پنج‌شنبه 8 آذر 1403

توضیحات جلال مقامی درباره وضعیت خودش و ماجرای رضا رویگری

وب‌گاه الف مشاهده در مرجع
توضیحات جلال مقامی درباره وضعیت خودش و ماجرای رضا رویگری

جلال مقامی در واکنش به بازتاب صحبت‌های اخیرش و همچنین ماجرایی که چندی قبل برای رضا رویگری پیش آمد، عنوان کرد: خدا را شاهد می‌گیرم که هیچ‌گاه چشم‌داشتی از کسی نداشته‌ام. من مگر چقدر زنده‌ام که خدایی نکرده درخواستی از کسی داشته باشم.

به گزارش تسنیم، جلال مقامی، مجری، مدیر دوبلاژ و برنامه‌ساز پیشکسوت درباره وضعیت این روزهایش در گفت‌وگویی با برنامه «استودیو هشت» رادیو نمایش گفت: امیدوارم هیچکس هیچ‌گاه به دارو نیاز پیدا نکند، چون داروها خیلی گران است. من این روزها روزی 10 قرص می‌خورم و شاید ماهی حداقل یک و نیم میلیون هزینه دارو می‌کنم و نه اینکه فقط من باشم خیلی ها درگیر این مشکلات‌اند و من یکی از آنها هستم.

وی در پاسخ به اینکه چگونه امرار معاش می‌کند؟ گفت: مبلغی از تامین اجتماعی می‌گیرم و ماهانه‌ای هم از تلویزیون می‌گرفتم که نمی‌دانم چه مشکلی در دریافت آن به وجود آمد که البته درست می شود. درست هم نشود من تابع قانونم. هیچ‌گاه در زندگی اینگونه نبوده ام که تمنایی کنم که به من چیزی برسد.

این دوبلور و گوینده رادیو که چند سالی است فعالیتی ندارد با اشاره به هزینه‌های درمانی عنوان کرد: همین چندی پیش بیمارستان بودم و 14 میلیون هزینه دادم و پس‌اندازی داشتم که از آن استفاده شد. اما دیگر از کجا می‌توان باز پس‌انداز دیگری مهیا کرد. با این حال خدا بزرگ است و من ناله نمی‌کنم.

در ادامه مجری برنامه نیز با اشاره به ماجرایی که برای رضا رویگری پیش آمد اشاره و بیان کرد که امیدواریم افراد معروف و چهره ها سعی نکنند کمک‌هایشان برای هنرمندان را به گونه ای رسانه ای کنند که به اعتبار هنرمندان خدشه وارد شود که مقامی نیز در واکنشی عنوان کرد که خدا را شاهد می‌گیرم که هیچ‌گاه چشم داشتی از کسی نداشته‌ام. خدا همیشه بالای سرما بوده است من مگر چقدر زنده‌ام که خدایی نکرده درخواستی از کسی داشته باشم و خدا نکند که اینطور باشم. این را هم اگر مردم می‌شنوند خدایی نکرده چنین فکری نکنند که ای داد اگر چنین تصوری پیش بیاید.

این مدیر دوبلاژ و مجری پیشکسوت تلویزیون در بخشی دیگر درباره آرزوی خود بیان کرد: آرزویم این است که تورم و کرونای منحوس در کشورم از بین برود و مردم به یک راحتی نسبی برسند. بحثِ من نیست، من آخرهای قطاری‌ام که باید پیاده شوم و بحثم بیشتر مردم است.