تله‌گذاری افراطیون غربگرا برای علی لاریجانی؟!
واکنش علی لاریجانی به گمانه‌زنی انتخاباتی خبرگزاری تسنیم، با استقبال افراطیون مدعی اصلاحات مواجه شد.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: دفتر رئیس سابق مجلس، در واکنش به خبر خبرگزاری تسنیم، آغاز فعالیت انتخاباتی وی برای مجلس دوازدهم را تکذیب کرد.
در متن منتشره از سوی دفتر لاریجانی آمده بود: «رفع نگرانی از جریان خالص‌سازی؛ خبری درباره انتخابات مجلس وجود ندارد!
خبر اختصاصی خبرگزاری تسنیم درباره ارائه لیست در انتخابات، مصداق گزاره خسن و خسین هر سه خواهران مغاویه هستند، می‌باشد. نه بحثی درباره حرکت انتخاباتی در میان است و نه ارائه لیست سراسری و نه رایزنی با دیگران صورت پذیرفته، لذا بدین‌وسیله از جریان خالص‌سازی رفع نگرانی می‌شود و بعید است به این روش‌های برادران بتوان رقابت تصنعی ایجاد کرد. ملک را چاره‌ای دیگر نیاز است.»
این واکنش که با سربرگ «مشاور مقام معظم رهبری»، منتشر شد، بلافاصله مورد استقبال محافل تندروی مدعی اصلاحات و اعتدال قرار گرفت. البته برخی محافل رسانه‌ای دیگر، یادآور شدند که آقای لاریجانی چند روز قبل از ثبت‌نام در انتخابات 1400 نیز بر نامزد نشدن تاکید داشت اما به فاصله چند روز، نام‌نویسی کرد. البته انتظار طبیعی هم از امثال آقای لاریجانی، رویکرد مثبت و ایجابی به انتخابات، به‌جای رفتار هیجانی و برخاسته از دلخوری است. خبر تسنیم به استقبال از فعالیت انتخاباتی لاریجانی بوده و نه نفی و نهی آن، که بشود عنوان حذف و خالص‌سازی بر آن گذاشت.
در این میان محافل اصلاح‌طلب از واکنش لاریجانی استقبال کردند. از جمله روزنامه حزبی کارگزاران (سازندگی) که نوشت: «لاریجانی جبهه اصولگرایان را به‌هم ریخت. او در میان اصلاح‌طلبان هم طرفدارانی دارد و البته مقبولیت خود را در اردوگاه اصولگرایی حفظ کرده است... مسئله دیگر اینکه می‌داند فضای سیاسی کنونی فضایی نیست که با بازگشت به آن بتوان تغییر جدی در ساختار موجود به وجود آورد. به گفته عباس عبدی آرزوی خالص‌سازی نواصولگرایان به پاشنه آشیل آنها تبدیل شده و توضیح لاریجانی نشان می‌دهد عبور از مشارکت انتخاباتی خیلی فراتر از تصور نواصولگرایان است».
در همین حال، روزنامه هم‌میهن وابسته به کرباسچی (دبیرکل سابق حزب کارگزاران) هم تیتر یک خود را به واکنش لاریجانی و عنوان «علیه خالص‌سازی» اختصاص داد و نوشت: «فضاسازی‌های انتخاباتی شروع شده و در این میان تخریب‌ها هم آرام‌آرام در این فضا خودنمایی می‌کند. کارشناسان معتقدند که گزارش خبرگزاری تسنیم در راستای همین فضاسازی‌های قبل از انتخابات است. بیراه نیست اگر بگوییم موضع‌گیری لاریجانی، صحه‌ای است بر گفته کارشناسان مبنی بر اینکه جریانات خاص از قهر با صندوق رای استقبال کرده و خرسندند».
این روزنامه همچنین در سرمقاله خود با عنوان لاریجانی جدید نوشت: «نویسنده متن تکذیبیه، یک «علی لاریجانی جدید» است؛ علی لاریجانی‌ای که فرسنگ‌ها با گذشته خود فاصله دارد و حالا می‌خواهد موقعیت جدید خود را در صحنه سیاست بنماید. چه موافق، چه مخالف و چه منتقد، پیام کلیدی متن او را دریافت کنند؛ که با یک لاریجانی جدید روبه‌رو هستند. لاریجانی اول، ستاد ضداصلاحات بود. او که امروز بر «جریان خالص‌سازی» می‌تازد و به آنان کنایه می‌زند؛ بیست سال قبل، یکی از چهره‌های محوری و موثر همین جریان بود... لاریجانی هم در مقام رئیس سازمان صداوسیما در جایگاه یکی از موثرترین چهره‌های مخالف جریان اصلاحات قرار می‌گرفت. پخش برنامه «چراغ» در اوج ایام قتل‌های زنجیره‌ای، گزارش جنجالی «کنفرانس برلین»، برنامه طنز مهران مدیری در مقطع تحصن مجلس ششم، میزگردهای متعدد علیه لوایح دوگانه خاتمی و ده‌ها گزارش منفی و انتقادی درباره دولت و مجلس اصلاحات که معمولا در آن نظرات وزرا و نمایندگان جایی نداشت؛ فقط بخشی از مواجهه صداوسیما با اصلاح‌طلبان در دوران «سیمای لاریجانی» بود که با حضور عزت‌الله ضرغامی هم ادامه یافت».
