به جای ورزشگاه 120 هزار نفری در شهر آفتاب / خرداد سه کینگدام آره‌نا در قلب تهران داشته باشید
کوچک، زیبا و خیره‌کننده؛ واژه‌هایی برای توصیف استادیوم تازه تاسیس عربستان.
به گزارش "ورزش سه"، امیر قلعه‌نویی را حسابی تحویل گرفتند. از جلوی در ورودی کینگدام اره‌نا، یک اسکواد قوی هیکل با دشداشه سرمه‌ای، سرمربی تیم ملی ایران و مدیرعامل باشگاه سپاهان را به سمت مبل‌هایی که در جایگاه وی ای پی چیده شده بود، هدایت کرد تا لحظاتی بعد یک پیشخدمت با قهوه عربی، خود را به این گوشه سالن برساند.
ورود ما به این استادیوم درخشان، پس از یکی دو ساعت گیر کردن در روز شلوغ ریاض و تماشای جشن یوم البدایه، به خیره ماندن به ارتفاع سقف، نورپردازی، چیدمان فوق‌العاده و عبور و مرور نیروی انسانی مفصلی بود که برای دیدار سپاهان و الهلال در نظر گرفته شده بود.
با ترک سالن، باید مسافتی را تا جایگاه خبرنگاران طی می‌کردیم. در این مسیر هر گیت ورودی توسط یک هوادار الهلال کنترل می‌شد تا خریداران بلیت سر جای خود مستقر بشوند. رفتار افرادی که ورزشگاه را کنترل می‌کردند، کاملا دوستانه و مسئولانه بود و ما برای رسیدن به جایگاه خبرنگاران با طی کردن چند طبقه از روی پله‌های بلند فلزی به جایی رسیدیم که بازی را از زاویه نسبتا خوب در نظر داشته باشیم. اگرچه با افتتاح سریع و سه ماهه این ورزشگاه بزرگ، هنوز جایگاه خبرنگاران به صورت رسمی افتتاح نشده و بنابراین ما بدون امکانات خاص (سیم برق، محل نصب کابل و...) مقابل میزهای ساده کوچکی نشستیم و به همراه خبرنگاران عربستانی بازی را دیدیم.
جایگاه روبروی خبرنگاران، به دو قسمت تقسیم شده بود. اتاقک‌های مجهز وی ای پی و یک سکوی هواداری که قاعدتا برای طرفداران ثروتمندتر در نظر گرفته شده بود. زیر جایگاه خبرنگاران هم بخش دیگری از هواداران الهلال کنار هم نشسته بودند، در حالی که با شروع بازی همگی پرچم سفید و ابی را در دست گرفته و با همراهی فوق‌العاده جو عجیبی را در ورزشگاه ایجاد می‌کردند. آنها هواداران تربیت‌شده، کاملا هماهنگ و متحد بودند و اگرچه تیمشان مقابل سپاهان بیست و چهارمین برد متوالی را آورد اما اگر نتیجه بازی با شکست هم تمام می‌شد، در ماموریت آنها خللی وارد نمیشد. آنها تنها برلب همراهی تیم به استادیوم آمده بودند.
ورزشگاه کینگدام اره نا، یک اثر هنری و یک شاهکار استادیوم‌سازی است که شرکت‌های مختلفی از سراسر جهان در اجرای آن مشارکت داشتند. از خود عربستانی‌ها و پیمانکاران بزرگشان گرفته تا شرکت‌های امریکایی، سوئدی و.... در حالی که تنها نقشه ضعف ورزشگاه چمن آن است که به دلیل سرپوشیده بودن استادیوم، نور کافی به آن نمی‌رسد. با این حال از تدارکات بلافاصله مسابقه بعد از پایان مسابقه مشخص بود که این مسئله هم مشکل خاصی در آینده ایجاد نخواهد کرد.
