حقوقی: بزرگترین رقیبم، خودم هستم / می‌خواهم با نام «تراکتور» افتخارآفرینی کنم
وزنه‌بردار ملی‌پوش آذربایجان‌شرقی که در رقابت‌های قهرمانی جهان با کسب نخستین مدال وزنه‌برداری استان در این مسابقات تاریخ‌سازی کرد، خودش را بزرگترین رقیب‌اش می‌داند!
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج: سالی که گذشت برای ورزش آذربایجان بخصوص در رشته پرطرفدار فوتبال سال خوبی نبود، اما در این میان بودند ورزشکارانی که با افتخارآفرینی در میادین مختلف توانستند شادی را میهمان دل مردم کنند.
یکی از این ورزشکاران «امیر حقوقی» وزنه‌بردار ملی‌پوش اسکویی بود که در رقابت‌های قهرمانی جهان در کشور ازبکستان توانست سه مدال برنز کسب کند و برای اولین بار ورزش وزنه‌برداری آذربایجان‌شرقی را صاحب مدال جهانی کرد.
وقتی به ارزش کار حقوقی پی می‌بریم که بدانیم قبل از وی هیچ وزنه‌برداری از استان آذربایجان‌شرقی نتوانسته بود در رقابت‌های جهانی مدال‌آوری کرده یا حتی به نزدیکی سکو برسد و به نوعی او با شاهکارش تابو شکست.
به بهانه این افتخارآفرینی و البته طلسم‌شکنی، بخش دیگری از مصاحبه‌های نوروزی‌مان را به این ورزشکار تاریخ‌ساز اختصاص داده و گفت‌وگوی مفصلی با او انجام داده‌ایم که متن کامل آن را به قرار زیر پیش‌روی دارید:
* خواب دیده بودم در مسابقات جهانی مدال می‌گیرم * گلایه از رسانه‌ها و مسئولان استان * بزرگترین رقیبم، خودم هستم! * وزنه‌برداری بین مردم بد تبلیغ شده است * به دلیل عدم حمایت‌ها به کار در اسنپ فکر کرده‌ام! * نمی‌دانم خوشی چیست * مهاجرت؟ مهر و محبت مردم را با هیچ چیزی عوض نمی‌کنم * آرزویم کسب مدال المپیک است * الگوی ورزشی من مربیانم هستند * وزنه‌بردار نمی‌شدم، هندبالیست یا کشتی‌گیر می‌شدم * کرونا به ما عادت کرده است! * زندگی آنقدر به ما فرصت نمی‌دهد که از کسی کینه به دل بگیریم * 1400 سال خوبی بود با کسب مدال خیلی بهتر شد * مجردم اما برنامه‌ای برای ازدواج ندارم * اسکویی‌ها اقتصادی‌اند نه خسیس * می‌خواهم در بازی‌های آسیایی نام تراکتور را مطرح کنم * بخاطر صلاح طرفدار لیورپول هستم * حسرت پدر همیشه در دلم است * دوپینگ، خط قرمز امیر حقوقی
آناج: در ابتدا از خودتان برای مخاطبان ما بگویید.
امیر حقوقی اسکویی هستم. 28 ساله و متولد 1372 در تبریز. از 10 سالگی فعالیت در رشته وزنه‌برداری را شروع کرده‌ام و تا امروز توانسته‌ام مدال بزرگسالان جهان را به دست بیاورم.
از حدود سال 89 وارد اردوی تیم ملی شده و در رده‌های نوجوانان، جوانان و بزرگسالان در تیم ملی حضور داشتم و توانستم در رده سنی بزرگسالان مدال بزرگسالان آسیا را در سال 2019 در چین بدست بیاوریم. فکر می‌کنم آن مدال برای اولین توسط ورزشکاری از استان کسب شد.
بعد از آن مسابقات جام بین‌المللی فجر بود که انتخابی المپیک بوده و در سال 2019 توانستم در آن مسابقه هم مقام دوم را به دست بیاوریم. گل سرسبد همه این‌ها نیز مسابقات بزرگسالان جهان بود و توانستم در آن هم مقام سوم را به دست بیاورم که اولین مدال وزنه‌برداری تاریخ کل استان آذربایجان‌شرقی بود.
