بی‌عدالتی در مدارس با همین نگاه نارسا شدت گرفت
وزیر آموزش و پرورش در دولت سابق با ادعای اینکه باید مشارکت مردم در توسعه مدارس جدی گرفته شود، از پولی کردن مدارس دفاع کرد.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه سازندگی وابسته به حزب اشرافی کارگزاران، از دیدار اعضای سازمان جوانان این حزب با علی‌اصغر فانی خبر داده و تیتر زد:«هر روز 1000 میلیارد تومان، هزینه روزانه آموزش و پرورش».
نگاه هزینه‌محور به آموزش و پرورش همان نگاه معیوبی بود که این وزارت را به سمت دوقطبی‌سازی و ناعادلانه و تبعیض‌آلود کردن مدارس پیش برد و در کنار جلب رضایت اقلیت کوچکی از دانش‌آموزان و اولیای آن، به احساس تبعیض و نارضایتی در میان اکثریت مردم دامن زد.
با این حال علی‌اصغر فانی بدون اشاره به عواقب این نگاه یکسویه گفته است: در حال حاضر بیش از 13 میلیون دانش‌آموز در مدارس دولتی و یک میلیون و 700 هزار دانش‌آموز در مدارس غیردولتی تحصیل می‌کنند. همچنین امسال بودجه وزارت آموزش و پرورش 207 هزار میلیارد تومان است. اگر این عدد را بر تعداد دانش‌آموزان مدارس دولتی تقسیم کنیم رقمی حدود 15 میلیون تومان به دست می‌آید یعنی آموزش و پرورش بابت هر دانش‌آموز در یک سال تحصیلی 15 میلیون تومان هزینه می‌کند.
می‌توان این‌گونه گفت که هزینه هر روز آموزش و پرورش هزار میلیارد تومان است. وی گفت: اگر تعداد دانش‌آموزان مدارس غیردولتی را در 15 میلیون تومان هزینه سالانه ضرب کنیم عدد 25 هزار میلیارد تومان به دست می‌آید. یعنی به بودجه 207 هزار میلیارد تومانی باید 25 هزار میلیارد تومان اضافه کرد. البته باید توجه داشت که در مدارس غیردولتی بیشترین هزینه صرف اجاره‌بهای ساختمان مدرسه می‌شود که این میزان چیزی حدود 35 تا 40 درصد است. یعنی آموزش و پرورش برای هر دانش‌آموز سالانه بیش از 20 میلیون تومان هزینه می‌کند و عدد به دست آمده برای مدرسه غیردولتی چیزی حدود 34 هزار میلیارد تومان می‌شود. بنده در زمان وزارتم 31 هزار میلیارد تومانی داشتم اما اکنون بیش از 34 هزار میلیارد تومان نقش مدارس غیردولتی در کاهش بودجه وزارت آموزش و پرورش است.
وی می‌افزاید: من در ابتدای انقلاب از مخالفان مدارس غیردولتی بودم. در آن زمان راستی‌ها موافق تشکیل مدارس غیردولتی بودند و چپی‌ها مخالف اما امروز جای این دو عوض شده یعنی اصولگرایان مخالف توسعه مدارس غیرانتفاعی هستند و اصلاح‌طلبان موافق. چون ما با تجربه‌ای که در این 40 سال کسب کردیم به این نتیجه رسیدیم که باید توسعه مشارکت مردم در اداره مدارس جدی‌تر گرفته شود.
یادآور می‌شود رهبر انقلاب به تازگی در دیدار معلمان، نگاه مزاحم و هزینه‌زا به آموزش و پرورش و ترویج بی‌عدالتی در میان مدارس را مورد نکوهش قرار دادند و فرمودند:«آموزش و پرورش در مدیریت اداره کشور چه جایگاهی دارد؟ این را باید اول به بعضی بفهمانیم. به نظر بنده، بعضی هنوز قادر نیستند نقش آموزش‌وپرورش را در پیشرفت همه‌جانبه کشور درک کنند. یک خطای راهبردی در بین برخی از مسئولین در گذشته وجود داشته که خسارت‌هایی هم وارد آورده، و آن کوچک‌انگاریِ این دستگاه حیاتی است... بعضی آن را به صورت یک مزاحم و به صورت یک مجموعه مصرفی نگاه کردند. اینها را که من عرض می‌کنم، چون حرف‌هایی را از خود افراد شنیده‌ام؛ به بنده می‌گفتند که مثلاً فرض کنید فلان قدر از بودجه کشور صرف آموزش‌وپرورش می‌شود. دنباله‌اش چیست؟ دنباله‌اش برون‌سپاری است... یعنی به چشم یک مزاحم به آموزش‌وپرورش نگاه می‌کردند... این فکر در گذشته در بعضی از مسئولین کشور وجود داشته که ما بیاییم آموزش و پرورش را از دولت جدا کنیم، بدهیم دست بخش‌های خصوصی و این خرج سنگین و این بودجه سنگین را از دوش آموزش و پرورش برداریم! دستشان درد نکند؛ برای نابود کردن کشور، این فکر خوبی است. شأن تعلیم و تربیت، شأن دولتی است؛ هیچ نظامی نمی تواند این شأن را از خودش دور کند، از نظام قابل تفکیک نیست. تربیت و تعلیم کشور به عهده نظام حاکم بر این کشور است، در همه دنیا [هم] همین‌جور است. یک مواردی یک استثناهایی دارد، مثل همین مدارسِ به‌اصطلاح «غیر انتفاعی» که حالا در کشور وجود دارد؛ اینها موارد استثنائی است.
... تقویت مدارس دولتی مهم است. نباید در کشور جوری باشد که وقتی گفته می‌شود «مدرسه دولتی»، اولین چیزی که در مقابل انسان نقش می‌بندد ضعف مدرسه باشد؛ این نباید باشد. معلمینِ خوب، مربیانِ خوب، مربیانِ تربیتیِ خوب، معلمینِ متعهد، فضاهای آموزشی قابل قبول، در مدارس دولتی باید وجود داشته باشد. وقتی ما به مدرسه دولتی کم‌اعتنایی بکنیم، معنایش این است که اگر کسی بنیه مالی‌اش آن‌قدر نبود که بتواند در آن مدرسه‌ای که شهریه می‌گیرد ثبت‌نام بکند، ناچار است که تن به ضعف بدهد؛ معنایش این است که کسی که بنیه مالی ندارد، بنیه علمی هم نداشته باشد. این بی‌عدالتیِ محض است؛ این بی‌عدالتی به هیچ وجه قابل قبول نیست... مسئله دوم مدارس غیر دولتی است. البته بعضی از مدارس غیر دولتی انصافاً ابتکارات جالبی دارند، کارهای بسیار خوبی انجام می‌دهند؛ باید از آن ابتکارات استفاده کرد، لکن به مجموعه مدارس غیر دولتی هم باید نظارت داشت. آموزش وپرورش خودش را فارغ نداند از نظارت بر این مدارس».