توصیه‌هایی به تولیدکنندگان
در سال 1357، در اوج ناآرامی‌های انقلاب ایران، کارخانه داروسازی دکتر عبیدی در تهران با مشکلات بزرگی روبه‌رو بود. کمبود مواد اولیه، اختلال در زنجیره تامین و فشارهای اقتصادی، تولید داروهای ضروری را تهدید می‌کرد. اما دکتر غلامعلی عبیدی که در خاطرات صنعت داروسازی ایران به‌عنوان مدیری دلسوز و آینده‌نگر شناخته می‌شود، بدون وابستگی سیاسی به این و آن، از قبل ذخیره‌ای از مواد اولیه کلیدی فراهم...
او با حضور همیشگی در کارخانه، گفت‌وگوهای صمیمی با کارگران، پرداخت به‌موقع حقوق و تهیه بسته‌های حمایتی برای خانواده‌هایشان، روحیه کارکنان را بالا نگه داشت. این تلاش‌ها نه‌تنها کارخانه را از تعطیلی نجات داد، بلکه تامین داروهای حیاتی برای بیمارستان‌ها و داروخانه‌ها را تضمین کرد و در آن روزهای سخت، به سلامت جامعه کمک بزرگی کرد.
امروز هم فعالان اقتصادی ایران در شرایط سختی کار می‌کنند. می‌دانیم و می‌دانند که بسیاری از کارآفرینان ایران‌دوست، به واسطه سیاست‌های اشتباه اقتصادی این سال‌ها به کرات با مشکل مواجه شده‌اند یا به اشکال گوناگون حقوق قانونی‌شان تضییع و پایمال شده است. اما در این روزگار حساس که ایران با تهدیدهای خارجی و مشکلات معیشتی مردم روبه‌رو است، هیچ‌چیز مهم‌تر از حفظ یکپارچگی و سربلندی ایران و آرامش هموطنان نیست. در چنین لحظاتی، وظیفه فعالان اقتصادی این است که از کارگرانشان حمایت کنند و تولید و خدمات ضروری را برای رفع نیازهای مردمشان ادامه دهند. 10توصیه در این راستا به همکارانم:
حضور مداوم مدیران در کارخانه‌ها و محیط‌های کاری، به کارگران حس اعتماد و آرامش می‌دهد و نشان می‌دهد که کسب‌وکارشان با جدیت ادامه خواهد داشت. تامین بودجه برای پرداخت حقوق و مزایای کارکنان، دست‌کم برای 2ماه آینده، نگرانی‌های مالی آنها را کم می‌کند و آرامش خاطرشان را بیشتر. تکیه بیش‌ازحد به پول‌هایی که قرار است از مشتریان بگیرید، می‌تواند خطرناک باشد، چون تاخیر در پرداخت‌ها ممکن است جریان مالی را به هم بزند. بهتر است ذخیره مالی مناسبی داشته باشید و با مشتریان با درک و همدلی برخورد کنید تا تعادل مالی حفظ شود.
اگر سیستم‌های بانکی یا اینترنتی به مشکل بخورند، پرداخت بخشی از حقوق به‌صورت نقدی می‌تواند به کارگران کمک کند تا نیازهای ضروری‌شان را برآورده کنند. کم کردن هزینه‌های غیرضروری و توقف موقت پروژه‌هایی که خیلی فوری نیستند، منابع را برای کارهای مهم‌تر آزاد می‌کند. تولیدکنندگان کالاهای حیاتی مثل دارو و مواد غذایی باید موجودی انبارهایشان را با دقت مدیریت کنند و جلوی احتکار یا فروش غیرمنطقی به سودجویان را بگیرند تا نیازهای مردم به‌خوبی تامین شود.
همکاری با نیروهای نگهبانی و خدماتی شهرک‌های صنعتی برای تامین امنیت کارخانه‌ها، انبارها و سردخانه‌ها، از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری می‌کند. تقویت زنجیره تامین داخلی و همکاری با تولیدکنندگان محلی، وابستگی به منابع خارجی را کم می‌کند و تولید را پایدار نگه می‌دارد. برگزاری جلسات منظم با کارگران و صحبت شفاف و صمیمی با آنها، حس همدلی و اتحاد را در محیط کار تقویت می‌کند. در نهایت، تمرکز بر ادامه تولید و عرضه محصولات و خدمات ضروری، وظیفه‌ای ملی است که کسب‌وکارها را به ستون‌های استوار جامعه تبدیل می‌کند.
با الهام از تجربه درخشان کارخانه داروسازی عبیدی، فعالان اقتصادی امروز می‌توانند با حمایت از کارگران و تامین نیازهای اساسی کشور، نقش مهمی در پایداری و سربلندی ایران داشته باشند. این راه نه‌تنها به حفظ کسب‌وکارها کمک می‌کند، بلکه به تقویت همبستگی ملی و عبور از بحران‌های امروزی یاری می‌رساند.
پر واضح است که این کار به معنای حمایت از دولتمردان نیست، می‌توانیم همچنان منتقد آنها باشیم؛ اما در مورد حفظ ایران و آسایش مردمش که جان ما هستند، نباید بی‌تفاوت باشیم.
* عضو هیات‌مدیره کانون عالی کارفرمایی ایران