از سال 90 تا الان زیر نظر آقای نوید و سعید جابری تمرین کردم و مهم‌ترین مدال‌هایم را زیر نظر این دو مربی بزرگ استان به دست آوردم. از قبل از سال 90 هم توسط چند نفر از مربی‌های پایه تمرین کرده بودم ولی مهم‌ترین عرصه ورزشی که توانستیم مدال‌ها را به دست بیاوریم و برنامه‌ریزی چندین ساله ریخته شده بود برای این مدال‌ها توسط آقایان جابری صورت گرفت.
آناج: از مسابقات جهانی که افتخارآفرینی کردید، صحبت کنید.
شاید اگر بگویم خوابش را دیده بودم باور نکنید. من یک ماه قبل از مسابقات جهانی خواب دیدم که مدال گرفتم و آن را در فرودگاه به گردن مادرم انداختم. بر اساس تمرینات و ایمانی که به خودم داشتم، همراه با اعتمادبه‌نفس و انگیزه‌ای که توسط مربیانم به من داده شده بود، شک نداشتم که در این مسابقات می‌توانم به مدال دست پیدا کنم. این مدال باید برای استان ما کسب می‌شد چون این استان، تبریز، اسکو (که وطن پدری من است) همیشه باید نامشان در بالاترین جایگاه‌ها ذکر شود و لایق این مدال هستند.
آناج: لطفاً در مورد سطح مسابقات بزرگسالان جهان هم کمی توضیح بدهید.
سطح این مسابقات واقعاً بالا بود. چند مورد از رکوردهای جهان در این مسابقات شکسته شد. در وزن من نیز نفر چهارم المپیک حضور داشت و نفراتی که تقریباً 2-3 ماه قبل در المپیک شرکت کرده بودند، همگی در مسابقات جهانی حضور داشتند و این رقابت‌ها در سطح قابل توجهی برگزار شد. شکر خدا که توانستیم از این مسابقه هم دست پر بیرون بیاییم و با کسب مدال به کارمان پایان بدهیم.
آناج: زمانی که مدال را گرفتید چه حسی داشتید؟ در مورد حس‌تان در آن لحظه برایمان بگویید.
بالاخره مدالی بود که کسب شد اما حس و حال آن هیچ‌وقت قابل توصیف نبوده و این‌طور نیست که من الان بتوانم بگویم در آن لحظه چه حسی داشتم. بعضی چیزها هستند که برای درکشان باید آن‌ها را تجربه کرد. یکی از آن‌ها همین کسب مدال و لذت و شیرینی غیرقابل توصیف آن است که نمی‌شود بیان کرد. این لحظات، دقایقی خیلی خوب و خوش هستند و آرزو می‌کنم همه قهرمانان به این مدال‌ها و خوشی‌ها دست پیدا کنند.
آناج: اولین کسی که بعد از کسب این مدال با او تماس گرفتید، چه کسی بود؟
اولین بار با مادرم تماس گرفتم و با او و خانواده‌ام صحبت کردم. بعد از آن هم با مربیانم تماس گرفتم. دقایق خیلی جالبی بود چون خوشحالی که در من وجود داشت و هم‌زمان با صحبت کردن که به مدال نگاه می‌کردم، می‌دیدم که آن‌ها هزاران برابر بیشتر از آن من شاد بودند. این لحظات و دیدن چنین صحنه‌هایی من را بیشتر خوشحال می‌کرد و شکر می‌کردم که حداقل جواب گوشه‌ای از حمایت‌ها و زحمات خانواده و مربیانم را پاسخ دادم.
آناج: از بازتاب کسب این مدال که نخستین مدال استان بود، برایمان بگویید.
در این مورد باید از رسانه‌ها گلایه کنم چون این موضوع آن‌طور که باید، بازتاب نداشت.
آناج: حد نصاب جهانی با سوم المپیک چقدر فاصله داشت؟
ما در مسابقات وزنه‌برداری دو گروه وزنی داریم که یکی از آن‌ها هفت وزن مسابقات المپیک و دیگری 10 وزن مربوط به مسابقات جهانی است. هر دو گروه توسط فدراسیون جهانی تشخیص داده شده و مسابقات آن برگزار می‌شود. وزن 102 کیلوگرم در المپیک قرار نداشت اما در المپیک 2024 پاریس 102 کیلوگرم جزو اوزان المپیکی محسوب خواهد شد. بدین ترتیب ورزشکارانی که در مسابقات جهانی و در وزن 102 کیلوگرم حضور داشتند، در مسابقات المپیک رقیب همدیگر خواهند بود یعنی رقابت‌ها در وزن 102 کیلوگرم المپیک 2024 خیلی حساس و سطح بالا خواهد بود. ان‌شاءالله از همین حالا هم یک مدال را برای ما کنار گذاشته‌اند.
