حوض بی آب؛ هفت تیرکش ششلول بند!/ چرا امین حیایی بیرق پوشالی حمایت از مردم را سر دست گرفت؟
امین حیایی در آب گل‌آلود اغتشاشات، با علم کردن بیرقی دورغین به نام حمایت از مردم، سرگرم صید ماهی مقصود است؛ به امیدی که در این معامله دوسر سود مدارک پناهندگی سیاسی جهت اقامت در کشورهای غربی را بدون پرداخت هزینه های معمول و متعارف به دست آورد، لذا بازخوانی گوشه ای از هنرنمایی ضد مردمی وی مشتی است نمونه خروار که نشان می دهد در این برهه مردم تنها پل پیوستن او به آنسوی آبها هستند!
به گزارش خبرنگار اجتماعی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در روزهای اخیر مرگ یکی از هموطنان، بهانه ای شد که برخی با اغتشاش اهداف خود را دنبال کنند. عجیب آنکه در این میان برخی از چهره های شاخص ژست دایه مهربانتر از مادر به خود گرفتند و داعبه حمایت از مردم داشتند. در این میان نیم نگاهی به پرونده هفتاد من کاغذ برخی از این افراد، موید این حقیت است که شعار ثقیل حمایت آنها اساسا با شور و شعور زیستی شان در تضاد و تناقض است.
در ادامه به گوشه ای از عملکرد حرفه ای امین حیایی می پردازیم که در همکاری با یک فیلمساز موجبات شکست و ورشکستگی آخرین فیلم او به نام «آدم باش» را رقم زد؛ این وجیزه تنها موردی است که مصداق مشت نمونه خروار است؛ باشد که مخاطبان حدیث مفصل بخوانند از این مجمل.
واکنش کارگردان «آدم باش» به اظهارات حیایی!
کافه سینما در مطلب مورخ 28 اردیبهشت سال 1394 با انتشار مطلبی با تیتر:«نامه اعتراضی یک کارگردان به امین حیایی؛ نوشته بود: «در طول یکی دو ماهی که با هم بودیم، بجای کتاب و فیلم و سینما فقط درباره پول با هم صحبت کردیم»
در واقع این نامه انتقادی از با قلم و گلایه مجید جوانمرد کارگردان پیشکسوت سینمای ایران برای بانی فیلم ارسال شده بود. روزنامه ای که ابتدا به ساکن با امین حیایی مصاحبه و در اقدامی غیرحرفه ای و جهت دار به تخریب این کارگردان پرداخته بود؛ کارگردانی که بیشتر از سن این بازیگر به فعالیت هنری پرداخته و نتیجه تلاش بی وقفه او در سینمای ایران تولید فیلم های شاخصی چون شکار، دستمزد، مار، عروسی خون، قافله بود که نه تنها در کارنامه او بلکه در تاریخ سینمای ایران می درخشد. کسی که برای اولین بار در آثارش بازیگران شاخصی چون شادروان خسروشکیبایی را به سینمای ایران معرفی کرد.
نمایی از پشت صحنه فیلم آدم باش با حضور کارگردان
تخریب جهت دار فیلم آدم باش در برنامه دورهمی مدیری
این درحالیست که در اقدامی مشابه و نزدیک به تاریخ مصاحبه بانی فیلم با امین حیایی، مهران مدیری نیز در یکی از قسمت های برنامه تلویزیونی دورهمی از مهمان زن خود که بازیگر دیگر فیلم آدم باش نوشته و کار مجید جوانمرد بود سوال می کند که آیا از بازی در فیلمی پشیمان هستید؟ و این بازیگر زن با تایید این سوال بشدت به جوانمرد تاخته و برخلاف رسم این برنامه که هرگز از کارگردان و حتی نام فیلمی اسمی به میان نمی آمد، نه تنها به نام کارگردان و فیلمش در آستانه اکران و شرکت اشاره کردند، بلکه رفتار غیرحرفه ای را به منتها درجه خود رساندند؛ چرا که فیلم آدم باش یک فیلم طنز موقعیت بود که برخلاف فیلم های طنز مدیری و ترویج سینمای جنسیت زده، خیلی فاصله داشت و شاید همین نکته سبب چنین هجمه هایی به فیلمی شد که در موقعیت چند سال اخیر سینما که در رکود به سر می برد از افرادی که خود را عضو این خانواده می دانند، بعید به نظر می رسید.