روزنامه کرباسچی می‌افزاید: «لاریجانی دوم، متحد میانه‌روهاست. اگر انتخابات دوم خرداد 1376 و پیروزی سیدمحمد خاتمی باعث شد تا بسیاری از نیروهای شاخص و باسابقه جناح راست تحت‌تاثیر فضای دوقطبی قرار گیرند و با راست رادیکال در یک جبهه قرار گیرند؛ انتخابات سوم تیر 1384 و روی کار آمدن احمدی‌نژاد تاثیری معکوس بر این نیروها داشت... در چنین بستر و آرایشی، علی لاریجانی هم به تدریج موقعیت جدید سیاسی خود را می‌یافت و از چهره‌ای که لیدر ستاد ضداصلاحات تلقی می‌شد، به چهره‌ای قابل گفت‌وگو و تعامل‌گر درون ساختار سیاسی برای اصلاح‌طلبان تبدیل می‌شد. همراهی و همسویی غیررسمی لاریجانی و همراهان او با میانه‌روها و تا حدی اصلاح‌طلبان، با پیروزی حسن روحانی، ابعادی گسترده‌تر یافت. در فضایی که مذاکرات هسته‌ای و دستیابی به برجام، کل مناسبات جامعه ایران را در نیمه اول دهه90 متأثر ساخته بود؛ لاریجانی هم جایگاه تعریف‌شده‌تری یافت. او متحد و حامی اصلی حسن روحانی و محمدجواد ظریف در مجالس نهم و دهم محسوب می‌شد...
ردصلاحیت علی لاریجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم، سطل آب یخی بود که بر سر او و محافظه‌کاران ریخت. سخن گفتن امروز لاریجانی از «خالص‌سازی»، پژواک همان رخداد دو سال قبل است. آن زخم هنوز تازه است و طعم تلخ حذف شدن، زیر زبان. انتخابات 1400 برای او، قطره آخر آبی بود که پارچ طاقت‌اش را لبریز می‌کرد. اما این لاریجانی جدید تا شامگاه 19 اردیبهشت‌ماه هنوز به شکل رسمی از خود رونمایی نکرده بود... اطلاعیه کوتاه لاریجانی اهمیتی تاریخی می‌یابد. می‌توان آن را با نامه هاشمی‌رفسنجانی در خردادماه 1388 قیاس گرفت».
استقبال اصلاح‌طلبان از موضع لاریجانی و تمجید و ستایش از وی، یادآور برخی تحلیل‌های منافقانه علنا آنها در گذشته است. به عنوان مثال، غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران، آذر 1394، در مصاحبه با روزنامه شرق، ضمن نام بردن از اصولگرایانی مانند آقای لاریجانی گفته بود: «ما بعد از پیروزی در انتخابات 1392، روش نامعقولی به کار نگرفتیم. دولت (روحانی) از طرف مقابل یارگیری کرده، مثلا در سیاست خارجی و برجام. در مجموع بازی طرفداران دولت در گروه های سیاسی به‌واسطه همین سربازگیری از جبهه مقابل بوده و در مجلس هم می‌تواند اتفاق بیفتد». اما چهار سال بعد (13 شهریور 1398)، حسین مرعشی، دبیرکل بعدی کارگزاران، درباره لاریجانی به روزنامه اعتماد گفت: «چه لزومی دارد به سمت اصولگرایان معتدل برویم. در دنیا مرسوم است که روی اسب برنده شرط می‌بندند. کارگزاران هم روی اسب بازنده شرط‌بندی نمی‌کند. آنها بازارشان را از دست داده‌اند».
قبل از اینها، عباس عبدی، در دو اظهارنظر، توقع افراطیون غربگرا از برخی اصولگرایان را این‌گونه توضیح داده بود: «آقای ناطق اگر از جایگاه فعلی‌اش در جناح راست خارج شود و به اصلاح‌طلبان بپیوندد، چیزی به آنها اضافه نمی‌کند. اهمیت او در این است که در آن‌سو قرار دارد، نه در این‌سو. او اگر به این‌سو بیاید، جایگاهش را در آن‌سو از دست می‌دهد. ناطق باید در آن‌سو خوب بازی کند».(5 مهر 1391، گفت‌وگو با سایت «عصر ایران»)
و «مهم‌ترین عاملی که در شرایط کنونی به‌عنوان پیشران برنامه ما عمل خواهد کرد، جلوگیری از وحدت میان اصولگرایان است. این هدف در 5 سال گذشته، به نحو مطلوبی از سوی اصلاح‌طلبان پیش رفته. نهایی کردن شکاف میان جناح حاکم، بسیار جدی و حتی به لحاظ تاریخی بسیار مهم است. اصلاح‌طلبان باید نقش «گُوِه» ای را بازی کنند که این شکاف را به مرز جدایی کامل برساند». (21 شهریور 1395، هفته‌نامه صدا)