آناج: رکورد شما تا چه میزان با مدال المپیک فاصله دارد؟
شاید نتوان در مورد این موضوع از نظر وزنی مقایسه انجام داد چرا که حضور در المپیک به واسطه برگزاری مسابقات انتخابی است. نه تنها از ایران بلکه از تمام دنیا و در تمام کشورها این مسابقات برگزار می‌شود. هر کسی هم نمی‌تواند ورودی المپیک را کسب کند. برای مثال شاید 10 ورزشکار در مسابقات المپیک و در وزن 102 کیلوگرم حضور داشته باشند.
آناج: پس برای المپیک پاریس برنامه دارید. قوی‌ترین رقیبان‌تان برای این رقابت‌ها چه کسانی هستند؟
از الان نمی‌توان در خصوص رقبا صحبت کرد چون روز به روز تعداد ورزشکاران در جهان بیشتر می‌شود. رقیب من، تمرین دیروز من است و تلاش می‌کنم از تمرین دیروز بهتر باشم و عملکرد بهتری نسبت به امیر دیروز داشته باشم. این بزرگترین رقیب برای من است یعنی من هر چقدر که بتوانم از خودم بهتر باشم می‌توانم هر ورزشکاری که در مقابلم قرار می‌گیرد را شکست دهم.
آناج: حمایت مسئولان استانی از ورزش و ورزشکاران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ عملکرد آقای بهتاج که خودشان هم وزنه‌بردار بودند، در این رابطه چگونه بوده است؟
فقط می‌توانم بگویم که تا جایی که آقای بهتاج توانسته کمک کرده و هیچ‌گونه کمکی از سوی سایر مسئولان یا دیگر نهادها نشده است. فقط اداره کل ورزش و جوانان کمک کرده، آن‌هم در حدی که توانسته و به نوعی شاید بتوان گفت که حمایت حداقلی بوده است.
من اداره کل ورزش و جوانان را مقصر نمی‌دانم چون برای این اداره بیش از یک‌صد امیر حقوقی در رشته‌های مختلف وجود دارد. در واقع باید استانداری، فرمانداری، شهرداری و... هم از این ورزشکاران حمایت کنند. ما وظیفه‌مان را انجام می‌دهیم من قول داده بودم که مدال کسب می‌کنم و آن را هم کسب کردم اما آیا مسئولان هم به قولشان عمل می‌کنند؟ من به دیدار استاندار رفتم و قرار شد حامی مالی برای ما پیدا شود اما چنین چیزی ندیدیم.
آناج: وضعیت هیئت وزنه‌برداری استان چگونه است؟
واقعیت این است که باید ببینیم چه کسی از هیئت حمایت می‌کند. حامی تمام هیئت‌ها هم اداره کل ورزش جوانان است و وقتی اداره کل چیزی ندارد، چگونه باید از هیئت حمایت کند. چون خودم در هیئت مسئولیت ندارم، به صورت کامل از جزئیات این مسائل مطلع نیستم اما آنچه که می‌دانم و خروجی آن را می‌بینم، همانی است که گفتم.
آناج: وضعیت استعدادهای تبریز و استان در وزنه‌برداری را چطور ارزیابی می‌کنید؟
ما امروز در استان 4 میلیون و 500 هزار نفر در استان و حدود 2 میلیون نفر در تبریز زندگی می‌کنند. در خود تبریز شاید 50 استعداد وزنه‌برداری حضور داشته باشند که باید استعدادیابی شوند. البته متأسفانه کرونا باعث شد خیلی از برنامه‌ها به هم بریزد اما اگر تبلیغ شود می‌توان نتایج خوبی کسب کرد. متأسفانه مردم ما این‌طور برداشت کرده‌اند که وزنه‌برداری بچه‌ها را نابود می‌کند، قد را کوتاه نگه‌داشته و باعث نقص عضو می‌شود. اما به خدا همه این حرف‌ها باد هوا است. امروز علم پیشرفت کرده است. الان امیر حقوقی حدود 12 سال است که در وزنه‌برداری به صورت حرفهای فعالیت دارد اما بعد از مسابقات جهانی به سراغ او آمدند خیلی‌ها قبل از مسابقات جهانی من را نمی‌شناختند.