برای تبیین بیشتر موضوع و نشان دادن چهره واقعی این بازیگران به نامه اعتراضی جوانمرد رجوع می کنیم که هنوز در سایت کافه سینما با تیتر: نامه اعتراضی یک کارگردان به امین حیایی: «در طول یکی دو ماهی که با هم بودیم، فقط درباره پول با هم صحبت کردیم» قابل جستجو است.
این مطلب از ابتدا با توضیح این رسانه سینمایی اینگونه آغاز می شود: «گفت و گوی اخیر بانی فیلم با امین حیایی که به انگیزه پخش سریال «آسمان من» در قالب بخش یک فنجان چای به چاپ رسید، واکنش یکی از کارگردانان سینمای کشورمان را در پی داشت.
مجید جوانمرد که در مقام کارگردان فیلم سینمایی «آدم باش» را سال گذشته جلوی دوربین برد، اظهارات حیایی درباره این پروژه را رد کرده و طی یادداشتی که برای بانی فیلم نوشته، توضیحاتی را در این باره ارائه داده که متن آن در ادامه می آید:
«در شماره سه شنبه 22 اردیبهشت94 روزنامه بانی فیلم، مصاحبه‌ای با آقای امین حیایی سوپراستار سینمای ایران چاپ شده بود تحت عنوان: خسته شدم از تهیه کنندگانی که فقط فکر پول هستند. ایشان یعنی آقای حیایی اسمی از بنده آورده بودند که در پروژه «آدم باش» مورد اذیت قرار گرفتند و حتی هنوز هم با ایشان تسویه حساب نکرده‌ایم.
اینجانب مجید جوانمرد تهیه کننده و کارگردان فیلم نامبرده می‌خواهم جواب افاضات جناب حیایی را در همین روزنامه محترم و در همان صفحه به عرض برسانم. تا به حال و در عرض سی سال سابقه کاری من در سینمای ایران به شهادت همه دوستان هنرمند و همکاران عزیزم که با بنده کار کرده‌اند کسی را به یاد ندارم که از دست بنده ناراحتی و رنجشی دیده باشند بلکه برعکس خوشبختانه همگی لطف داشته و با من روابط دوستانه و صمیمی داشته‌اند. الا فقط همین مورد خاص که از طرف آقای سوپراستار ما ادعا شده است.
آقای امین حیایی بدان که این اذیت و آزار از سوی بنده نبوده، برعکس و حقیقتاً از طرف خود شما بوده که باعث دلخوری شخص من و دیگر همکاران در آن پروژه شده است.
دریافت دستمزدی بالا از تهیه کننده ضعیفی چون من و بهانه‌های متعدد که برای کار می‌تراشیدید که بک گراند آن مادیات بود و بالا رفتن زمان فیلمبرداری بمدت 15 روز بیشتر از موعد برنامه‌ریزی و مبلغ دویست میلیون تومان خسارت و اضافه هزینه باعث آزار چه کسی می‌تواند شود.
این من نبودم که شما را اذیت کردم بلکه شما بودید و من متواضعانه باز نکردم. تنها اعتراض و خواهشی که از شما داشتم این بود که خواستم قسط آخر شما را که مبلغی خیلی کمتر از خسارت وارده بوده از شما تخفیف بگیرم که هنوزم که هنوز است جواب مثبتی نداده و دو فقره چک از من به گرو برداشته‌اید و اصلاً فکر این نبودید که بنده بعد از سالها بیکاری و دربدری اکنون خواسته بودم فیلمی تهیه کنم، تا از پرتو آن بتوانم نفسی بکشم.
آقای حیایی، حرمت و احترام پیشکسوتان را داشته باشید. بنده در طول فعالیت کاری‌ام با بزرگانی چون مهدی فتحی، خسرو شکیبائی، پرویز پرستوئی، جمشید هاشم پور، داریوش ارجمند و دیگر هنرمندان اصیل این سینما کار کرده‌ام و هیچگاه این مسائل بین مانبوده و دوستانی صمیمی و مخلص بوده‌ایم و هستیم، شما که جای خود دارید، ولی بدان که در عرض آن یکی دو ماهی که با هم بودیم هیچوقت درباره فیلم و هنر و سینما یا کتاب که می‌بایست نقل مجلس هنرمندان باشد، با هم بحث نکردیم و همه‌ش صحبت ما حول محور پولی و دستمزد و مادیات می‌گشت. متأسفم آقای حیائی... شما مرا نمی‌شناسید و نمی‌دانید که جزو کدام دسته از فیلمسازان و نحله فکری هستم. فیلمسازانی که یک عمر شرافتمندانه و با مرامی حرفه‌ای و دور از هیاهو و جنجال و بدون ادعا بوده‌اند و بدیگران احترام گذاشته و باعث آزار کسی نشده‌اند...»