این یک تجربه جدید برای تماشای فوتبال بود. استادیومی که به گوشه گوشه‌اش مسلط بودی و اگر صحنه‌ای را از دست می‌دادی، میتوانستی از مانیتورهای غول اسا که روبروی چشمت وجود داشت، موقعیت را دنبال کنی. محل اصلی جلوس هواداران در پشت دو دروازه و در جایگاه‌های شیب داری بود که احتمالا در هر سمت نزدیک 10 هزار نفر را ذر خود جای می‌داد. یک سمت اولتراها و هواداران دو آتشه با نظم خاص مه با یک طبال رهبری می‌شدند و یک سمت دیگر هوادارانی که مثل گروه کر نوازندگان اصلی را همراهی می‌کردند.
داخل زمین یک تیم چند ملیتی و پرستاره با یک سرمربی مشهور مقابل یک تیم ابرو مند ایرانی که مدیر باشگاه الهلال از امکانات، پذیرایی و مدیریتش به صورت خاص تشکر کرد. درست در لحظه‌ای که ورزشگاه خالی شده بود و آنها میخواستند از نیکفر و قلعه‌نویی به صورت خاص تمجید کنند.
نکته عجیب در مورد افتتاح ورزشگاه کینگدام اره نا، زمان اجرای کامل این پروژه منحصربفرد است. عربستانی‌ها تنها سه ماه برای افتتاح این ورزشگاه وقت گذاشتند. یعنی فرض کنید اگر امروز در ایران تصمیم بگیرید ورزشگاهی بسازید، نهایتا این ورزشگاه تا خرداد آماده بهره برداری باشد. چیزی که در خواب و خیال ما نمی‌گنجد.
جالب اینکه این ورزشگاه در دوره‌ای افتتاح شده گه وزارت ورزش ایران با دستور رییس جمهوری به سرافت ساخت یک ورزشگاخ جدید و بزرگ افتاده است. یک استادیوم 120 هزار نفری که تعداد صندلی‌هایش با انتقاد جدی مواجه شده. چرا که در جهان جدید دیگر کسی ورزشگاه‌های عظیم نمی‌سازد.
دیروز در کینگدام اره نا این را تجربه کردید که 28 هزار نفر برای ایجاد یک جو جهنمی کافی است. طنین صدا در این استادیوم طوری بود که بیش از هر استادیوم غول اسای دیگری در سراسر جهان، سروصدا ایجاد کنید. ضمن اینکه نور کافی و گرافیک کلی استادیوم نیز فرصتی را برای پوشش دهندگان تلویزیونی ایجاد می‌کرد که تصاویری به مراتب بهتر و خیره کننده تر روی آنتن بفرستد. برای اغلب خبرنگاران ایرانی و بازیکنان سپاهان، تجربه تماشا و بازی در این استادیوم منحصر بفرد و استثنایی بود. استادیومی که سه سال در اختیار الهلال قرار گرفته تا بازیهای خانگی را در آن انجام بدهد و آنها کاملا خشنود و راضی، در حال لذت بردن از این فضای مستطیلی شکل هستند که انگار توسط میکل انژ طراحی شده.
تعریف بیشتر از کینگدام اره نا، اطاله کلام و اضافه گویی است. اما بیایید دوباره این فکر عجیب را در ذهنمان مرور کنیم: فکر کنید امروز برای تاسیس استادیومی جدید تصمیم بگیریم و سه ماه بعد این ورزشگاه اماده بهره برداری باشد!
اندازه سازه کینگدام اره نا و نحوه اجرا و مهندسی این پروژه می‌تواند فصل جدیدی در ساخت ورزشگاه در سراسر جهان باشد. همین امروز این استادیوم قابلیت این را دارد که در محیطهای بزرگی مثل ورزشگاه ارادی، تختی، شیرودی و... به صورت کامل اجرا شود و جلوه تازه به شهر تهران ببخشد. اگر از منوچهر نیکفر مدیرعامل سپاهان هم سوال کنید حتما به شما خواهد گفت که به جای نقش جهان 75 هزار نفری، چه خوب بود که سپاهان هم یک استادیوم کوچک، جمع و جور و سرشار از نور و لبریز از شوق و سروصدا داشت. ورزشگاهی با هزینه کمتر برای نگهداری و زیبایی خاصی که بشود به ان افتخار کرد.
اگر مهندس و اهل محاسبه و حساب و کتاب باشید، قطعا راه حل چیزی به جز این نیست.
پژمان راهبر - ریاض