من در سال 2018 برای اولین بار در تاریخ استان وارد مسابقات جهانی بزرگسالان شدم که تاکنون هیچ‌کس از تبریز در این مسابقات شرکت نکرده بود. از این به بعد هر مدالی چه در المپیک چه در بازی‌های آسیایی یا سایر مسابقات نه تنها توسط امیر حقوقی بلکه توسط هر کس برای استان کسب شود، برای نخستین بار خواهد بود.
آناج: پس اینکه گفته می‌شود وزنه‌برداری یکی از رشته‌های خطرناک برای سلامتی است، صحت ندارد؟
خطر و آسیب وزنه‌برداری کمتر از فوتبال است. فکر می‌کنم فوتبال سومین رشته ورزشی پرخطر دنیاست اما وزنه‌برداری در رده پنجم قرار دارد. وزنه‌برداری بر اساس تکنیک است و اگر تکنیک را اشتباه بزنید آسیب خواهید دید.
آناج: آیا در عرصه باشگاهی هم فعالیت دارید؟
بلی امسال با ذوب‌آهن اصفهان قرارداد داشتم. خیلی خوشحال می‌شوم که یک روز تیمی تبریزی در مسابقات حضور داشته باشد تا بتوانم در ترکیب این تیم فعالیت کنم. اگر مس بتواند در این عرصه فعالیت کند قطعاً نتایج خوبی خواهد داشت. نه تنها برای من بلکه برای تمام استان مفید خواهد بود.
وقتی نمی‌توانیم استعدادیابی کنیم، این کار حداقل تبلیغ باعث می‌شود تا استعدادها خودشان به سمت این رشته ورزشی حرکت کنند. این کار به نوعی سرمایه‌گذاری بلندمدت محسوب می‌شود.
آناج: به عنوان یک ورزشکار حرفهای چه مسائلی را عامل عدم تیم‌داری در استان می‌دانید؟
شاید گفتنش درست نباشد اما دلیل اصلی این است که کسی پیگیر نیست. من که نمی‌توانم پیگیر این مسئله باشم و بگویم که بیاید تیم بدهیم. یا باید هیئت و یا مسئولان پیگیر این موضوع باشند. برای مثال وقتی که می‌خواهیم تیم بدهیم باید سراغ اسپانسرها برویم، یعنی من باید برویم سراغ مس، تراکتور، پتروشیمی و...
آناج: گاهی اوقات شاهد این هستیم که یک وزنه‌بردار می‌تواند وزنه 220 کیلویی را بالای سر ببرد اما در مهار وزنه 221 کیلویی ناکام می‌ماند، دلیل آن چیست؟
فرض کنید شما یک مسافتی را در طول ده ثانیه می‌دوید. پنج دقیقه بعد همین مسیر را در 10.5 ثانیه طی می‌کنید. دلیل این موضوع آن است که وزنه‌بردار وقتی که وزنه 220 کیلویی را بالای سر می‌برد، از نظر ذهنی، بدنی، روحی و انگیزشی تخلیه درونی می‌شود. برای بار دوم ایستادن پشت چنین وزنه‌ای سخت است چه برسد به اینکه بخواهد آن را بالای سر ببرد.
آناج: در خصوص زندگی حرفه‌ای‌تان هم کمی برایمان بگویید.
در این خصوص باید بگویم که اگر شما الان از من بپرسید خوشی یعنی چه، من در پاسخ خواهم گفت که نمی‌دانم چیست. باور کنید فکر نکرده‌ام که آرزویم چیست. من هم خیلی دوست داشتم که با دوستانم به گردش و تفریح رفته و خوش بگذرانم اما نمی‌توانم. من باید شب‌ها به موقع بخوابم و صبح سر موقع بیدار شوم. مطمئن باشید اگر کسی مدال بین‌المللی، جهانی یا سایر رقابت‌ها را کسب می‌کند، قطعاً راهی که من رفته‌ام را طی کرده و اگر این‌طور نباشد، نمی‌تواند مدال کسب کند. شب‌هایی بوده که نتوانسته‌ام از بدن‌درد بخوابم یا غذا بخورم.
آناج: لطفاً در مورد تغذیه‌تان هم کمی توضیح بدهید.
من یک وزن تا سنگین‌وزن فاصله دارم. تغذیه باید بر اساس نظم باشد، این‌طور نیست که رژیم خاصی رعایت کنیم. هر چه باشد می‌خوریم ولی منبع پروتئینی که دریافت می‌کنیم باید برحسب علم باشد. باید برحسب وضعیت بدنمان پروتئین دریافت کنیم.
آناج: تاکنون شده که از وزنه‌برداری دل‌زده شده و بخواهید آن را کنار بگذارید؟
بله خیلی زیاد. زمانی که مسئولان حمایت نمی‌کردند گاهی اوقات به این فکر می‌کردم که در اسنپ کار کرده و هزینه‌های تغذیه و ورزش حرفهای را تأمین کنم. اما مربیان این اجازه را نمی‌دادند و می‌گفتند اگر این کار را بکنی خسته می‌شوی و نمی‌توانی آموزش ببینی یا فعالیت کنی. من کل زندگی‌ام را وقف ورزش کرده‌ام و فقط در حال گذراندن زندگی هستم. اگر امروز بخواهم یک خانه بخرم نمی‌توانم.
آناج: آیا به مهاجرت نیز فکر کرده‌اید یا پیشنهادی داشته‌اید؟
من دوست ندارم که دروغ بگویم آن زمان‌هایی که در مضیقه زندگی می‌کردم، همه‌چیز به ذهنم می‌آمد. البته این را هم بگویم که پیشنهادی برای مهاجرت نداشتم. ولی بعد از کسب مدال کلاً دیدگاهم نسبت به مهاجرت عوض شد و آن مهر و محبتی که از طرف مردم به سمت من آمد باعث شد به خودم بگویم که حتی فرض کنیم از ایران رفتم و در کشور دیگری پول، ماشین، خانه و همه امکانات را داشتم. آیا مهر و محبت را هم خواهم داشت؟ قطعاً خیر. برای همین دیدگاه هم به صورت کامل تغییر کرد.
آناج: بزرگترین آرزوی زندگی ورزشی امیر حقوقی چیست؟
بزرگترین آرزوی ورزشی من این است که بتوانم مدال المپیک را کسب کرده و آن را تقدیم مربیان عزیزم کنم چرا که زحمات زیادی برای من کشیدند و می‌توانم بگویم به سختی می‌توانیم چنین مربی در جهان پیدا کرد که این گونه از جان و مالش برای یک ورزشکار مایه بگذارد. این بزرگترین آرزوی من است که ان‌شاءالله به خاطره تبدیل خواهد شد و این مدال را به مربیانم تقدیم خواهم کرد.
آناج: الگوی شما در وزنه‌برداری کیست؟
الگوی من آقای علی هاشمی قهرمان دو دوره جهان، نفر سوم بازی‌های آسیایی و نفر هفتم المپیک است. من واقعاً وزنه زدن او را دوست دارم و وقتی که وزنه زدن او را می‌بینم انگیزه می‌گیرم. ولی الگوی ورزشی من در کل مربیانم هستند. نه تنها در ورزش بلکه در زندگی آن‌ها را الگوی خودم می‌دانم.
آناج: آیا از اعضای خانواده‌تان هم در ورزش حرفهای فعالیت دارند؟
برادر بزرگ من، آقای علی حقوقی اسکویی قبلاً در وزنه‌برداری فعالیت داشت و من از طریق او وارد وزنه‌برداری شدم. برادر بزرگتر من نیز در ورزش‌های رزمی فعالیت داشت.
آناج: از علایق ورزشی و غیرورزشی‌تان برایمان بگویید.
اگر وزنه‌بردار نمی‌شدم یا در رشته هندبال و یا در رشته کشتی فعالیت می‌کردم. به این رشته علاقه زیادی دارم. عاشق طبیعت هستم و وقتی اردوهایمان در مناطق شمالی است لذت بیشتری می‌برم.
