خاطره‌ای از «یک به علاوه پنج» در اسارت
بعثی‌ها بالای سرمان نفس‌نفس می‌زدند؛ خسته از کارزار، سرم روی سینه یکی از اسرا بود و نای حرکت نداشتم. چرخیدم به پهلو. چشمم افتاد به پرتقال‌هایی که حالا زیر دست و پا، له شده بود.
به گزارش ایسنا، کتاب «یک به علاوه پنج» خاطرات آزاده قاسم قناعتگر است که در پنج فصل به قلم جلال توکلی به نگارش درآمده است و به رویدادهای زندگی، جنگ، اسارت و آزادی این آزاده صبور، شجاع و فعال یزدی می‌پردازد.
قاسم قناعتگر وقتی که هنوز نوجوانی بیش نبود از کلاس درس به مدرسه جبهه‌های جنگ پیوست. سرانجام این رزمنده شجاع در بهمن‌ماه سال 1364 در وضعیتی نابرابر در جزیره «ام‌الرصاص» به اسارت نیروهای بعثی درآمد. او سالها در اردوگاه‌های رمادی1 کمپ 6 اسیر بود.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:«صف‌ها به هم خورد. در هم مچاله شدیم و به هم پناه بردیم. ضربات کابل بود که بر سر و کمر و دست و پاهایمان فرود می‌آمد. باز به هم پناه بردیم.
بی‌انصاف آن برادر مجروح است... نزنش!
او جای پدر توست بی‌وجدان... نزنش!
بعثی‌ها بالای سرمان نفس‌نفس می‌زدند؛ درست مثل یک‌دسته گاو وحشی. خسته از کارزار، سرم روی سینه یکی از اسرا بود و نای حرکت نداشتم. چرخیدم به پهلو. چشمم افتاد به پرتقال‌هایی که حالا زیر دست و پا، له شده بود.
بعد از رفتن بعثی‌ها، بعضی از اسرا که شرم داشتند صدای گریه یا ناله‌شان به گوش دشمن برسد، فریاد مانده در گلویشان را رها کردند. در آسایشگاه ما هم محشری به پا شد که نگو!»
انتهای پیام