حفاظت از کتیبه سه زبانه داریوش در تختگاه تخت جمشید
تهران - ایرنا - باستان شناسان طرح کاوشی را به روش علمی و باایجاد کانال ناکش دفع رطوبت، برای حفاظت از کتیبه سه زبانه داریوش در صفه تختگاه تخت جمشید اجرا کردند.
به گزارش ایرنا از پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، کاوش کتیبه سه زبانه داریوش در صفه جنوبی تختگاه تخت جمشید توسط گروه باستان‌شناسی پایگاه میراث‌جهانی تخت جمشید با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شد.
وحید بارانی سرپرست هیئت باستان‌شناسی اظهار داشت: معمولا آثار تاریخی پس از مدتی به دلیل تغیرات مداوم آب و هوا، جذب و تبخیر رطوبت دچار فرسایش زود هنگام شده و به سرعت آسیب می‌بینند.
وی افزود: باستان‌شناسانی که از 80 سال پیش، کاوش‌ها را در تخت جمشید آغاز کردند تا حدودی از فرآیند فرسایش آگاه بوده و از همان ابتدا تلاش‌های زیادی برای جلوگیری از تخریب نقوش برجسته پلکان شرقی آپادانا و پلکان کاخ شورا انجام داده‌اند. این باستان‌شناسان با نصب سایه‌بان‌های موقت و حتی دائمی تلاش در جلوگیری از تخریب نقوش برجسته و کتیبه‌ها کرده‌اند اما با این حال تمامی عوامل آسیب‌رسان حذف نشده و نقوش روز به روز وضعیت بدتری پیدا می‌کردند.
این باستان‌شناس با بیان اینکه یکی از دلایل آسیب‌های سطحی در سنگ‌های رسوبی و آهکی نفوذ، آب ناشی از بارندگی در بالای پلکان‌ها بوده که به پایین نفوذ کرده و سپس به جداره داخلی سنگ‌ها می‌رسد، افزود: این رطوبت املاح موجود در خاک را به سنگ‌ها منتقل کرده و پس از عبور از داخل سنگ و حمل املاح درونی سنگ به سطح می‌رسد و پس از تبخیر آب از سطح بیرونی، املاح مضر روی سطح سنگ باقی می‌مانند.
وی گفت: این پدیده باعث می‌شود در مدت کوتاهی سطح بیرونی سنگ‌ها که دارای نقش برجسته و کتیبه هستند دچار آسیب و فرسایش شوند.
سرپرست هیئت باستان‌شناسی گفت: نبشته داریوش بزرگ هنگامی که ورودی در قسمت جنوبی تخت جمشید بود به مناسبت پی‌بنای کاخ تخت جمشید حک شده است که این سنگ نبشته بر روی تخته سنگی بزرگ و یک پارچه به طول 8,15 متر (متن کتیبه 7.20) و ارتفاع 2.05 متر واقع در نمای جنوبی صفه حک شده است.
بارانی تصریح کرد: کارشناسان گروه باستان‌شناسی، با همکاری دفتر فنی و حفاظت و مرمت پایگاه جهانی تخت جمشید توجه خود را معطوف به حذف عامل آسیب‌رسان خصوصاً رطوبت و به بررسی امکان ایجاد کانال ناکش دفع رطوبت (با حداقل دخل و تصرف ممکن) پشت کتیبه جنوبی صفه تختگاه پرداختند.
این باستان‌شناس تاکید کرد: ایجاد این کانال باید با توجه به پر شدگی و انباشت خاک در فضاهای معماری در بناهای هخامنشی به روش علمی باستان‌شناسی و با هدف حذف خاک‌های پشت کتیبه که انتقال رطوبت را به اصل کتیبه است انجام شود، این امر مهم توسط گروه باستان‌شناسی و به سرپرستی نگارنده انجام شد.