آناج: برویم سراغ سؤالات نوروزی؛ در طول این سال‌ها که کرونا آمده، دید و بازدیدهای عید چطور بود؟
ما معمولاً یا در اردو بودیم یا در تمرین. البته قبل از کرونا هم همین‌طور بود. برای امسال هم برنامه‌ریزی کرده‌ایم و فکر می‌کنم روز خود سال تحویل در سالن تمرین باشم. اما بالاخره عید است در لحظه تحویل سال 1400 در کنار خانواده بودم. معمولاً حتی اگر در اردو هم باشیم چند روزی مرخصی گرفته و در کنار خانواده حضور پیدا می‌کنیم ولی فکرمان در جای دیگری بوده و به دنبال موفقیت و تمرینات است.
در مورد کرونا هم باید بگویم که فکر می‌کنم دیگر عادت کرده‌ایم البته بهتر است این‌طور بگویم که کرونا به ما عادت کرده. خوشبختانه رفته‌رفته کرونا تمام می‌شود و امیدوارم بتوانیم ماسک‌ها را کنار گذاشته و حداقل در کنار همدیگر راحت بنشینیم.
آناج: از نوروز چه خاطره خاصی دارید؟
فکر می‌کنم یک‌بار در روز دوم یا سوم نوروز بود که بعد از تمرین مربی‌ام با عصبانیت گفت، چرا دو سه روز تمرین نکرده‌ای. در ایام عید با هم حرفمان شد و دعوا کردیم. فردای آن روز هم با خنده رفتیم سر تمرین و انگار نه انگار دیروز اتفاقی افتاده است. زندگی آنقدر به ما فرصت نمی‌دهد که بخواهیم از کسی کینه به دل بگیریم.
آناج: سال 1400 برای شما چطور بود؟
برای من که سال خوبی بود. با کسب مدال خیلی بهتر هم شد.
آناج: الان مجرد هستید؟ آیا برنامه برای تأهل دارید یا خیر؟
بله فعلاً مجرد هستم و الان برنامه برای ازدواج ندارم. اول باید اهدافم را دنبال کنم تا به آن‌ها دست پیدا کرده و بعد از آن هم برای ازدواج اقدام کنم. نمی‌گویم که ازدواج من را از هدف دور می‌کند ولی باعث بیشتر شدن دغدغه‌ها می‌شود.
آناج: در زمان فراغت چه فعالیتی دارید؟
معمولاً استراحت می‌کنم متأسفانه زیاد اهل کتاب نیستم و اگر فرصت داشته باشم، تلویزیون تماشا می‌کنم. البته اگر الان برنامه من را نگاه کنید خواهید دید که فرصتی برای برنامه‌های دیگر، غیر از تمرین و استراحت ندارم. ورزش حرفهای واقعاً سخت است، یعنی باید برای چند سال با یک برنامه مشخص حرکت کنید اما وقتی که ورزش را کنار می‌گذارید، وقت کافی برای خیلی فعالیت‌ها خواهید داشت.
آناج: بعضی‌ها می‌گویند اسکویی‌ها خسیس هستند آیا این موضوع را تأیید می‌کنید؟
به نظر من آن‌ها بیشتر اقتصادی هستند. یعنی برای هر چیزی هزینه نمی‌کنند با این حال شخصاً این‌طور نیستم و پول برایم مفهومی ندارد. البته پول مهم است اما در زندگی حرف اول را نمی‌زند. من در محله ابوریحان تبریز به دنیا آمده و در همین محله بزرگ شدم اما اسکو وطن پدری ماست.
آناج: شنیدیم که طرفدار تراکتور هستید، درباره این تیم نظری دارید؟
تراکتور نه تنها برای ورزشکاران بلکه برای تمام مردم ترک و آذری محبوب بوده و افتخار ماست. می‌توانم بگویم تراکتور به نوعی خون در رگ‌های ماست. برای مثال وقتی که در اردو هستم، ممکن است بازی تراکتور ساعت 17 آغاز شود، در حالی که تمرین من از ساعت 16 تا 20 برگزار می‌شود. با این حال وقتی بین حرکت‌ها که استراحت کوتاهی داریم، بازی را تماشا می‌کنم تا ببینم نتیجه چگونه است. اگر تراکتور برنده باشد با انگیزه بیشتری تمرین می‌کنم اما وقتی که تیممان نتیجه نگیرد ناراحت می‌شوم.