جوانمرد در نامه گلایه مندی اش را با احترام به حیایی و تعریف از بازی او به پایان برده در حالیکه بر مبنای اظهارات حیایی این حق برای وی محفوظ بود که از مجاری حقوقی شکایتش را مطرح و به جبران مافات بپردازد؛ اما صرفا به ارسال جوابیه ای برای بانی فیلم بسنده کرده بود.
تمام این حواشی به جایی ختم شد که جوانمرد با تمام وسواسی که در کارهایش دارد و در این کار به عنوان نخستین کار طنز خود وسواسی دوچندان را معمول داشته بود، مجبور شود در شب مجید جوانمرد که در روز 20 مهرماه 98 ساعت 17 در سالن عباس کیارستمی بنیاد سینمایی فارابی برگزار شد رسما بگوید: «فیلم آدم باش فیلم من نیست.»
خبرنگار دانا در تحقیقاتی که در رابطه با پشت پرده فیلم آدم باش داشت در گفت و گو با برخی از عوامل بجز کارگردان به این نکته رسید که امین حیایی در بدو امر به واسطه نه تنها به عنوان بازیگر بلکه به عنوان سرمایه گذار درصد ناچیزی از کل سرمایه را متقبل شده بود، مشروط بر آنکه درصدی از فروش گیشه به وی تعلق بگیرد. اما با گواهی عوامل کار هر روز که می گذشت بهانه های او بیشتر می شد تا جایی که به استناد بخشی از نامه جوانمرد در طول همکاری دو سه ماهه آنها موضوع مورد بحث حیایی فقط پول بوده است.
این در حالیست که تبلیغات منفی علیه فیلم آدم باش تا جایی ادامه می یابد که نه تنها این فیلم به جشنواره سی و سوم نمی رسد بلکه این فیلم با شکست در گیشه این کارگردان را که برای نخستین بار تهیه کنندگی فیلم آدم باش را نیز بر عهده گرفته بود، به ورشکستگی کامل می رسد.
حیایی: سر مسئولین را بالای دار می‌بینم
حالا هم گویا این بازیگر به عنوان لیدری در اغتشاشات نقش بازی می کند. گرچه چنین روزی کاملا مشخص بود. چرا که وی در نشست خبری سریال تلویزیونی «ساخت ایران 2» که در تیرماه سال 97 برگزار شد در بخشی از سخنانش می گوید: «... آن ها (مسئولان کشور) فقط به خود و فرزندان شان فکر میکنند, مردم را نمی بینند, اگر با همین وضع پیش برود, من سر مسئولین را بالای دار می بینم.»
و حالا هم در شلوغی های اخیر با تکرار مواضع پیشین خود سعی در گل آلود کردن آب دارد تا بتواند ماهی مقصود خود را صید کند.
اما سوال اینجاست که فردی چون امین حیایی که بصورت ایزوله در خودروهای میلیاردی تردد می کنند و در حرفه و کسوت خود قائل به هیچ مرام و مسلکی نیستند؛ آیا می تواند نگران و مدافع حقوق عامه مردم باشد؟ پاسخ صراحتا «خیر» است؛ چرا که این دست از افراد دیرگاهی است که در فکر مهاجرت هستند و بارها در بین کشور و کشورهای غربی در آمد و شد بوده اند. اما متعاقب کسب ثروتی هنگفت برای دور زدن قوانین با این هدف که مالیات و شتیل کمتری بسلفند و ضمنا با جعل عنوان قهرمان و پیشینه ای کذب به سرای باقی (غرب) بشتابند، ژست هنرمندان مردمی را بخود می گیرند!
بیچاره مردمانی که گول ظاهر پرطمطراق چنین هنرمند نماهایی را می‌خورند که در جام جهان بین بجز وجنات خود تاب دیدن هیچ بنده و تنابنده ای را ندارند؛ بیچاره این مردم!
بیشتر بخوانید:
