان این تیم برای فصل پیش‌رو به گونه‌ای برنامه‌ریزی کردند که بتوانند نتایج فصل قبل را جبران کنند. در همین راستا پیشنهادی به من و الله‌کرم استکی دادند. با بررسی جوانب مختلف از جمله موضوعات مالی، حضور بازیکنان ایرانی و... موجب شد تا پیشنهاد آنها را قبول کنم. از اینکه می‌توانم فصل آینده در کنار دوستانم و ستاره‌هایی همچون استکی و نصرتی بازی کنم حس خوبی دارم و انگیزه مضاعف گرفته‌ام. امیدوارم تمام حس‌هایی که دارم به واقعیت تبدیل شود و بتوانیم همراه با تیم جدیدمان نتایج درخشانی کسب کنیم.
اوضاع مالی در لیگ رومانی چگونه است؟
قراردادها در این کشور خوب و منطقی است؛ البته سال گذشته شیوع ویروس کرونا موجب شد تا بخشی از مبلغ قراردادها کسر شود، اما در مجموع اگر بخواهیم مقایسه کنیم باید بگویم که برای ورزشکاران حرفهای شرایط خوبی دارد. ضمن اینکه بندهایی برای هر پیروزی و شکست هم در قرارداد وجود دارد که جنبه تنبیهی و تشویقی دارد. موضوع اصلی که موجب شد رومانی را انتخاب کرده و به کارم در این کشور ادامه دهم بحث آرامش روحی‌ام است. این کشور مردم بسیار خوبی دارد و همیشه به ما احترام می‌گذارند. مردم به قدری به ما لطف دارند که گاهی تصورم می‌کنم در کشور خودم حضور دارم. خوشبختانه با وجود برخی سختی‌هایی که وجود دارد شرایط زندگی‌ام خوب است، چون باشگاه توجه خاصی به موضوعات اسکان، حمل و نقل و تغذیه ما دارد.
چه زمانی به رومانی بازمی‌گردی تا تمریناتت با تیم جدید را شروع کنی؟
خبرهای رسمی هنوز اعلام نشده است، اما شنیده‌ام که مسابقات از اواخر مرداد ماه آغاز می‌شود. واقعیت این است که این روزها همه چیز به کرونا بستگی دارد. مدیران باشگاه در صحبت‌های خود از آغاز تمرینات از اواسط تیر ماه می‌گفتند. در مجموع منتظر اعلام مدیران باشگاه هستم تا بتوانم به صورت دقیق برنامه‌ریزی کنم.
روزهای قرنطینه را در رومانی چگونه گذراندی؟
کرونا ویروس وحشتناکی است. شیوع این ویروس موجب شد تا تمام فعالیت‌های مردم در سراسر جهان با مشکل روبرو شود. من در رومانی روزهای سختی را گذراندم، چون حدود 2 ماه همه جا تعطیل بود و مردم هم از خانه‌ها بیرون نمی‌آمدند. تنها کاری که توانستم بکنم این بود که قبل از تعطیلی فرودگاه خودم را به بخارست برسانم در کنار یکی از دوستانم باشم. در این مدت هم فقط در خانه بودیم و روزی 2 ساعت تمرین می‌کردیم. بعد از آن رفته‌رفته محدودیت‌ها کمتر شد و توانستیم از خانه خارج شویم. در این مدت خیلی نگران حال خانواده بودم و دلم برایشان تنگ شده بود. خوشبختانه پروازها به روال عادی بازگشت و توانستم خودم را به ایران برسانم و از احوال خانواده‌ام با خبر شوم. متاسفانه این ویروس نه تنها هنوز از بین نرفته بلکه گفته می‌شود جهش پیدا کرده و خطرناک‌تر هم شده است. امیدوارم روزی دوباره همه چیز به روال عادی بازگردد و بتوانیم همچون گذشته زندگی کنیم. در حال حاضر قدر بسیار از نعمت‌هایی که داشتیم و توجهی به آنها نمی‌کردیم را بیشتر می‌دانیم.
از وقتی که لژیونر شدی، لیگ ایران را هم پیگیری می‌کنی؟
بله؛ به هر حال من هندبالیست هستم و دوستان زیادی در این رشته دارم. برای اینکه در جریان اتفاقات باشم اخبار لیگ ایران را هم دنبال می‌کنم. متاسفانه تا سال گذشته شرایط خوبی در تیم‌های باشگاهی ایران حاکم نبود. مشکل اصلی بحث مالی است و خیلی از تیم‌ها در موضوع پرداخت‌ها با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند. رقم قراردادها تا سال گذشته پایین بود و فقط دعا می‌کنم معجزه‌ای رخ دهد و شرایط هندبالیست‌ها از نظر مالی بهتر شود.
از شیوه‌نامه جدیدی که فدراسیون هندبال برای ملی‌پوشان و لژیونرها تدوین کرده، خبر داری؟
بله؛ در جریان آن هستم. در واقع با وجود اینکه این شیوه‌نامه تدوین شده، اما برای ما اتفاقی رخ نمی‌دهد، چون ما خارج از کشور در حال بازی هستیم، اما می‌دانم بازیکنانی در ایران داریم که مورد توجه تیم‌های خارجی قرار گرفته‌اند و به دلیل مقرراتی که فدراسیون گذاشته نتوانستند لژیونر شوند. نمی‌دانم سود و ضرر این شیوه‌نامه برای کسیت اما باید تمام جنبه‌ها را در نظر گرفت. مسئولان فدراسیون برخی از لیگ‌ها را انتخاب کرده‌اند که بازیکنان می‌توانند در آنها حضور داشته باشند. در حدود 6-7 سالی که من خارج از ایران بازی می‌کنم، هیچ جای دنیا چنین قانونی ندیده‌ام. ایجنت‌هایی که با من در تماس هستند از این قوانین متعجب شده‌اند.
نظرت درمورد مبلغ قرارداد بازیکنان در لیگ ایران چیست؟
متاسفانه قراردادها از وضعیت خوبی برخوردار نیست، اما شنیده‌ام امسال چند تیم آمده‌اند که قراردادها را بالاتر برده‌اند. با توجه به نرخ ارز فکر می‌کنم اگر بازیکنان با مبلغ خیلی کم هم به اروپا بروند از نظر مالی سود می‌کنند. پس بهتر است که باشگاه‌های داخلی سقف قراردادها را بالا ببرند. سطح توقع از فدراسیون بالاتر است. می‌دانم که مسئولان تلاش می‌کنند تا اوضاع بهتر شود، اما باید به فکر بازیکنان و زندگی آنها هم بود. فدراسیون باید مهربانانه‌تر نسبت به قرارداد برخی از بازیکنان نگاه کند، چون شنیده‌ام چند بازیکن آینده‌دار از تیم‌های اروپایی پیشنهاد داشتند و به دلیل تدوین شیوه‌نامه جدید، نتوانستند با تیم‌های خارجی به توافق برسند. از طرفی هم فدراسیون خواسته‌هایی دارد که شرایط آنها را هم باید درک کرد.
خواسته‌های فدراسیون چیست؟
اینکه لژیونرها فقط در اردوهای آخر می‌توانند به جمع ملی‌پوشان اضافه شوند یکی از دغدغه‌های مسئولان فدراسیون است، اما همه باید بدانند که مقصر این اتفاق بازیکنان نیست، بلکه برنامه‌ریزی‌هایی است که فدراسیون آسیا و اروپا انجام می‌دهند. متاسفانه زمان‌بندی مسابقات آسیایی با لیگ‌های اروپایی تداخل دارد و برخی از مسابقات آسیایی هم اصلا در تقویم فدراسیون جهانی نیست و این موضوعات کار را برای بازیکنان سخت می‌کند. من 2 سال همراه با تیم ملی در مسابقات آسیایی حاضر شدم و تنها دلیلش هم لطف مسئولان باشگاهی‌ام بود وگرنه نمی‌توانستم در کنار تیم ملی کشورم باشم. بهتر است که فدراسیون ایران و بازیکنان تعامل خوبی با هم داشته باشند تا هیچکدام ضرر نکنند. باید این موضوع را مدنظر داشت که وقتی بازیکنی پیشرفت کند می‌تواند به تیم ملی هم کمک کند.
همیشه گفته می‌شود هندبال رشته‌ای مظلوم در ایران است؛ آیا شرایط نسبت به قبل تغییری کرده یا خیر؟
فکر می‌کنم هنوز هم نگاه‌ها به هندبال تغییر نکرده است. هندبال سال‌ها مظلوم بود و همچنان هم همان شرایط را دارد. یکی از دلایل اصلی آن هم کم توجهی مسئولان و رسانه‌ها است. می‌دانم که رشته‌های دیگری هم در ایران هستند که شاید خیلی‌ها نام آنها را هم نشنیده باشند، اما در مقایسه با فوتبال، بسکتبال و والیبال، ما واقعا مظلوم هستیم. عدم استقبال اسپانسرها و عدم ثبات مدیریت در فدراسیون موجب شد تا پتانسیل‌های موجود به خوبی کنترل نشود. هندبال از معدود رشته‌هایی است که بیش از انگشتان دو دست لژیونر دارد، اما همچنان زیر سایه والیبال و بسکتبال قرار دارد. در مورد فوتبال که تافته‌ای جدا بافته در ورزش ایران است، حرفی نمی‌زنم.
واقعا اعتقاد داری که فوتبال تافته جدا بافته ورزش ایران است؟
به هر حال فکر می‌کنم این شرایط در تمام دنیا وجود داشته باشد؛ البته در کشوری مثل رومانی هندبال طرفداران زیادی دارد که شاید تعداد آنها با هواداران فوتبال برابری کند. در ایران نگاه به فوتبال کاملا متفاوت است و اتفاقات عجیبی در آن رخ می‌دهد. از پول‌هایی که کی‌روش و ویلموتس گرفته تا حواشی سرخابی‌ها همگی مسائلی است که همه خیلی ساده از کنار آن می‌گذرند. شاید این جمله تکراری باشد، اما اگر نصف پول فوتبال را به هندبال بدهند می‌توانیم در رقابت‌های جهانی و المپیک حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشیم.
انتهای پیام /
محسن باباصفری دروازه‌بان تیم ملی هندبال لژیونر فدراسیون هندبال