تراکتور برای همه ما تیم بزرگی است و این روزهایی هم که تجربه می‌کند باعث ناراحتی همه ماست. امیدوارم روزهای خوب تراکتور هم به زودی فرا برسد. از قدیم گفته‌اند که عمر روز سیاه کوتاه است. بالاخره این روزها تمام می‌شود و تراکتور را دوباره در اوج می‌بینیم و به موفقیت‌های آن افتخار می‌کنیم. اگر خدا عنایت کند و بتوانم در بازی‌های آسیایی مدال بیاورم، نام تراکتور را در این مسابقات مطرح خواهم کرد. تراکتور تیم کوچکی نیست و نه تنها در ایران بلکه در جهان شناخته شده است.
آناج: آیا به فوتبال خارجی هم علاقه دارید؟
در فوتبال خارجی لیورپول را بخاطر محمد صلاح دوست دارم. اگر مسی و رونالدو در تیمی باشند، بازی آن را تماشا می‌کنم. من طرفدار شخص نیستم علاقه آنچنانی هم به فوتبال ندارم ولی بازی مسی را بیشتر دوست دارم. کلوپ، سرمربی لیورپول را هم دوست دارم. او مربی فوق‌العاده‌ای است. پپ گواردیولا نیز مربی خوبی است. فکر می‌کنم لیورپول نیز می‌تواند امسال قهرمان شود.
یک‌بار لیورپول با اتلتیکو مادرید بازی می‌کرد که حملات از طرف شاگردان کلوپ بود اما هر چه زدند به در بسته خود و اوبلاک، دروازه‌بان تیم حریف همه را مهار کرد. در نهایت نیز لیورپول شکست خورد. آن بازی خیلی خوب و هیجان‌انگیز بود.
آناج: در ادامه کلماتی بیان می‌شود و از شما می‌خواهیم اولین چیزی که به ذهنتان می‌رسد را بگویید.
وزنه‌برداری: صبر، تحمل و نتیجه
آتا: همیشه حسرتش در دلم است.
آنا: تمام تلاشم برای این است که بتوانم دلش را شاد کنم.
دوپینگ: خط قرمز
اسکو: وطن پدری. یاشاسین آذربایجان، یاشاسین اسکو
تبریز: عشق
تراکتور: خون
آناج: سخن پایانی و حرفهای ناگفته؟
از مسئولان خواهش می‌کنم نه تنها امیر حقوقی بلکه از ورزشکاران حمایت کنند چرا که مثل او زیاد است. مگر ما در استان چند ورزشکار حرفهای داریم؟ بیشتر از 100 ورزشکار که نیست؟ حمایت از این تعداد برای یک استان مگر چقدر سخت است؟ ما نباید دغدغه فکری برای مسائل مالی و... داشته باشیم.
من حتی نمی‌دانم زندگی‌ام در آینده چگونه خواهد بود. هدفم از این حرف‌ها این نیست که یک جوان بگوید آخر ورزش همین وضعیت است. من می‌توانم مشکلاتم را حل کنم اما این برای مسئولان بد است. خواهش می‌کنم توجه بیشتری نسبت به ورزشکاران داشته باشند. منِ ورزشکار هم وظیفه‌ام را می‌دانم و امیدوارم بتوانیم جواب این حمایت‌ها را بدهیم.
انتظارم از رسانه‌ها هم این است که به ورزشکاران توجه کنند. در واقع ما نیز از طریق رسانه‌ها می‌توانیم حرف‌هایمان را بزنیم. آن‌طور که باید مدال جهانی من بازتاب نداشت. رسانه‌ها باید بیشتر حامی ورزشکاران باشند.
در نهایت سال جدید را به همه همشهریان و مردم آذربایجان تبریک می‌گویم. ان‌شاءالله سال 1401 برای همه سال خوبی باشد و بتوانیم موفقیت‌های بزرگی کسب کنیم. ما ورزشکاران نیز بتوانیم در سال جدید قله‌های موفقیت را فتح کرده و برای شما عزیزان و مردم محترم روزهای خوب و لحظات به یاد ماندنی خلق کنیم.
انتهای پیام /
